Friday, April 30, 2010

ဗံုး

ဒီေန႔ အလကားရတဲ့ အီးေမး(လ္) ဖြင့္၊ ဟိုစစ္ ဒီစစ္၊ ေနာက္ေတာ့ အလကားဖတ္ရတဲ့ ဟိုဆိုဒ္၊ ဒီဆိုဒ္ လိုက္ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ လား .. လား .. ကြဲလိုက္တဲ့ ဗံုးေတြမ်ား .. တ႐ုတ္ႏွစ္ကူး ေဗ်ာက္ခြဲေနသလား မွတ္ရတယ္။ ေမးလ္ထဲရတဲ့ ေအာက္ပံုေတြကေတာ့ ဆိုးမွဆိုး .. လြိဳင္ေကာ္ အေသခံဗံုးခြဲမွဳလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ထမင္းမစားခင္ေလးနဲ႔ စားၿပီးကာစေလးမွာ မၾကည့္မိဖို႔ အီးေမး(လ္) ပို႔သူေတြက အႀကံျပဳထားပါတယ္။ တျခားဘေလာ့ေတြမွာ တင္ထားတာေတြ ရွိမွာပါ။ ျမန္မာ သတင္းဌာနေတြ မေတာ့ ရွာၾကည့္သေလာက္ မေတြ႕မိ။ အစံုလိုက္မဖတ္ ႏိုင္ေသးတာလည္း ပါေကာင္းပါႏိုင္တယ္။ အနိဌာ႐ံုနဲ႔ေတာ့ ဘေလာ့စမိၿပီ။

ဆက္စပ္သတင္းမ်ား ...

(၁) DVB
(၂) ဧရာ၀တီ
(၃) VOA





























Read more...

Monday, February 9, 2009

ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းသီခ်င္း

ရဲေဘာ္တို႔ ..
ၾကပ္ေျပးက မင္းတို႔ ပေထြးေတြ ႏွိပ္စက္လို႔ တိုင္းျပည္က ဖြတ္သထက္ညစ္ေနၿပီ။ ငါ့လည္း ႏွိပ္ကြပ္ထားလို႔ ၾကာရင္ “ေအာင္ဆန္း” ဆိုတာ လူမိုက္လံုးလံုးႀကီးလို႔ ေနာင္လာေနာင္သားတို႔ ထင္ကုန္ၾကေရာ့မယ္။ လာမဲ့ (၁၃.၀၂.၂၀၀၉) ေသာၾကာေန႔ဆို ငါ ၉၄ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ အီးေမးလ္ကေန သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ပို႔လိုက္တယ္။



MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com




ေအးကြယ္ .. သီခ်င္းက ဆိုရဲတဲ့သူ မရွိလို႔ တီးလံုးခ်ည္းပဲ တီးလိုက္ရတယ္။ အဆိုေတာ္ေတြက မဆိုရဲၾကရွာဘူး ေမာင္တို႔။ ငါ့ အေၾကာင္း ဆိုမိရင္ ဟိုထဲမွာ သြား၀ါဆိုေနရမွာ ေၾကာက္ၾကလို႔တဲ့။ ရဲေဘာ္တို႔လည္း မဆိုရဲရင္ တီးလံုးဘဲ နားေထာင္။ စာသားကိုေတာ့ စိတ္ထဲကဘဲ လိုက္ရြတ္ၾကေပါ့။ ေအာက္မွာ တစ္ခါတည္း ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း ေသခ်ာနားေထာင္ၿပီး တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေဖနဲ႔ ပေထြးကို ေသခ်ာ ခြဲျခားတတ္ၾကပါေစကြယ္။

(မင္းတို႔ရဲ႕အေဖစစ္စစ္-ေအာင္ဆန္း)



ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ဖြဲ႕ဖို႔ ဂ်ပန္ျပည္မွာကြယ္၊ တကယ္ဘဲ အသက္နဲ႔လဲလို႔ ဆင္းရဲ ဒုကၡခံကာ ၾကံစည္တယ္၊ သူရဲေကာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေတြရယ္။

ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ဖြဲ႕ဖို႔ ဂ်ပန္ျပည္မွာကြယ္၊ တကယ္ဘဲ အသက္နဲ႔လဲလို႔ ဆင္းရဲ ဒုကၡခံကာ ၾကံစည္တယ္၊ သူရဲေကာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေတြရယ္။


ငါတို႔ဗမာျပည္ အမိအဖတိုင္းကကြယ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္။ ငါတို႔ဗမာျပည္၀ယ္ အမိအဖ အေပါင္းတို႔ကကြယ္၊ အာဇာနည္ အစစ္ကို တို႔တေတြ ေမြးရမယ္။

ေၾသာ္ … ဘုရင့္ေနာင္နဲ႔ ရာဇဓိရာဇ္တို႔လို မင္းရဲေက်ာ္စြာ ပမာပံုႏွယ္ အေလာင္းဘုရားတို႔လိုကြယ္၊ ဗမာတိုင္း ဗမာမ်ဳိး၊ အားကိုး ေလာက္ေပတဲ့ မေၾကာက္တမ္း၊ မရြံ႕တမ္း၊ ဗမာေတြ ေအာင္ပန္း ဆြတ္ရွာေလတယ္။

ရာဇ၀င္ အတၲဳပတၱိလည္း ရွိရမယ္၊ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္။
ရာဇ၀င္ အတၲဳပတၱိလည္း ရွိရမယ္၊ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္။
တိုင္းျပည္အက်ဳိးစြန္႔ခဲ့တဲ့ အမ်ားဇာနည္ႏြယ္၊ လြတ္လပ္ဖို႔ ဒို႔အမ်ားကို စြန္႔စားကာကယ္၊ ဒို႔ဗမာေတြ စိုးမိုးဘို႔ ေမွ်ာ္ၾကရွာလို႔ ေပၚလာတယ္။


ဗမာႏိုင္ငံ ထူေထာင္ရန္နဲ႔ မ်ဳိး႐ိုးမတိမ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ေလတယ္။ ေနမ်ဳိးသာကီ၊ ဗမာျပည္လက္႐ံုး ဗမာႏိုင္ငံ အလံုး ထင္ေပၚေစတယ္။ စိတ္အားသန္သန္ မာန္ကိုမေလွ်ာ့တယ္၊ ငါတို႔လူမ်ဳိး တန္ခိုးရွိဘို႔ သူရဲေကာင္းေတြ စံုညီတယ္။ တကယ္ပင္ သတိုးမဟာဗႏၶဳလႏွယ္၊ စြမ္းသတၱိရာဇ၀င္ေျပာင္တယ္၊ သားေကာင္းမ်ားတို႔ ေခၚရေလာက္ေပတယ္၊ ဥဒါန္းတြင္ေစဘြယ္ ဗမာသူရဲေကာင္းအေပါင္းေတြရယ္။

ရာဇ၀င္ အတၲဳပတၱိလည္း ရွိရမယ္၊ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္။
ရာဇ၀င္ အတၲဳပတၱိလည္း ရွိရမယ္၊ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္။ တိုင္းျပည္အက်ဳိးစြန္႔ခဲ့တဲ့ အမ်ားဇာနည္ႏြယ္၊ လြတ္လပ္ဖို႔ ဒို႔အမ်ားကို စြန္႔စားကာကယ္၊ ဒို႔ဗမာေတြ စိုးမိုးဘို႔ ေမွ်ာ္ၾကရွာလို႔ ေပၚလာတယ္။

(မွတ္ခ်က္ - အစိမ္းေရာင္စာသားမ်ား ေသခ်ာမသိ၊ သိသူမ်ား ျပင္ေပးၾကပါ)

Music - FL Crazy


Read more...

Saturday, January 31, 2009

CASTING CALL

Project: THE PHILANTROPIST

Company: CARNIVAL TELEVISION and NBC/UNIVERSAL
Genre: TV series total 8 Episodes
Location: South Africa, Cape Town
Dates: 19th February - 4th March 2009
Director: Ed Fraiman

Episode: Episode Two - "MYANMAR"
Confirmed Lead Cast:
James Purefoy as "Teddy Rist".
Neve Campbell as "Olivia Rist".

We are casting for the characters below:

FEMALE (40 years old) DAW AUNG SAN SUU KYI - the real life Prime Minister elect who is a prisoner in her own country as the Generals have control. Aged in her 60's she looks in her 40's very petite, has an inner beauty. Nobel prize winner (her son collected it as she wouldn't leave her Country). We are not looking for a look a like - it's the essence that is important. She went to Oxford University and married a British academic and lived in the UK for many years - hence her accent is more British. A couple of scenes 63 lines.

GUEST LEAD

MALE (late 40s) GENERAL WIN - Late 40's very tough and difficult to dealwith has some confrontational scenes with our hero Teddy Rist. Has about 3 scenes 50 lines- we see him in Prison at the end of the episode.

GUEST LEAD

MALE (in his 20s) SAW MAUNG - Driver who happens to pick up Teddy. Totally out for himself and won't put himself in danger. Would sell his sister if he could. Should be able to drive. about 8 scenes 37 lines.

GOOD ROLE

MALE (in his 30s) THANG - Peasant who works in the Ruby mine, his 12 year old daughter is sick in the hospital 7 scenes 7 lines some in Burmese

MALE (in his 40s) KHIN - RUBY MINE MANGER - Tough and totally in Control - has one scene with TEDDY about 12 lines

MALE (in his 40s - 50s) GENERAL NYO - Above Win and just as threatening. One scene 20lines

Actors applying should have a valid passport and be ready to travel.Knowledge of the Burmese language is a great advantage.

Actors who are of Burmese nationality should also state that clearly in their submissions.

Please submit a recent headshot along with an updated CV and links to your downloadable showreel to ling@fly.com.sg

Only shortlisted candidates will be contacted for an audition.

Lim Hui Ling
Senior Manager, Artiste Management
Casting Director / New Talent Development

Fly Entertainment Pte Ltd
133 Neil Road S 088862
Tel: +65 62243188
Fax: +65 62242388
Hp: +65 97378434
Website : www.fly.com.sg

GST/Co. Regn No: 2000-03990-M
Fly Entertainment - Artiste Management in Singapore Asia Actors Asian Actresses Asian Idols

Source: www.fly.com.sg

Fly Entertainment is Singapore\'s Leading Artiste Management Company that exclusively represents Asia Actors, Asian Actresses and Asian Idols in the local and regional entertainmnet scene.



Read more...

Sunday, December 28, 2008

ရသလွ်ာရွည္

ဘလွ်ာရွည္ကား သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္၏။ ထိုေနာက္ သက္ေပ်ာ့တစ္ခ်က္ကို ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေသာ္ သက္ဖိုတစ္ခ်က္ ျပင္းစြာ မွဳတ္ထုတ္၍ သက္မတစ္ခ်က္ ခ်ည့္နဲ႔စြာ ႐ွဴထည့္ၿပီးသကာလ လက္ပိန္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေရွ႕ေထာက္ကာ ကိုယ္ကိုင္း၍ အားယူ ထလိုက္သည္။ မာဆတ္ မသြားႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ နာတတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ အလိုက္မသိလြန္းသည့္ ခါးကို ေျဖးညင္းစြာ ျပန္ဆန္႔ၿပီးေနာက္ ဘယ္ေျခေထာက္ကို ေျဖးညင္းစြာ စလွမ္း၏။ ေရွ႕သို႔ ေျခာက္လွမ္းမွ် လွမ္းၿပီးေနာက္ ရပ္လိုက္သည္။ မရပ္လို႔ မျဖစ္ေတာ့။ ေရွ႕မွာ ၀ါးထရံ ပိတ္ေနမင့္ကိုး။ သို႔ျဖင့္ အေနာက္သို႔ ၁၈၀ ဒီဂရီ ျပန္လွည့္ကာ ယခင္နည္းအတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္သည္။ ေျခလွမ္း ငါးလွမ္းစာမွ် လွမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ နဂိုေနရာသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ တဖန္ျပန္လွည့္ကာ ေျခစလွမ္းမည္ျပဳေသာ္ အေတြးတို႔က ေခါင္းထဲ ဆြဲမေခၚဘဲ ၀င္လာေပသည္။
“ ႏို႔ .. ခုနက ေျခာက္လွမ္း လွမ္းတယ္။ ခု .. ျဖင့္ ငါးလွမ္း၊ .. ဘယ္ကေနဘယ္လို တစ္လွမ္းေပ်ာက္သြားပါလိမ့္ ” ဟု နက္နဲစြာ ေတြးမိ၏။ မ်က္ခံုးတြန္႔၍ေတြးသည္၊ မ်က္ခံုးကို ျပန္ျဖန္႔ၿပီးစဥ္းစားသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူသေဘာေပါက္သည္။ ဒုတိယတစ္ေခါက္မွာျဖင့္ ၾကမ္းက အေပါက္ႀကီးကို ကြ်ံမွာစိုး၍ အျမန္ေက်ာ္လွမ္းလိုက္သည္ကိုး။ သို႔ျဖင့္ တစ္လွမ္းစာ ေပ်ာက္သြားျခင္းျဖစ္မည္။ ျဖစ္တတ္တာပဲဟု ေျဖသိမ့္ လိုက္၏။ သို႔ႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း အေတြးထဲ ၀င္လာျပန္သည္က ၾကမ္းေပါက္ေတာင္ ျပန္မဖာႏိုင္၊ မျပင္ႏိုင္သည္မွာ အေတာ္ေလး ၾကာခဲ့ ၿပီဆိုတာဘဲ။ အစုတ္အျပတ္ အေဟာင္းအႏြမ္းတို႔ျဖင့္သာ အတိၿပီးကုန္ေသာ မိမိပတ္၀န္းက်င္ေသးေသးေလးကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ မွန္းမသိ ေ၀့၀ဲကာ ၾကည့္မိျပန္သည္။ ေရွ႕ေနာက္ ၀ဲယာ၊ ဘယ္ညာေတာင္ေျမာက္။

မ်က္လံုးမ်ားက ေ၀သီသီ ေ၀့သဲသဲ၊ ႏွာေခါင္းေပါက္အစံုမွ ေပ်ာ့တြဲတြဲ ပ်စ္ခြ်ဲခြ်ဲ ႏွပ္မစင္ရည္မ်ားက ေဆာင္းေလတစ္ခ်က္ ပစ္အတိုက္မွာ ခပ္ငိုက္ငိုက္ သြယ္၀ိုက္ကာ စီးက်လာသည္။ သို႔ျဖင့္ အိပ္ကပ္ထဲရွိ ထရိတ္ဒါးေဟာ္တယ္က အလစ္ႏွိဳက္လာေသာ လက္ကိုင္ပု၀ါကို ထုတ္ကာ အသာသုတ္၏။ ၿပီးေသာ္ ႏွဳတ္မွ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္သည္။

“ ဘေလာ့ေလာကႀကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီနည္း ..... ?

ေလးစားရပါေသာ စာ႐ွဳသူ..။ ကြ်ႏု္ပ္ ႐ူးသြားၿပီဟု အထင္မေရာက္ႏွင့္ဦး။ “ရသ” စာေပဆိုတာ ဒီလိုမ်ဳိးလားဟု ႀကိဳးစား၍ ေရးၾကည့္မိျခင္း သာ။ ေရးသာေရးသည္။ မသိ၊ မတတ္သျဖင့္ အၿပီးသတ္ ဆက္ေရးရန္ မျဖစ္ေခ်ေတာ့။ ဘဇာေၾကာင့္နည္း။ ရွင္းပါအံ့။

လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္ေတြက ကြ်ႏု္ပ္မွာ ကမၻာ့စီးပြား ပ်က္ကပ္ဒဏ္ကို အလူးအလဲခံေနခဲ့ရသည္ေလ။ သို႔ကလိုေၾကာင့္ ဘေလာ့ဘက္ မလွည့္ ႏိုင္၊ အေမရိကားတြင္ စေတာ့ရွယ္ယာ အိတ္ခ်ိန္းေတြ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ကုန္သည္ဆို၏။ ထိုစေတာ့ရွယ္ယာ အိတ္ခ်ိန္းေတြ ကေမာက္ကမ ျဖစ္၍ မိမိတို႔ တိုက္နယ္ေလးရွိ အစိုးရဆက္သြယ္ေရး တယ္လီဖုန္း အိတ္ခ်ိန္းလည္း ေကာင္းလိုက္ ပ်က္လိုက္ ျဖစ္ေန၏။ အစိုးရမင္းမ်ား ေျပာတာကေတာ့ ဒါေတာင္ သူတို႔ ေတာ္လြန္း၍ ဒီေလာက္ဘဲ ျဖစ္တာတဲ့။ ႏို႔မို႔ဆို နစ္လိုက္ ျမဳပ္လိုက္ေတာင္ ျဖစ္ဦးမွာတဲ့။ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ေတာင္ ဘုရားၿပီးလွ်င္ သူတို႔ကို တစ္ဆက္တည္း ကန္ေတာ့ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနၿပီဆိုသည္။

အေမရိကားက ေလးမန္းအင္ဘရားသား ကုမၸဏီႀကီး ကြဲသည္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ရြာက အင္တာနက္လည္း ခဏခဏ က်ကြဲၿပီး ပ်က္ေနသည့္ အခ်ိန္သာမ်ားသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ မဘေလာ့ႏိုင္ျခင္းသာ။ ေဟာ .. အခု အင္တာနက္ အကြဲႀကီး ျပင္ဆင္ၿပီး၍ ေလွကားေထာင္ တက္ၾကည့္ေသာ္၊ ဘေလာ့အကယ္ဒမီ ေပးပြဲႀကီးႏွင့္ ဆိုက္ဆိုက္ႀကီး တိုးေလေတာ့သည္။ ႏြားငတ္ႏွင့္ ေကာက္႐ိုးပုပ္ေတြ႕သည့္ႏွယ္ ကြ်ႏု္ပ္ကား ထိုပြဲႀကီးကို အငမ္းမရ ထိုးဟပ္ေတာ့၏။ (တေလာက မစ္(စ္)ငထက္ျပားဖမ္းပြဲႀကီး အေၾကာင္း သူမ်ား ေဖါက္သယ္ခ်၍ လာျပန္ပဟ ဒီတစ္ခါ ဘာပြဲလဲဟဲ့ဟု စိတ္၀င္စားမိျခင္းျဖစ္သည္။) ဟပ္သာဟပ္၊ ေကာက္႐ိုးႏွင့္ ႏွဳတ္သီး အလြဲႀကီးလြဲေသာ အေကာင္ႏွယ္ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ စျဖစ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ဘ၀င္ကား ခ်က္ခ်င္း အေပၚသို႔ ေျမာက္ကာ တက္သြားေခ်သည္မွာ ဦးေက်ာ္ ရင္စီးသည့္ မီးပံုပ်ံႏွယ္ ဘယ္ယိမ္းညာယိုင္ျဖင့္၊ ေလထဲ ႏွစ္ရက္ခန္႔ တြဲလဲခိုစီးၿပီး ခုေတာ့ မွိဳင္းယိုလို႔ ကိုး႐ိုကားယား ဆင္းလာကာ၊ ဤပို႔စ္ကို ထိုင္ေရးမိျခင္း ျဖစ္သည့္တမံု႔။

ခ်စ္လွစြာေသာ စာ႐ွဳသူတို႔..။ သက္ထီးသက္မ အစံုလိုက္ ပူးခ်ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေတြးၾကည့္ပါဦး။ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္စား အလ ကားေတြးေပးၾကပါ။ အကယ္ဒမီဘုတ္အဖြဲ႕က ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ဤဘေလာ့ကို “ရသ” စာေပစာရင္းထဲ သြတ္ၿပီးသြင္းထား၏။ အေခ်ာင္းလိုက္ အသြင္းမခံရသျဖင့္ေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္ေက်နပ္ပါသည္။ ရွာမွရွား၊ ဇကာတင္ စာရင္းေပါက္သည္ဆိုတာ နည္းသည္မဟုတ္။ ထပ္၍ ေသခ်ာ ေတြး ၾကည့္ပါ။ ကြ်ႏု္ပ္မွ မေျမာက္လွ်င္ အဘယ္သို႔ေသာသူ ေျမာက္မည္နည္း၊ အိုဘားမား သမၼတျဖစ္ဖို႔ရွိသည္မွာ ဘာမွမထူးဆန္း။ သူ ေျမာက္ စရာမလိုေခ်။ ေျမာက္လွ်င္ ပထမသက္တမ္းမွာဘဲ ညႇပ္ဖိနပ္ျဖင့္ အေပါက္ခံရမည္။ ေဒၚစုလြတ္ၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လွ်င္လည္း ေျမာက္စရာ မရွိ။ လြတ္လမ္းမွ မျမင္မိသကိုး။ ထားေခ်ေတာ့ လမ္းလြဲေနၿပီ။ လွ်ာရွည္အား “ရသစာေပ” စာရင္းထဲ သြတ္ၿပီး သြင္းထားသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ ေျမာက္ကာ ဟိုးအေပၚက ရသစာလား ဘာလားမသိသည့္ စာတစ္ပိုဒ္ကို ေရးမိျခင္းသာ။ သို႔ေပမင့္ မည္သို႔ပင္ႀကိဳးစား ႀကိဳးစား။ ဆက္ေရးရန္ မတတ္သာေတာ့သျဖင့္၊ ဤမွာပင္ တန္းလန္းႀကီး ရပ္ထားမိျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ ေနာက္ေန႔တြင္ အဆံုးသပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါဦးမည္။ ေလ့လည္းေသခ်ာ ေလ့လာပါဦးမည္။ ဒီႏွစ္ အကယ္ဒမီ မခ်ိတ္ႏိုင္လည္း ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီး ေရႊစင္ဆုရဖို႔ အားခဲထားပါသည္။ က်န္ရစ္မင္းႀကီး 'လူမင္း 'ေျပာသလို၊ (အာလုပ္သံႀကီးျဖင့္) “ေစတနာရဲ႕ အက်ဳိး .. ဟိုး ဟိုး ခံစားရတာ ပါဘဲ” ဆိုသလိုေပါ့။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ေနာက္ႏွစ္တြင္ ထိုကဲ့သို႔ စင္ေပၚမွာ ေျပာႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္မည္။

ခ်စ္စြာေသာ စာ႐ွဳသူ..။ ကြ်ႏု္ပ္ ဘေလာ့ေလာကမွ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ မထြက္မခ်င္း ရသေျမာက္ စာေပမ်ား ႀကိဳးစားေရးသားသြားပါမည္။ ကြ်ႏု္ပ္ ေရွ႕ေလွ်ာက္ “ရသ” စာေပကိုသာ အေလးထား ေရးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သတင္းဆိုး ပို႔အပ္ပါသည္။


Read more...

Friday, December 26, 2008

ျပည္သူ႕သေဘာထား



Anonymous said...
ဘာနဲ႕ သံုးထားလဲ ကို၇ွာေရွ. အရုပ္ေတြနဲ႕ ၇ည္ရြယ္ခ် က္ေကာင္း ေပမယ့္ animation အားနဲေနေသးတယ္လို႕ ေ၀ဖန္ခ်င္တယ္.။ အထူးသၿဖင့္ ၿမဴးဇစ္ စတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရုပ္ စလွုပ္တဲ့ေန၇ာ ရႈပ္သြားတယ္ဗ်. က်န္တာေတာ့ မဆိုးဘူး ေျပာ၇မွာေပါ့.

အေပၚက “ျပည္သူ႕သေဘာထား” နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ဦးတည္းေသာ ေ၀ဖန္သူရဲ႕ မွတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ comment မွာ ျပန္မေရးဘဲ ဒီေနရာကဘဲ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖည့္စြက္ၿပီး ေလးစားစြာ ျပန္လည္ေရးသားလိုက္ပါတယ္။

'ကိုအမည္မသိ' ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္သံုးတာ 3ds max ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပို႔စ္အတြက္ ဒီလို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ သြားတာကို က်ေနာ္ ေက်နပ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္တာ ေပ်ာ့ၿပီး အားနာပါးနာ ေလွ်ာ့ေပါ့ ေျပာေနသလိုဘဲ။ ပို႔(စ္)ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ အပိုင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္ ေသခ်ာ မေျပာေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ စာမေရးျဖစ္တဲ့ အေတာအတြင္း ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေျပာခ်င္ေနတာကို အရသာ တစ္ခုအေနနဲ႔ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စကားမစပ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ပို႔(စ္)ထဲက အျပဳအမူလိုမ်ဳိးဟာ ဗမာမ်က္စိနဲ႔ဆိုရင္ ႐ိုင္းေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲ အမွန္ရွိတာက က်ေနာ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ တင္ျပခဲ့တာထက္ ပိုပါတယ္။ ေျပာခ်င္လြန္းလို႔၊ ျပခ်င္လြန္းလို႔ကို ရွိတဲ့အခ်ိန္ယူၿပီး လုပ္တာပါ။ ဒါရည္ရြယ္ခ်က္အပိုင္းပါ။

animation ပိုင္း က်ေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ့္ကို လိုေနပါေသးတယ္။ အဓိက ကိုယ္ညံ့တာအျပင္ အျခားကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ နည္းပညာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဆိုပါေတာ့။ model စကတည္းက edge flow ေတြ မမွန္တာ။ rigging နည္းပညာ အားနဲတာ။ skinning ေသခ်ာ မလုပ္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ animation မွာ ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ တစ္မိနစ္စာသာရွိေပမယ့္၊ ဒီ animation တစ္မိနစ္စာအတြက္ အစအဆံုး တစ္လေလာက္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ (ဒါလည္း ကြ်န္ေတာ့္အားနဲခ်က္ပါ၊ စုစုေပါင္းအခ်ိန္ဟာ တစ္မိနစ္ခြဲခန္႔ ရွိေပမယ့္ Movie ရဲ႕အစပိုင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အပိုင္းေတြက Premiere ထဲမွာ Edit ျပန္လုပ္တာမို႔ ဒါကို ထည့္မတြက္ေတာ့ပါဘူး။) က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့မွာ ဒါေတြကို၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြကို အ႐ုပ္နဲ႔ ျပ႐ံုသက္သက္ပါဘဲ။ သူနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့ ဘယ္လို ဖန္တီးတယ္ဆိုတဲ့ နည္းပညာ အေၾကာင္း ေဖၚျပဖို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဒီနယ္ပယ္က တကယ္ တတ္ကြ်မ္းသူ ပညာရွင္မ်ား အျမင္မွာဆိုရင္ အခု animation ဟာ ကေလး ကစားသလို ျဖစ္ေနမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ စာေရးသားျခင္းနဲ႔ မတူတဲ့ အခက္အခဲ တခ်ဳိ႕ကို ႀကံဳႀကိဳက္တုန္း ျပန္ေျပာျပခ်င္တာ ရွိပါတယ္။ ဘေလာ့ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္း လြဲ ကုန္မွာစိုးလို႔ နဲနဲေလးမွ တကယ့္ နဲနဲေလး၊ အာလူးဖုတ္ပါရေစ ခင္ဗ်။

rendering မွာ အ႐ုပ္ အရည္အေသြး ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ရဖို႔၊ lighting မွာ ၾကည့္ေပ်ာ္ ႐ွဳေပ်ာ္ေလး ျဖစ္ဖို႔ mental ray renderer ကိုသံုးခဲ့ရာမွာ ထံုးစံအတိုင္း ၾကာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ AVI တန္းထုတ္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ TGA Format နဲ႔ တစ္ပံုခ်င္း ထုတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ပံုတိုင္းကို dimension 800*600 pixel ထားၿပီး၊ FG နဲ႔ GI ကို 10 ေလာက္ပဲ ထားခဲ့တာေတာင္ တစ္ပံုအတြက္ render အခ်ိန္ 2 မိနစ္ေက်ာ္ ၾကာပါတယ္။ movie တစ္စကၠန္႔ရဖို႔ frame 30 လုပ္ရတဲ့အခါမွာ တစ္စကၠန္႔စာ လွဳပ္ရွားမွဳအတြက္ render မွာတင္ တစ္နာရီ ၾကာေၾကာင္းပါ။ ပ်က္လိုက္၊ ျပင္လိုက္နဲ႔ rendering မွာဘဲ တစ္ရက္ နာရီ (၂၀) နီးပါး၊ စုစုေပါင္းအခ်ိန္ တစ္ပတ္နီးပါး ၾကာသြားပါတယ္။ ဒါ.. ကိုယ့္စက္ အေနအထားေရာ နည္းပညာ ညံ့ဖ်င္းမွဳေရာေၾကာင့္ ဆိုပါေတာ့။ ၿပီးေတာ့ animation စတဲ့အခ်ိန္မွာ real time ကို ေသခ်ာ မျမင္ရဘူး။ ဒါဟာ Modeling ကေန Rigging အဆင့္ေတြမွာ စံမမွီလို႔လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Animation ဟာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ မပီျပင္ ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ဘဲ အဓိက ျပခ်င္တဲ့ သီခ်င္း beat နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ အ႐ုပ္ကို လွဳပ္ရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡ ေရာက္ရတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ (Animation Technique) အင္မတန္ ညံ့ဖ်င္းတာလည္း ပါပါတယ္။

မေျပာဘူးဆိုေပမယ့္ နဲနဲမ်ားသြားတယ္ခင္ဗ်။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ကိုယ္ည့ံတာေၾကာင့္ ရသေလာက္ အခ်ိန္ေလးမွာ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ျဖစ္ သြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာက္မ်ားမွ ေသခ်ာ အခ်ိန္ယူေလ့လာၿပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အရသာတစ္ခုခု ေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ ဦးမယ္။

တစ္ေၾကာင္းတည္း ေ၀ဖန္သြားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ အရမ္း ေက်နပ္ လက္ခံပါတယ္ခင္ဗ်။ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ကြ်န္ေတာ္ ဖန္တီး ၾကည့္ပါဦးမယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေ၀ဖန္၊ ေထာက္ျပတာေတြကိုလည္း အၿမဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ :)


Read more...

Sunday, November 23, 2008

မေျပာခ်င္လို႔ .. ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ

ဗြီစီဒီေျပာတာပါ။ အတင္း' မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာေလ.. လင္မယားေတြ သတ္ကုန္ၾကၿပီ။ အဲဒါ ၾကည့္ခ်င္သပဆို .. ေအာက္မွာရွိေပါ့။ Connection ေလးေတာ့ ေကာင္းမွျဖစ္မယ္။



Read more...

Monday, August 11, 2008

လူခြ်န္လူေကာင္း

ဂီတဟာ လူ႕စိတ္ကို အဖမ္းစားႏိုင္ဆံုး၊ အထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဆံုး အႏုပညာတရပ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ခံႏိုင္လိမ့္ မယ္ ထင္ပါတယ္။ သက္ရွိ သတၱ၀ါေတြထဲမွာမွ အဆင့္အျမင့္ဆံုးေသာ လူသားတမ်ဳိးသာလွ်င္ သိမ္ေမြ႕ဆန္းၾကယ္လြန္းလွတဲ့ ဂီတဆိုေသာ အႏုပညာကို နားလည္ ခံစားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်ဳိ႕တရိစၧာန္ေတြလည္း ေတးဂီတကို နားေထာင္တတ္တာပဲလို႔ေတာ့ ကပ္ဖဲ့ မေျပာၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်။ ေျမြဆိုရင္ ပုေလြသံၾကားေတာ့ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ၿပီး ယိမ္းေတာင္ ကလိုက္ေသးတယ္ဆိုတာလိုမ်ဳိးေပါ့။ သူဟာနားရွိလို႔ ၾကားတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ၊ အလမၸါယ္ဆရာက ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္လွဳပ္ရွား ေခၚယူသြားတာမို႔၊ ေျမြက ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္နဲ႔ ပေလြသံဖမ္း အီး႐ွဴ၊ (မွားလို႔) ေယာင္ေတာင္ကန္း လုပ္ေနတာမ်ဳိးသာလို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ျပင္ေျပာေပးၾကပါ။ ပုေလြသံၾကားလို႔ လိုက္နားေထာင္တာ၊ ကတာမဟုတ္ပဲ သူမေက်နပ္လို႔ ေသာက္ျမင္ကပ္လာရင္ေတာ့ ခြပ္ကနဲေတာင္ ေပါက္ခ်တတ္တယ္တဲ့ဗ်။ ဆိုေတာ့ .. လူမွမဟုတ္ဘူး တျခား သတၱ၀ါေတြလည္း အဲဒီေတးဂီတဆိုတဲ့ အႏုပညာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္ပါတယ္လို႔ ဆင္ေျခကန္ၿပီး ေျပာမယ္ ဆိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ခုလို ထပ္ကြန္႔လိုက္ခ်င္ပါတယ္။

“နားေထာင္တတ္လည္း သူတို႔ သီခ်င္းေတာ့ စပ္တတ္မယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ ..” လို႔ပါ။ ထားပါေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ ဒီအေကာင္ေတြနဲ႔ သိပ္မဆိုင္ပါဘူး။ ပထမတစ္ခ်က္က လူသားေတြဟာ ဒီေတးဂီတ အႏုအညာကို ဟိုးေရွးဦးမဆြ တစစ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ယဥ္ ေက်းမွဳ အလုိက္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားလာၾကတယ္။ ဒုတိယအခ်က္က ေတးဂီတကို ဖန္တီးဖြဲ႕စည္းေပးတဲ့ ေတးျပဳစာဆို အေက်ာ္အေမာ္ ေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ခံစားခ်က္အရ ရင္ဘတ္ထဲကေန အလိုလိုေပၚေပါက္ ထုတ္လုပ္လာၾကသည္ျဖစ္ေစ၊ သီခ်င္း ဂီတကို ခံစားသူ လူသားေတြအတြက္ ေခတ္ခါ အေျခအေနအရ ဖန္တီးေပးရသည္ ျဖစ္ေစေပါ့ေလ၊ သီခ်င္း၊ ဂီတဆိုတာ လူသားအားလံုး အေပၚမွာ အင္မတန္မွ သက္ေရာက္မွဳအား ႀကီးမားတယ္ဆိုခ်င္တာပါ။ ဟိုတုန္းက နန္းတြင္းမွာ ေစာင္းေလးနဲ႔ (ေခါင္းအံုးပါ ပါရင္ပါမွာေပါ့) ေဖ်ာ္ေျဖ ၾကရတဲ့ ေရွးေခတ္ သီခ်င္းႀကီး သီခ်င္းခန္႔မွသည္ အခု လူငယ္ေတြအႀကိဳက္ ဟစ္ေဟာ့အထိ ဂီတ၊ သီခ်င္းဆိုတာဟာ ပံုသ႑ာန္မ်ဳိးစံု၊ အ ေၾကာင္းအရာနဲ႔ အမ်ဳိးအစားစံုလင္စြာပဲ လူသားေတြကို အခ်ိန္ကာလအေလ်ာက္ လႊမ္းမိုးခဲ့၊ လႊမ္းမိုးေနၾကဆဲ မဟုတ္လား။ သီခ်င္း နား ေထာင္လြန္ၿပီးေတာ့ ေသြးတိုးတက္ ေသသြားတာမ်ဳိး မရွိသေလာက္ရွားေပမယ့္၊ သီခ်င္းေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားတာ၊ စိတ္ဓါတ္အင္အား တိုးတက္လာေစတာ၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္လာေစတာ၊ စိတ္ညစ္ညဴးမိေစတာ စသည္ျဖင့္ စိတ္ဓါတ္၊ ခံစားခ်က္တို႔ကို အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ေျပာင္းလဲမွဳ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းဟာ လက္နက္တစ္ခုလိုလည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ အသိသာဆံုးကေတာ့ တျခားသြားမၾကည့္ပါနဲ႔။ ျမန္မာ့အသံနဲ႔ ႐ုပ္ ျမင္သံၾကား ခ်ယ္နယ္အားလံုးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ေကာက္ဖြင့္ဖြင့္ ေခြးစစ္စစ္ေတြကိုေတာင္ အလိုလိုေနရင္း မ်က္မုန္း က်ဳိးခ်င္ေနတဲ့ ကြ်န္ ေတာ္တို႔လို လူမ်ဳိးအတြက္ ေခြးသူရဲ အေျခာက္ခံရသလိုလို၊ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ အထုခံေနရသလိုလို .. “ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿပိဳကြဲမဲ့ အေျခအေနကို ဒို႔ကႀကံေနတာ ” ..၊ “ ဒို႔ရဲေဘာ္မ်ား ပဲဟင္းစားလို႔ အိမ္သာမွာ လူစည္ .. ” (ေဆာရီးဘိုႀကီး .. တိပ္ညပ္သြားလို႔) စသည္ျဖင့္ ၾကားဖူးၾကမွာ ပါ။ သီခ်င္းလက္နက္ကို ဒီလိုသီခ်င္းမ်ဳိးေတြကို ေရးစပ္၊ ေပၚေပါက္၊ အသံုးခ်ခဲ့ၾကတာ၊ နားေထာင္ခဲ့ၾကရတာဟာ ဟိုယခင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ စစ္စစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ေခတ္၊ ဗိုလ္တိုက္ခြ်န္းတို႔၊ ဗိုလ္လွေသာင္းတို႔လို ေခတ္တုန္းကေတာ့ အင္မတန္ သာယာနာေပ်ာ္ ဘြယ္ေကာင္းမွာပါ။ ေရအေရာမ်ားတဲ့ ႏြားႏို႔လို ျဖစ္ေနတဲ့ လက္ရွိ နအဖ စစ္တပ္ေခတ္မွာေတာ့ ခုနကလို စိတ္ဓါတ္ကို လွဳံ႕ေဆာ္ တက္ၾကြ ေစတဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ လက္နက္ေတာ့ လက္နက္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဆံမပါတဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္လို ျဖစ္ေနတာက ခက္ပါတယ္။ မယံုရင္ ၾကည့္ပါ။ “ တပ္မေတာ္ႀကီးကို ဘီစကစ္ေကြ်းဖို႔ UN လာပါၿပီ၊ ရဲေဘာ္အေပါင္းကို ေ၀စားၾကဖို႔ ညႊန္ၾကားအပ္ပါသည္ .. ” ဆိုတာမ်ဳိးက သက္ေသခံေနပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး စိတ္ဓါတ္အင္အားကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ကာ မိခင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ သဘာ၀ သစ္ပင္ ပန္းမန္၊ ေတာေတာင္ စတဲ့ အလွတရား အေမြေတြကို ျမင္သာတတ္ၾကေအာင္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားမွဳ၊ ကိုယ္ေနထိုင္ႀကီးျပင္းတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး၊ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္၊ အေျခခံ အေဆာက္အအံု စသည္မ်ဳိး ဘက္ေပါင္းစံုက ေန ဒီလိုဒီလို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေနပါၿပီလို႔ (ဟုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုတ္ေသာ္ရွိ) ညႊန္းဆိုျပခ်င္တဲ့ သ႐ုပ္ေဖၚ သီခ်င္းမ်ဳိးပါ။

သီခ်င္းအမ်ဳိးအစား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ထိေရာက္ေအာင္ မေျပာျပတတ္လို႔၊ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္အတန္ၾကာက နားေထာင္ဖူးခဲ့ၿပီး ခု လက္ရွိ အေျခအေနမွာ ေခတ္နဲ႔ ဘယ္လိုမ်ဳိးမွ ဆြဲယူစပ္ဟပ္ နားေထာင္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပဲ နဲနဲ ကေမာက္ကမႏိုင္လွတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဥပမာေပးၿပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သီခ်င္းနာမည္က “ လူခြ်န္လူေကာင္း” ျဖစ္ပါတယ္။ သီခ်င္းေရးသားသူဟာ ဆရာႀကီး ၿမိဳ႕မၿငိမ္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာေက်ာ္ (သူ႕ေခတ္နဲ႔ဆို ကမၻာေတာင္ေက်ာ္ႏိုင္ဖူးမယ္ ထင္ရတဲ့) ဂီတစာဆိုႀကီးျဖစ္တာမို႔ ဒီပို႔စ္နဲ႔ ေနာက္ေျပာင္တာ၊ ရြဲ႕တာ၊ ေစာင္း တာ၊ ကဲ့ရဲ႕ေစာ္ကားတာမ်ဳိး တစ္ခုမွမလုပ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုမ်ဳိးဘဲ ဒီသီခ်င္းကို သီဆိုသူ မည္သည့္အဆိုရွင္ကိုမွလည္း ေနာက္ေျပာင္ သေရာ္ လိုစိတ္ လံုး၀မရွိပါဘူး။ လူခြ်န္လူေကာင္းရဲ႕ မူရင္း စသီဆိုသူကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္မသိပါဘူး။ ျပန္ဆိုေတးေတြ ေပါလြန္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ ျမန္မာ့ ဂီတေလာကႀကီးမွာ လူခြ်န္လူေကာင္းကို ဘယ္ႏွစ္ဦးက ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ျပန္ဆိုၿပီးဆိုတာကိုလည္း မသိျပန္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အခုသိတဲ့ အဆိုေတာ္က စာေရးဆရာ၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား အဆိုေတာ္ သုေမာင္ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လံုးလိုလိုဟာ နအဖေခတ္အတြက္ တမင္မ်ား ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး ရြဲ႕ေရးထားခဲ့သလား ထင္ရေအာင္ စာသားေတြမွာပါ၀င္တဲ့ အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သီခ်င္းေတြဟာ စိတ္ကို အေတာ့္ကို ဖမ္းစားႏိုင္လြန္းလွပါတယ္။ စကားမစပ္ေျပာရရင္ အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္ ရဲ႕ “နဲနဲေလးေတာ့လြဲေနတယ္၊ လြဲလြဲေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္ ”… ကို ကိုယ္အသံုးမက်လို႔ ကေျပာင္းတိ ကေျပာင္းဆန္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရေသ့စိတ္ေျဖ ညည္းတတ္ၿပီး၊ ကိုယ္က ေသာက္ညင္ကပ္သူမ်ားေရွ႕ ေရာက္ရင္ေတာ့ ေလးျဖဴရဲ႕ “႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔” ဆိုတာကို ၾကားမိတတ္ပါတယ္။ ဒီစကား မိတ္ေဆြအတြက္ မွားတယ္ဆိုရင္ မ်က္စိအေညာင္းခံၿပီး ေရွ႕ဆက္မဖတ္ေတာ့ဖို႔ ႀကိဳၿပီး ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ နားေထာင္ဖူးတဲ့ လူခြ်န္လူေကာင္း ပထမအပိုဒ္ကို ျမန္မာ့ စႏၵရားေလးနဲ႔ စထားပါတယ္။ အတီးကို နားမလည္လို႔ ေသခ်ာ မေျပာတတ္ပါခင္ဗ်ာ။ ဂစ္တာ အနဲငယ္ ေခါက္တတ္ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္တီးၿပီး ဆိုလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ မာရဇၨရဲ႕“ စည္းမ်ားက ျခားထားၿပီအခ်စ္ ” ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို “ ခ်ီးမ်ားကစားထားၿပီအခ်စ္” ေအာ္မိလို႔ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွဆိုတီး မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ဒီလို အျဖစ္ဆိုး ေတြေၾကာင့္အာဇာနည္ရဲ႕ “ စည္းတစ္ဘက္ျခား” အေခြကို ဆိုင္မွာ၀ယ္တုန္းကေတာင္ “ ခ်ီးတစ္ဖတ္စား” မျဖစ္ေအာင္ မနဲ ထိမ္းေျပာခဲ့ရ ဖူးတယ္ေလ။ သီခ်င္းစာသားေတြ ေအာက္မွာ ေရးထားပါတယ္။ ႀကံဳႀကိဳက္ရင္ mp3 ေျပာင္းၿပီး ဒီပိုစ္ ေအာက္ေျခမွာ တင္ဖို႔စိတ္ကူးထားပါ တယ္။

႐ွဳမဆံုးေတာ့သည္၊ စိမ္းလဲ့လဲ့ႏွစ္စဥ္
လယ္ကြင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ စိုေျပလြင္
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ဆိုျပန္လွ်င္ ၀င္းမွည့္ေရႊစင္အိလို႔ပင္
စပါးအႏွံေတြနဲ႔ အသီးေတြသန္ျမန္ေအာင္ျမင္ …..

မနက္ခင္းစိတ္ရႊင္ လန္းၾကေစဆြဲငင္
ဥၾသသံတြဲ႕ နာေပ်ာ္ဖြယ္ ၾကည္ၾကည္လင္
လုပ္ငန္းကိုကိုယ္စီ၀င္ စက္႐ံုႀကီးငယ္ အရပ္ရပ္တြင္
ၾကည္းေရတစ္ခြင္က အေရာင္းအ၀ယ္စံုဆန္သာစည္ပင္

လူခြ်န္လူေကာင္းမ်ားတို႔ ေပါင္းစုအားတြင္
ၿမိဳ႕မမိတ္ေဆြေတြကို ၾကည္ညိဳစြာျမင္လိုက္ခ်င္
ျမန္မာ့သားေကာင္းမ်ားကို အဆိုအတီးအမွဳနဲ႔ပင္
႐ိုေသခင္မင္ .. အားတက္အေလးျပဳလ်က္ပဲအစဥ္ ..

ကစားခုန္စားစြမ္းအားဖက္တြင္
စံခ်ိန္ရင္ေဘာင္ တန္းလိုက္လို႔ယွဥ္
ေခတ္မီွမီွကမၻာႀကီးၾကည့္ျမင္
သန္ျမန္ေယာကၤ်ားဘသားလွ်င္
လွ်ပ္စစ္အားအသံုးမ်ားတဲ့အျပင္
တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ထက္ေအာက္ေျမတစ္ခြင္
သစ္ပင္ေတြ ေျမတြင္းဓါတ္တြင္
ေဖာ္ယူႏိုင္စြမ္းတတ္ကြ်မ္းက်င္

ကမၻာေျမပထ၀ီ၀င္ ကမၻာ့သမိုင္းရာဇ၀င္
သံုးသပ္ေလ့လာသင္
အႀကံအဥာဏ္ေ၀ဖန္ေျမာ္လို႔ျမင္
ငါတို႔ျပည္ေထာင္စုတြင္

ကမၻာ့ေရေၾကာင္း သေဘၤာေမာင္းႏွင္
ေျမျပင္ေလျပင္ ႏွံ႔စပ္စံုလင္
တို႔လူခြ်န္လူေကာင္းအစုတြင္
ပါ၀င္တစ္ေယာက္ဆိုတအားပင္

ဆရာ၀န္ ပညာေတြကိုသင္ ေခတ္ေရာေရွးမီ သမားေက်ာ္မ်ားပင္
လူထုကိုကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ ခ်စ္ခင္ရင္၀ယ္သား
ညႊန္ၾကား ညႊန္ၾကား
သန္ထြားက်န္းမာႀကံ့ခိုင္အားအင္
ကေလးေလးေတြ ပညာရရွိဖို႔ေတာ့ ဘမိပံုသြင္ အာစရိေတြပင္
လူခြ်န္လူေကာင္းေလးေတြျဖစ္ေအာင္
ေျမေတာင္ေျမႇာက္ကာ ျမႇင့္တင္

ကမၻာ့ေရေၾကာင္း သေဘၤာေမာင္းႏွင္
ေျမျပင္ေလျပင္ ႏွံ႔စပ္စံုလင္
တို႔လူခြ်န္လူေကာင္းအစုတြင္
ပါ၀င္တစ္ေယာက္ဆိုတအားပင္

သီခ်င္းစာသားကေတာ့ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေက်ာ့ေက်ာ့ၿပီးထပ္ဆိုတာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကရွစ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာသြားပါတယ္။ မႏၲေလး ၿမိဳ႕မတီး၀ိုင္း ႀကီးက တူရိယာအစံုအလင္နဲ႔ ၿမိဳင္လွသလို အဆိုေက်ာ္ႀကီးကလည္း မုဒ္အျပည့္နဲ႔ပါ။ သီခ်င္းရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တကယ့္ကို မြန္ ျမတ္လွပါတယ္။ ေတးျပဳစာဆိုႀကီးဟာ ေခတ္ကာလအေလ်ာက္ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ စပ္ဆိုထားခဲ့ပံုပါဘဲ။ ခက္တာက ေခတ္ကာလ ဆိုတာမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီသီခ်င္းကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေရးစပ္ခဲ့တယ္ မသိပါဘူး။ ၿမိဳ႕မအဖြဲ႕ကိုေတာ့ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္က တည္ေထာင္ခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီခ်င္းဟာ အဲဒီ ေခတ္ကာလ၀န္းက်င္ေလာက္ကပဲလို႔ ထင္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ထင္ျမင္ခ်က္ဟာ အမ်ားႀကီး လြဲမွားႏိုင္တာေပါ့။ တကယ္လို႔သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းစစ္တပ္ အာဏာမသိမ္းခင္အခ်ိန္တုန္းက ေပၚေပါက္ခဲ့တာမ်ဳိးဆိုရင္ ဘယ္လိုဘဲ ေျပာေျပာ သီခ်င္းနဲ႔ အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ကာရန္ညီမွ်ခဲ့မွာပါဘဲ။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ လူႀကီးေတြက ဟိုတစ္ေခတ္က ေကာင္းကြက္ေလးေတြ ေျပာေလ့ရွိခဲ့တာကုိ ၾကားဖူးထားတာကိုး။ အဲသလိုမ်ဳိးပဲ ဟိုေခတ္က ေကာင္းမေကာင္း ကိုယ္တိုင္မသိေပမယ့္ ခုေခတ္ကေတာ့ မေကာင္းတာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတာလည္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕မဟုတ္ပါလား။ ဆိုေတာ့ကာ လူခြ်န္လူေကာင္းသီခ်င္းကို ခံစားမိတဲ့အခါ စာသားပါ အခ်က္အလက္ေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ သိပၸံဇာတ္ကားထက္ေတာင္မွ ဆန္းၾကယ္ေနပါေတာ့တယ္။ ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ေတြးၾကည့္ပါဦး။

ကမၻာ့ေရေၾကာင္း သေဘၤာေမာင္းႏွင္
ေျမျပင္ေလျပင္ ႏွံ႔စပ္စံုလင္
တို႔လူခြ်န္လူေကာင္းအစုတြင္
ပါ၀င္တစ္ေယာက္ဆိုတအားပင္

လွ်ပ္စစ္အားအသံုးမ်ားတဲ့အျပင္
တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ထက္ေအာက္ေျမတစ္ခြင္ .....

ဒါေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းကို လက္နက္ေကာင္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ေရဒီယိုမွာ ၂၄ နာရီ မထုတ္လႊင့္ေသးတာ အတြက္ေတာ့ ဘဘႀကီးတို႔ကို ေက်းဇူး တင္ရမဲ့အေပါက္ပါ။ ႏို႔မို႔ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းလူျဖစ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကမၻာ့ေရေၾကာင္းမွာ ျမန္မာေတြ တစ္လ လခ ေဒၚလာ ၂၀၀ ယူၿပီး သေဘၤာ တက္ေမာင္းေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေတြ မသိပဲေနေတာ့မွာေပါ့။ သီခ်င္းထဲပါတဲ့အတိုင္း လွ်ပ္စစ္အားကလည္း အသံုးမ်ားပါေပတယ္။ မိတၱဴ ကူးဆိုင္ အားလံုးလိုလိုမွာ “ မီးပ်က္လွ်င္ မီးစက္ျဖင့္ကူးသည္” လို႔ေရးထားတာ ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္အား အသံုး မ်ားပံုမ်ား မီးစက္နဲ႔ေတာင္ ရွယ္ကူးေပးၾကတာခင္ဗ်။

တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ထက္ေအာက္ေျမတစ္ခြင္
သစ္ပင္ေတြ ေျမတြင္းဓါတ္တြင္
ေဖာ္ယူႏိုင္စြမ္းတတ္ကြ်မ္းက်င္ ..

အထက္က စာသားေလးေတြလည္း ဧကန္ပဲ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ဟိုတုန္းကျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ ေဖာ္ယူႏိုင္စြမ္း ေကာင္း လြန္းလို႔ အနာဂတ္မွာ ေျမေအာက္ ရထားလိုင္းေတြေဖါက္ဖို႔အတြက္ အပင္ပန္းခံ ေျမတူးစရာမလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ ခုကတည္းက တူးထားတာ ၾကြက္တြင္းလားမွတ္ရမယ္။ အပင္ေတြမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္ ေျပာင္းကုန္တယ္။ ေျမတြင္းဓါတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားကေတာ့ အာရွတိုက္တင္မကဘဲ ႐ုရွားျပည္ကိုပါ ေျပးကုန္ပါၿပီ။

ကစားခုန္စားစြမ္းအားဖက္တြင္
စံခ်ိန္ရင္ေဘာင္ တန္းလိုက္လို႔ယွဥ္
ေခတ္မီွမီွကမၻာႀကီးၾကည့္ျမင္
သန္ျမန္ေယာကၤ်ားဘသားပင္..

ဒီအပိုဒ္ကေတာ့ တကယ္ပဲ လန္ထြက္ေနတယ္ေလ။ လက္ရွိအိုလံပစ္မွာေတာင္ ေရႊဘယ္ႏွစ္ခု ယူလာမလဲဆိုတာကို ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရက စိတ္ကူးယဥ္ေနတာမ်ဳိး။ ကစားလိုက္ၾကတာ။ ႏွစ္လံုး သံုးလံုး ဆိုတာေလးပါ ထည့္ေျပာမွ ျပည့္စံုမယ္ထင္တယ္ဗ်။

႐ွဳမဆံုးေတာ့သည္၊ စိမ္းလဲ့လဲ့ႏွစ္စဥ္
လယ္ကြင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ စိုေျပလြင္
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ဆိုျပန္လွ်င္ ၀င္းမွည့္ေရႊစင္အိလို႔ပင္
စပါးအႏွံေတြနဲ႔ အသီးေတြသန္ျမန္ေအာင္ျမင္ …..

အေပၚကသီခ်င္းအစ အပိုဒ္ေလးအတြက္ေတာ့ နာဂစ္သာေျပးျမင္မိေတာ့တယ္။ ျမန္မာ့ဆန္အိုးႀကီး ဧရာ၀တီက ေရႊစင္လို အိေနပါလိမ့္မယ္။ လယ္ကြင္းေတြ သြားၾကည့္လိုက္ပါ။ လာမဲ့ ၂၀၀၉ အတြက္ စပါးအႏွံေတြ အသီးေတြမ်ား ျပြတ္ခဲေနတာပါဘဲ။ အဲဒီျပြတ္ခဲသမွ်ေတြကလည္း ၾကပ္ေျပးကုိပဲ အေျပးေလး ခရီးဆက္ရမွာ က်ိန္းေသပါတယ္။ က်န္တဲ့လူငတ္ၾကေပါ့။

မနက္ခင္းစိတ္ရႊင္ လန္းၾကေစဆြဲငင္
ဥၾသသံတြဲ႕ နာေပ်ာ္ဖြယ္ ၾကည္ၾကည္လင္
လုပ္ငန္းကိုကိုယ္စီ၀င္ စက္႐ံုႀကီးငယ္ အရပ္ရပ္တြင္
ၾကည္းေရတစ္ခြင္က အေရာင္းအ၀ယ္စံုဆန္သာစည္ပင္


စက္႐ံုႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ကလည္း ကုန္ထုတ္စြမ္းအား အရမ္းတိုးတက္ ေခတ္မွီလာတာပါဘဲ။

စက္မွဳစြမ္းအားေခတ္ေက်ာ္လႊားဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စက္႐ံုေတြက အလွ်ံအပယ္ ထုတ္ေပးေနတဲ့ ကမၻာ့အဆင့္မီွ ထုတ္ကုန္ေတြက ေတာ့ ..

ဖေယာင္းတိုင္၊ (႐ိုးရာမပ်က္နတ္ပြဲဆက္ဖို႔ ထင္ပါတယ္)

ေရသန္႔ဗူး (မုန္တိုင္းေမႊၿပီးမွ ၀ယ္လိုအားအရ တိုးၿပီးထုတ္ေနတာပါ)

ခ်ဳိခ်ဥ္ (ေက်ာင္းသားေတြအတြက္)

ဒန္အိုးဒန္ခြက္ (အဖံုးကဲ့သို႔ေသာ စပယ္ယာပတ္စ္မ်ားအပါအ၀င္)

ေယာက္မ (ထမင္းျဖစ္ေစ၊ ဟင္းျဖစ္ေစ၊ လိုရာကို လြယ္ကူစြာေမႊသံုးႏိုင္ရန္ စီမံထား၏)

တြယ္ခ်ိတ္ (အထူးအေရာင္းရဆံုးပစၥည္း၊ အ၀တ္အစားအသစ္ေတြ ၀ယ္မ၀တ္ၾကဘူး။ အေဟာင္းကို အဲဒါေတြအားကိုးနဲ႔ ဖာေထးသံုးတာ)

အပ္ခ်ည္လံုး (အေပၚကနဲ႔ သေဘာတရားအတူတူ)

ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ (ႏိုင္ငံေတာ္ လူႀကီးမင္းမ်ား၏ လမ္းညႊန္ခ်က္အရ ကမၻာႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ရန္ ေခတ္မွီနည္းသံုးၿပီး ထုတ္လုပ္ေန)

သားေရကြင္း (မုန္႔ဟင္းခါး၊ ငပိ၊ င႐ုတ္မွဳန္႔မ်ားႏွင့္ အသုပ္စံုမ်ား ပက္ကင္ထုပ္ရာတြင္ မေလလြင့္ေစဘဲ စနစ္တက်ရွိေစရန္)

အိမ္သာသံုးစကၠဴ (လွ်ပ္စစ္အား အသံုးမ်ားလြန္း၍၊ ေရမတင္ႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ေန ျပည္သူလူထုအတြက္ သီးသန္႔ထုတ္လုပ္ေပးလ်က္ရွိ)
ႏွင့္ .. အျခားေသာ အဆင့္ျမင့္ လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ား ဆိုပါေတာ့။

ဆရာ၀န္ ပညာေတြကိုသင္ ေခတ္ေရာေရွးမီ သမားေက်ာ္မ်ားပင္
လူထုကိုကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ ခ်စ္ခင္ရင္၀ယ္သား
ညႊန္ၾကား ညႊန္ၾကား
သန္ထြားက်န္းမာႀကံ့ခိုင္အားအင္
ကေလးေလးေတြ ပညာရရွိဖို႔ေတာ့ ဘမိပံုသြင္ အာစရိေတြပင္ ..

သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကလို ပုဂၢိလ္ေတြ ေပါမ်ားပါတယ္။ ေဆး႐ံုမွာ တစ္ခုခုခြဲစိပ္ဖို႔အတြက္ (ကန္ေတာ့ပါ) အေမႊးေလးရိတ္ဖို႔ေတာင္ ကြမ္း ယာဆိုင္က ဘရိတ္ဓါး ေျပး၀ယ္ရပါတယ္။ (A ပိုး B ပိုး ကူးကုန္မွာစိုးလို႔ ေနမွာေပါ့ေနာ္၊ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ ေဘးကင္းတာေပါ့)။ ကေလးေလးေတြ မနက္ေစာေစာ မထလို႔ မိဘကဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနပါတယ္။ ေက်ာင္းမတက္ခင္ က်ဴရွင္အမွီ ေရာက္ေအာင္ပါ။

သီခ်င္းကိုသာ Open Source လုပ္ခြင့္ရရင္ ထပ္ျဖည့္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။ တံတားေဖါက္တာေတြ ဆည္ေဆာက္တာေတြေပါ့။ တံတားတစ္ခုၿပီးလို႔ ဖြင့္ၿပီးလို႔ လပိုင္းေလးမွာတင္ အသြားအလာမ်ားလို႔ တံတားႀကီးချမာ ခါးေညာင္းသြားတဲ့အတြက္ အႏွိပ္သည္ ေခၚႏွိပ္ ရေလာက္ေအာင္ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာတာေတြ။ (လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တယ္။ လူတိုင္း ကား၀ယ္စီးႏိုင္ၿပီး အားအားေန ခရီးထြက္ႏိုင္ၾကလြန္းေတာ့လည္း လမ္းေတြ၊ တံတားေတြက အပ်က္အစီးရွိကုန္ၾကတာပါ။)

ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ တခမ္းတနား ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြနဲ႔ “ ေငြေပးရန္မလိုပါ ” လို႔ ေရးထားတာေတြ။ အဲဒါဟာ ဥပေဒအတိုင္းပါဘဲ။ ေငြေပးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မလိုတတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ရွိလူသားေတြအေၾကာင္းေပါ့။

အပိုဆာဒါးေတြနဲ႔ မလိုအပ္ပဲ ရွည္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ပါၿပီ။ လူခြ်န္လူေကာင္းေတြ တိုင္းျပည္က ထြက္မေျပးခ်င္ပဲ ကုပ္ကပ္ၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားအတြက္ အမွန္အကန္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မဲ့အခ်ိန္ကို တကယ္ျမင္ေတြ႕လိုလွပါၿပီ။

ဗမာလူခြ်န္လူေကာင္းေတြ ေပါမ်ားလွပါဘိ (ကမၻာအရပ္ရပ္မွာေပါ့)

ဗမာလူခြ်န္လူေကာင္းေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ရွားပါးသြားၿပီထင့္။ ( ဒို႔တိုင္းျပည္မွာေလ …..)



Connection ေလးလည္းေကာင္း အခ်ိန္လည္းရေတာ့ သီခ်င္းကိုတစ္ခါတည္းပဲ တင္ထားလိုက္ပါတယ္။

ဒီေနရာကိုႏွိပ္ၿပီးရယူနားေထာင္ၾကည့္ပါ။ နားမေထာင္ဖူးေသးဘူးဆိုရင္ေပါ့။


Read more...

Saturday, August 9, 2008

One World His Dream

“ ေတာက္ .. ” ဟု မခ်ိတင္ကဲ အသံႀကီးျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေရရြတ္လိုက္သူကား ႏိုင္ငံေက်ာ္ အခုဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီး ဘိုခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊျဖစ္၏။ ေနာက္ဘ၀၌ မည္သည့္ဘံုဘ၀တြင္ ရွင္သန္ရမည္လဲေတာ့ မသိ၊ ခုဘ၀ေတာ့ မေသႏိုင္လြန္းေသးသူႀကီးေလ။
(ေၾသာ္ .. အကုသိုလ္ မ်ားရျပန္ၿပီ)

အထက္ပါ “ ေတာက္ ” ဟူေသာ အာေမဋိတ္သံ ထြက္ေပၚရျခင္း အေၾကာင္းကား TV Screen ေပၚမွ ျမင္ကြင္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း၊ အား က်စိတ္၊ မနာလိုစိတ္၊ အားမလိုအားမရစိတ္၊ ၿပီးေတာ့ သိမ္ငယ္စိတ္၊ ေနာက္ဆံုး လူရာမ၀င္သလို ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ခံစားမွဳအစုစုတို႔ ေပါင္းဆံု ဆက္စပ္သြားရာမွ ပါးစပ္ကပါ ထြက္ေတာ္မူသြားရျခင္းျဖစ္၏။

အမွန္ေတာ့ ဤလိုပြဲသဘင္အခမ္းအနားမ်ဳိးတြင္ သူသည္လည္း ပရိတ္သတ္ ဗိုလ္ပံုအလယ္တင့္တယ္စြာ ရွိေနသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ အတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္က ျပည့္ရွင္မင္းအေပါင္းကဲ့သို႔ ေၾကာင္လွ်ာသီး လည္စီး၍ျဖစ္ေစ၊ ေတာင္ရွည္ပုဆိုး တရႊမ္းရႊမ္းႏွင့္ ကတၱီပါ တိုက္ပံုအနက္ ေတာက္ေတာက္၀တ္ကာ ေမာင့္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းအစေလး ညာခ်ၿပီး ပရိတ္သတ္အလယ္ ခန္႔ထည္စြာ ရွိေနခ်င္ စမ္းပါဘိ။ မိမိ တိုင္းျပည္ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္ အားကစားအေက်ာ္အေမာ္တို႔ ကြင္းထဲ ၀င္ေရာက္လာစဥ္ ၀င့္ထည္ ေမာ္ၾကြားစြာျဖင့္ ကင္မရာမင္းအေပါင္းတို႔၏ ႐ိုက္ခ်က္က မလြတ္ရေအာင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ဟန္ခ်ီ မာန္၀င့္ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ခ်င္၏။

ဤခံစားမွဳအေတြးတို႔ကား ယခုပီကင္းမွ တိုက္႐ိုက္လႊင့္ထုတ္ေနေသာ 2008 အိုလံပစ္ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားၾကည့္ေနရင္း ေပၚေပါက္လာရ ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဟိုက one world one dream၊ သူကား one world my dream ျဖစ္ကာ ကုလားကားတစ္ကားစာမက ရွည္လ်ား ေထြ ျပားလွေသာ ထိုအခမ္းအနားႀကီးႏွင့္အတူ၊ ခံစားမွဳ အစံုစံု ရင္ခုန္ျခင္း ျပင္းစြာျဖင့္ ဒုတိယမၸိ “ ေတာက္” တစ္ခ်က္ ထပ္ေခါက္မိျပန္ေတာ့ သည္။

ထိုပြဲႀကီးက ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွပါသည္။ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာမ်ားျဖင့္ ဖန္တီး တည္ေဆာက္ထားပါသည္ဆိုေသာ စာဗူးေတာင္း အသိုက္ ပံုစံ Olympic Stadium ႀကီးကို ျမင္ေတြ႕ရသည္မွာ ေက်နပ္အားရစရာေကာင္းလွ၏။ ေနႏွင့္ဦး .. သူ႕အလွည့္က်မွ သပြတ္အူပံုစံ အတုယူ ကာ Naypyidaw Olympic Stadium ႀကီးတည္ေဆာက္ဖို႔ ဗိသုကာ၊ အင္ဂ်င္နီယာ အေက်ာ္အေမာ္မ်ားကို ညႊန္ၾကားရဦးမည္ဟု ေတး မွတ္ထားလိုက္မိေသးသည္။ တ႐ုတ္ေတြ သံုးသည့္ မီး႐ွဴးမီးပမ္း အလွေဖါက္ျခင္းမွာလည္း အံ့ဘနန္း ရွိလွေပသည္။ ေနာက္ႏွစ္ တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနား ဒင္နာလုပ္လွ်င္ ယခုတ႐ုတ္တို႔ဆီက နည္းနာေတာင္းရမည္။ ေနဦး .. နည္းနာတင္မဟုတ္၊ လူေတြပါငွားမွ..၊ ငါ့ ေကာင္ေတြက ပစ္ရ၊ ခတ္ရ၊ ေဖါက္ရ၊ ခြဲရမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ မိုးေပၚေထာင္ပစ္တတ္သူမ်ားမဟုတ္။ စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္ တည့္ တည့္ပဲ ပစ္သည္မဟုတ္လား။ မေတာ္ .. ညစာစားေနတုန္း မီးက်ည္တစ္ေတာင့္ေလာက္ သူ႕ရင္၀လာမွန္လွ်င္ လားပင္စင္ ရသြား ႏိုင္သည္ေလ။ မျဖစ္ေခ်.. ေတာ္ .. ေတာ္ ..။ အေတြးမ်ားကို ႐ုပ္သိမ္းေတာ္ မူလိုက္ပါသည္။

သူဆက္႐ွဳစားေတာ္မူသည္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ရွစ္ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္အခ်ိန္မေတာ္ႀကီးတြင္ ဘာမ်ား ထျဖစ္ေလမလဲဟု ေနာက္ေၾကာင္း မေအးရသည္ကလည္းရွိေသး။ တစ္ေနကုန္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးႀကီး မျဖစ္ခဲ့၍သာ ယခုလို TV ေရွ႕ ဖင္ေက်ာက္ခ်ေတာ္ မူႏိုင္ျခင္းျဖစ္၏။ ၾကည့္ စမ္းပါေတာ့။ တ႐ုတ္ကို ဒက္ဒီေခၚထားတာမမွား။ ဓနအင္အား၊ နည္းပညာပိုင္ဆိုင္မွဳ၊ လူသားအရင္းအျမစ္ ေပါၾကြယ္၀ျခင္း၊ အစရွိသည္ တို႔ကို အသံုးခ်ၿပီး တ႐ုတ္ဆိုတာ အဲသလိုမ်ဳိးဟု ကမၻာႀကီးအား ၀ံ့၀ံ့ၾကြားၾကြား ေကာ့ျပလိုက္ေခ်ၿပီ (ရင္ဘတ္)။ ယခု ျမင္ေနရသည္မ်ားက အံ့မခန္းေတြခ်ည္း။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျမင့္စံဧကရာဇ္ ျဖစ္ေတာ္မူေနေပမယ့္ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ အိပ္မက္ထဲေတာင္ ထည့္မမက္ဖူးေသာ ျပကြင္းျပကြက္ေတြကား အင္မတန္မွ ရင္သပ္႐ွဳေမာ ျဖစ္ရေခ်ေတာ့သည္။

ကြင္းအလယ္ လူငယ္ေတြ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီၿပီး စည္မ်ားကို စည္းခ်က္ညီညီ ကိုယ္စီ႐ိုက္ခတ္ကာ ကျပသီဆိုသြားျခင္းကို သူႏွစ္သက္ေတာ္မူ လွ၏။ ေနာက္ႏွစ္ တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားတြင္ ငါ့ရဲေဘာ္ေတြကို ဘာဂ်ာမွဳတ္၍ ဗံုတီးၿပီး ခ်ီတက္အေလးျပဳခိုင္းရမည္။ ဟူဂ်င္ေတာင္ ေနရာတြင္ စိတ္ကူးျဖင့္ အခန္႔သားထိုင္ကာ ေတြးေနမိ၏။ ဧရာမစာရြက္လိပ္သ႑န္ မည့္သည့္အရာႀကီးမွန္း မသိသည့္ ေအာက္ခံ အျပား ႀကီးေပၚတြင္ ေနာက္ခံ ဂီတႏွင့္အတူ ပန္းခ်ီေရးျပသြားၾကသည္မ်ားေတာ့ သူသိပ္နားလည္ေတာ္ မမူေခ်။ ေတာင္တန္းလိုလို၊ ေတာလိုလို၊ ေနမင္းႀကီးေတာင္ပါလိုက္ေသး။ ဤနည္းပညာကား သူ႕အတြက္ သိပ္အသံုးမ၀င္ဟု အထင္ေရာက္မိ၏။ ေနာက္လာေသာ ထိပ္ပိုင္းကုဗပံု ရွည္ေမ်ာေမ်ာထိပ္တြင္ တ႐ုတ္စာထြင္းထားသည္မ်ားပါရွိသည့္ ေထာင္လိုက္ေသတၱာမ်ားျဖင့္ ေရလွိဳင္းပံုေဖၚျခင္း၊ အကၡရာစာလံုးသ႑န္ ထုဆစ္ျခင္းမ်ားကား ၾကည့္၍ေကာင္းလွေခ်၏။ မည္သည္အား ရည္ရြယ္ သ႐ုပ္ေဖၚသည္ကို မရွင္းလင္းေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ အဆိုပါ တံုးႀကီးမ်ား ေအာက္မွ လူမ်ားထြက္ေပၚလာသည္ကို ျမင္ရမွ တ႐ုတ္တို႔ နည္းပညာကို အထူးႏွစ္ၿခိဳက္သြားရ၏။ ေလးဘက္စလံုး အလံု ပိတ္ထားေသာ ထိုေသတၱာ ေထာင္ေထာင္ႀကီးမ်ားအတြင္းရွိ သ႐ုပ္ေဆာင္သူတို႔ကား အျပင္ဘက္ကို ျမင္ရ၏ေလာ၊ မျမင္ရဘူးေလာ ဟူ ကား သူမသိေခ်။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလို ထပ္ျဖစ္လာေသာ္ သူ႕စစ္သားေတြအတြက္ ထို ေသတၱာမ်ဳိးအမ်ားႀကီး မွာယူထားရမည္။ သို႔မွသာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ မဖိတ္ေခၚဘဲ ေရာက္လာႏိုင္မည့္ အုတ္ခဲက်ဳိးမ်ား၊ ဂ်င္ဂလိမ်ားႏွင့္ ဓါတ္ဆီပုလင္းမ်ားဒဏ္မွ ခံသာမည္မဟုတ္ေလာ။ (ပိုင္လိုက္သည့္ အႀကံ၊ သူေက်နပ္ေနမိ၏)

ေနာက္ထပ္တင္ဆက္သြားသည္မ်ားကို မ်က္စိကသာ ၾကည့္ေတာ္မူေန၏၊ အေတြးေတြကား လူကိုယ္တိုင္ မတက္ေရာက္၀ံ့သည့္ ဤလိုပြဲ မ်ဳိးကို ႏွေျမာတသျဖစ္မိေနျခင္းသာ။ ေနာက္ဆံုးျပကြက္ကိုေတာ့ သူသေဘာအက်ဆံုးျဖစ္သည္။ စက္လံုးႀကီးတစ္ခု ကြင္းေအာက္ေျခမွ ေျဖးညင္းစြာ တက္လာၿပီးလွ်င္ အထက္၀န္းက်င္တစ္ခြင္ကို အာကာသအသြင္ ဖန္တီးထားၿပီး တ႐ုတ္အာကာသ သူရဲေကာင္းမ်ားကား ေလဟာနယ္ထဲ လမ္းသလားေနၾကေတာ့၏။ မီးဆလိုက္အမ်ဳိးမ်ဳိး၏ လွည့္စားဖန္ဆင္းခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ စက္လံုးႀကီးမွာ ကမၻာလံုးႀကီး ျဖစ္သြားၿပီး၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ႐ုပ္ရွင္ျပကြက္မ်ားကို တဖန္ျမင္ရျပန္၏။ ဤလို တယ္လီေဗးရွင္း အလံုးႀကီးေတြကို သူ႔နန္းေတာ္မွာ တပ္ဆင္ ရန္လည္း မေမ့မေလ်ာ့ တခါတည္း မွတ္သားလိုက္ပါသည္။ ၾကည့္ရင္းပင္ ကမၻာလံုးႀကီးထိပ္တည့္တည့္၌ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသား အဆိုေတာ္ႏွင့္ ဥေရာပသူ အမ်ဳိးသမီး အဆိုေတာ္တို႔ကား တ႐ုတ္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို အဆြဲအငင္ အ႐ွိဳက္အပင့္မ်ားျဖင့္ ဟန္ပါပါ ဟဲေနေတာ့၏။ အလံုးႀကီး ေအာက္ဘက္ ေသခ်ာစြာ ေစငုၾကည့္မိေတာ့ သူလန္႔သြားသည္။ လူေတြ .. လူေတြ ..၊ ကမၻာလံုးႀကီးကို ပတ္ၿပီး ေဇာက္ထိုး မိုးေမွ်ာ္ ေျပးေန ၾကပါလား။ ငါကိုယ္ေတာ္ အလွည့္က်ရင္ေကာ၊ ဤကဲ့သို႔ ေျပးႏိုင္လႊားႏုိင္ပါ့မလားဟု ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးေနမိျပန္ပါေသးသည္။

မၾကာခင္ပဲ ကနဦးအစီအစဥ္မ်ား ၿပီးဆံုးပါသည္။ သူကား ဒက္ဒီတို႔ကို အထင္ႀကီး အားက်စိတ္မ်ား ဆထက္တံပိုး ျဖစ္ေပၚမိေတာ့၏။ အေဖေတာ္ထားတာ ငါမမွားေခ်ဘူးဟု ဒုတိယမၸိေတြးမိျပန္ေသးသည္။

မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ႏိုင္ငံတကာ အားကစားအဖြဲ႕မ်ား ကြင္းအတြင္း ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ ၀င္လာၾကပါသည္။ အစီအစဥ္အစတုန္းကလို မဟုတ္ေတာ့။ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းမွဳတို႔ျဖင့္ ေႏြးေထြးလ်က္ရွိေနပါသည္။ ထိန္ထိန္ညီး လင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွ အားကစားတစ္ဖြဲ႕ ၀င္လာတိုင္း အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာသည့္ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲက ထ၍ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္၏။ တခ်ဳိ႕က အားပါးတရ၊ တခ်ဳိ႕ကား မွင္ႏွင့္ ေမာင္းႏွင့္။ အကယ္၍ မိမိသာတက္ေရာက္ခဲ့လွ်င္ေကာ…။

သူ႕စိတ္ကား ဤမွစၿပီး တမ်ဳိးတမည္ျဖစ္လာပါသည္။ ႏိုင္ငံအမည္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ အနီေရာင္တ႐ုတ္မေလး၏ ေနာက္မွ ကပ္ပါလာေသာ အလံေတြကို ၾကည့္ရသည္မွာလည္း မင္းၾတားႀကီး ေခြ်းပင္ထြက္ေတာ္မူ၏။ ႏိုင္ငံေပါင္း တစ္ရာခုႏွစ္ဆယ္ခန္႔ဆိုေတာ့ လည္း မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္လာသည္။ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သူၾကည့္မရသည့္ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေခ်၏။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အေမရိကန္ေတြ။ ေသာက္ခ်ဳိးတစက္မွ မေျပဟု တိုးတိုးေရရြတ္မိသည္။ အားကစားသမား အင္အားကလည္း မနဲေခ်။ တ႐ုတ္ၿပီးလွ်င္ သင္းတို႔က အ မ်ားဆံုးျဖစ္ႏိုင္ေလာက္၏။ သူမေတြ႕ခ်င္ မျမင္ခ်င္ေသာ္ျငား အရဲစြန္႔ ၾကည့္မိသည္။ အမုန္းဆံုးကား ဟိုေကာင္မေလာက္ေလးမေလာက္ စားဘုရွ္တို႔ လင္မယားေပါ့။ ဤပြဲမတက္ခင္ကလည္း ထိုင္းမွာ သူ႕ကို ၾကပ္သြားေသးသည္။ မေန႔ကေဒါသတို႔ အရွိန္မေသခင္ အဲဒီလင္ မယား သူတို႔ အားကစားသမားေတြကို မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ေနၾကသည္မွာ TV screen ထဲမွေန၍ သူ႕ကိုေျပာင္ျပ ရန္စေနသည့္ ႏွယ္။ “ ေတာက္” ဟု တတိယအႀကိမ္ ေရရြတ္မိပါေတာ့၏။

ၿပီးေတာ့လည္း သူေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္မွာ တခ်ဳိ႕တိုင္းျပည္တို႔ အားကစားသမား ေစလႊတ္သည္မွာ သူ႕တိုင္းျပည္လိုပင္ အေရအတြက္ နည္းလွ၏။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ၀င္ေရာက္လာသည့္ ပံုစံမ်ားကအစ စည္းကမ္းမက်လိုက္ေလျခင္းေပါ့။ ပရိတ္သတ္ဘက္လွည့္ၿပီး မထီမဲ့ျမင္ ရီျပ၊ၿပံဳးျပေနတာမ်ား ငါဆိုလွ်င္ အၾကည္ညိဳပ်က္မွဳနဲ႔ ေသနတ္စာေကြ်းပစ္မိမွာဘဲ ဟူသတတ္။ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္က တိုင္းျပည္ကို စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ေသ၀ပ္ပိျပားေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္လာတာေလ။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုးေတာင္ရွိၿပီေပါ့။

ႏိုင္ငံေပါင္း သံုးပံုႏွစ္ပံုေက်ာ္ၿပီးေတာ့မွ ဘ၀ရွင္မင္းၾတားႀကီး ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ ေရႊျမန္မာအားကစားသမားတို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကပါ သည္။ ကြင္းတစ္ခုလံုး ဟိန္းထြက္လာသည့္ အဂၤလိပ္-တ႐ုတ္ႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ေၾကျငာလိုက္သည္မွာလည္း သူေတာင္ လန္႔ျဖန္႔သြားမ တတ္ပင္။ “ ျမန္မာ .. ” ဆိုဘဲ။ အဖြဲ႕၀င္ စုစုေပါင္းရွစ္ဦးတိတိ။ ဒက္ဒီအိမ္သို႔ သူ႕မ်က္ႏွာေထာက္ထားၿပီး ေစလႊတ္ရျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အ သြားအျပန္ ေလယာဥ္စရိတ္ႏွင့္ အစုစုေပါင္းေသာ္ ကုန္က်မွဳမ်ားက ေဒၚလာေသာင္းသိန္း ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိၿပီလဲမသိ။ ကြင္းထဲ သူတို႔၀င္ ေရာက္လာၿပီးတိုေတာင္းလွေသာစကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာပင္ ကင္မရာျပကြက္မ်ား ေနာက္ဘက္သို႔အလွ်င္အျမန္ေရႊ႕ေျပာင္းသြားပါသည္။ ဟို၀န္ ေလး ေမာင္ဥာဏ္၀င္း တစ္ေယာက္ သူမ်ားေတြလို ထၿပီးႏွဳတ္ဆက္သလား၊ မလားဘူးဆိုတာေတာင္ မျမင္လိုက္ရေခ်။

ဘ၀ရွင္မင္းၾတားႀကီးကား ဤအခိုက္အတန္႔ေလးတြင္ အေတာ္ပင္တင္းေတာ္ မူသြားရသည္။ (ေရႊစိတ္ေတာ္ဆိုလိုျခင္းပါ)။ မီဒီယာသမားတို႔ ဘယ္အခ်ဳိးခ်ဳိးေလသနည္း၊ စစ္ခ်ီဟန္ျဖင့္ ဘယ္ညာဘယ္ညာ ေအာ္႐ံုမတတ္ အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ ခ်ီတက္၀င္ေရာက္လာၾကေသာ မိမိအဖြဲ႕၀င္ မ်ား၏မ်က္ခြက္ေတြေတာင္ ေသခ်ာမေတြ႕လိုက္ရေသး။ ေနာက္မွ ကပ္လိုက္လာေသာ ဆြစ္ဇာလန္ အသင္းဆီသို႔ ကင္မရာျမင္ကြင္း ခ်က္ ခ်င္း ေျပာင္းသြားေလေတာ့သည္။ ေနာက္မေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ တင္းနစ္သမားဖယ္ဒရာဆိုသူကို အနီးကပ္ ထပ္ကာထပ္ကာ ျပေနေခ်ေတာ့ ၏။ သူကား တီဗြီေရွ႕ထိုင္ကာ နာလိုခံခက္အမ်က္ႀကီးစြာထြက္ေနေခ်ေတာ့သည္။

ဘ၀ရွင္မင္းၾတားႀကီးကား တႏံု႔ႏံု႔ျဖင့္ ေဒါမနႆပြားလိုက္၊ ကြ်ဲၿမီးတိုလိုက္ျဖင့္ တညစ္တည္းညစ္ေနပါသည္။ ကမၻာ့အလယ္မွာ မရွိတဲ့ အရွက္ ကြဲေပါင္းမ်ားလွၿပီျဖစ္သလို၊ ကမၻာမွာ ျမန္မာဆိုတာ ဤသို႔ပင္ရွိေခ်ေတာ့သည္ ဟု မိမိတိုင္းသူျပည္သားမ်ား အမွန္အတိုင္း သိျမင္ ကုန္ၾကမည္ကို စိုးရြံ႕လ်က္ရွိေန၏။

ေနာက္ဆံုးပိတ္ အိမ္ရွင္တ႐ုတ္အဖြဲ႕ကြင္းလယ္မွာ ေနရာယူၿပီးမွသည္၊ ပြဲေတာ္က်င္းပေရး လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားမွ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားျခင္း၊ အိုလံပစ္အလံလႊင့္တင္ျခင္း စသည္တို႔ကို စိတ္မသက္သာစြာျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။ တပါးသူတို႔အား ႏွဳတ္မွဖြင့္ေျပာရန္ အင္မတန္ ခက္ခဲလွေသာ မိမိစိတ္အတြင္းမွ အေျခအေနခံစားမွဳေပါင္းစုံတို႔ကိုလည္း ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျပန္လည္သံုးသပ္ေနမိ၏။ မိမိတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္သည္မွ စ၍ ငါးပါးေမွာက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ တိုင္းျပည္မွာ ယခုအခါသံဃာစင္ေရာ မယ္သီလရွင္ ဘီဒိုေတြပါမက်န္ ကြ်မ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္လ်က္ရွိေန သည္။ မသိမဟုတ္၊ သိသိႀကီးႏွင့္ ခက္ေနသည္ကား အစားဘရိတ္ကို မအုပ္ႏိုင္ျခင္းပင္။ မိမိတို႔ နအဖတဖြဲ႕လံုး စားပံုမ်ဳိးကား “ ျမန္မာ့အစား ကမၻာကိုလႊမ္းရမည္” ဟူ၍ ယခင္ေဆာင္ပုဒ္အေဟာင္းကို ေျပာင္းပစ္ရမတတ္ ျဖစ္ေနေပသည္။ လိမ္နည္း၊ ခိုးနည္း၊ ၀ွက္နည္း၊ သတ္နည္း၊ တိုက္နည္း၊ လုနည္းတို႔သာ ယခုအိုလံပစ္တြင္ ထည့္သြင္းယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရပါမူ မိမိတို႔ ဘိုခ်ဳပ္မ်ား ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ပါက ေရႊတံဆိပ္ခ်ိတ္ရန္ ေျမႀကီးလက္ခပ္မလြဲတည္း။ တကိုယ္တည္း ထပ္မံေရရြတ္မိ၏။

“ ဒီအိုလံပစ္က ငါတို႔ဂုဏ္ပ်က္တယ္ .. ”

အခ်ိန္လည္းေႏွာင္းၿပီ။ ဖင္လည္းေညာင္းၿပီ။ အေရးအႀကီးဆံုးအစီအစဥ္ကား ယခုမွစတင္ေခ်ၿပီ။ အိုလံပစ္မီး႐ွဴးတိုင္ ထြန္းညႇိျခင္းဆိုပါလား။ သူဆက္ၾကည့္၏။ အထူးအဆန္းေတာ့ မရွိပါ။ ယခင္ေတြကကဲ့သို႔ အားကစားသမားမ်ား တစ္ဦးခ်င္းစီမွ မီး႐ွဴးတိုင္အား ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ သယ္ေဆာင္သြားျခင္းပင္။ ေနာက္ဆံုး လက္ခံရယူသူက အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး အားကစားသမားတစ္ဦး။ အားကစားပြဲစဥ္ တေလွ်ာက္ အၿမဲထြန္းညႇိထားမည့္ အဓိကမီး႐ွဴးတိုင္ႀကီးဆီသို႔ သူကလက္ဆင့္ကမ္း မီးကူးေပးရန္တာ၀န္က်သူ။ အျမင္ထူးသည့္အခ်က္မွာ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္၏ ေက်ာဘက္တြင္ ေကာင္းကင္စက္သီးႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္း တန္းလန္းႀကီး..။ တ႐ုတ္ေတြက ေလထဲပ်ံတာ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါသည္ ထင့္။ ေရွးေခတ္သိုင္းအေက်ာ္အေမာ္တို႔လို သူလည္းေလထဲပ်ံဦးမယ့္သေဘာ။

ၾကည့္ေနရင္းပင္ ထိုသူေလထဲ ခပ္ေျဖးေျဖး ေျမာက္တက္သြား၏။ ၿပီးေတာ့ ငွက္သိုက္အားကစား႐ံု အမိုး၏ အတြင္းဘက္နံရံကို ေျခကန္ ထားသည့္ဟန္ျဖင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးပါေတာ့သည္။ သိုင္းဇာတ္ကားထဲ သိုင္းခ်သလိုမဟုတ္သည္ကေတာ့ စလိုးမိုးရွင္းျဖင့္ ေျပးေန ျခင္းပင္။ လက္တစ္ဘက္က မီးတိုင္ကိုင္၍ က်န္တစ္ဘက္က ေရွ႕ေနာက္အားယူလႊဲကာ ဟန္ပါပါေျပးေနပံုၾကည့္ၿပီး တ႐ုတ္ေတြေတာ့မသိ၊ သူကား ပါးစပ္အေဟာင္းသားပင္ျဖစ္ေနမိသည္။ ေလထဲ၌ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အမိုးေစာင္းအလိုက္ ေျခကန္ ကိုယ္ေဖါ့ေျပးေနပံုကား ၾကည့္၍ ေကာင္းလွပါေတာ့သည္။

ကြင္းတစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ ေျပးသည္ဟုသူထင္ပါသည္။ ဧရာမမီး႐ွဴးတိုင္ႀကီးဆီသို႔အေရာက္တြင္ ေလထဲတန္းလန္းခ်ိတ္ထားေသာ သတၱဳ ပိုက္လံုးတစ္လံုး အနီးတြင္ သူပါတန္းလန္းႀကီး ရပ္သြား၏။ ခဏမွ်ၿငိမ္သက္ေနၿပီး အဆိုပါပိုက္လံုးကို လက္ထဲမွ မီးတိုင္ငယ္ျဖင့္ တို႔ထိမီး ကူးေပးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ မီးေတာက္ႀကီးမွာ ပိုက္တစ္ေလွ်ာက္ အရွိန္ေကာင္းစြာျဖင့္ ခ႐ုပတ္ေခြပံုသ႑န္အတိုင္း အထက္သို႔ ေလာင္တက္သြားေလသည္။ ေနာက္ဆံုးမေတာ့ အိုလံပစ္မီးတိုင္ႀကီးမွာ မီးထြန္းညႇိၿပီးသားျဖစ္သြားၿပီး ေကာင္းကင္သို႔တိုင္ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ ေတာက္ေလာင္လွ်က္ရွိေနေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အတြင္းေဆာင္ထဲမွ မိဘုရားေခါင္ႀကီးထြက္လာကာ ၾကင္ယာေတာ္ မင္းၾတားႀကီးအား တစ္ခ်က္မွ် ငဲ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး တဖန္ TV ဖန္သားျပင္ေပၚသို႔ အၾကည့္ေရာက္သြားေလ၏။ စူးစိုက္ၾကည့္ေနရင္း ခဏမွ်အၾကာတြင္ ..

“ ဟယ္ ..၊ လွလိုက္တဲ့ မီးေတာက္ႀကီး၊ ဟို .. နမေတာ္ (အဲေလ ..) ႏွမေတာ္တို႔ တီဗြီကျပတဲ့ ရဲတံခြန္တို႔ ..၊ ေရႊသဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕စီမံကိန္း တို႔ကေန ႐ွိဳ႕ထားတဲ့ အတိုင္းပဲေနာ္ .. ေမာင္ ေတာ္ .. ” ဟူသတတ္။

ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးမွာ ၾကင္ယာေတာ္ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ မိန္းေမာေနရာမွ လန္႔ႏိုးလာသူကဲ့သို႔ သူ႕ထံတခ်က္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ ေလသည္။

“ သူတို႔႐ွိဳ႕ထားတဲ့ ဒီမီးတိုင္က ဂက္စ္ေတြက ႏွမေတာ္တို႔ဆီကဟာေတြ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမွာ ေမာင္ေတာ္ရဲ႕ .. ”

ထိုစကားကို ၾကားလိုက္ရေသာ္ ဘ၀ရွင္မင္းၾတားႀကီးမွာ မ်က္လံုးအစံုျပဴးက်ယ္သေယာင္ ျဖစ္လာၿပီး ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲႏွင့္ ႏွဳတ္မွလည္း ..

“ ဟား .. ဟား .. ဒို႔ျမန္မာေတြ ဂုဏ္ပ်က္စရာ မရွိဘူးကြ။ ဟား .. ဟား .. ဒီအိုလံပစ္ဖြင့္ပြဲက ဒို႔ေၾကာင့္ပြင့္ရတာ .. ျမန္မာဂက္စ္ေၾကာင့္ ..၊ ဂုဏ္ယူရမယ္ ..၊ ဂုဏ္ယူရမယ္ .. ဟား ဟား ဟား … ”

ဟု က်ယ္ေလာင္စြာ ဟစ္ေၾကြးလိုက္ပါေတာ့သတည္း ။ ။


Read more...

Monday, June 2, 2008

ေျပာင္လွ်ာရွည္တို႔ကတဲ့ဇာတ္ (၁၇)

တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ေျဗာင္လိမ္ .. ပူ .. ေျဗာင္လိမ္ ေျဗာင္လိမ္ .. တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ေျဗာင္လိမ္ .. ပူ .. ေျဗာင္လိမ္ ေျဗာင္လိမ္ ..

(ဇာတ္တီးလံုးဆိုပါေတာ့၊ ျဖည့္ေတြးၾကပါ ..)

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရြာစားေက်ာ္ စိန္ပတ္ရွည္တစ္ေယာက္ဟာ ငပိေတာ (အဲေလ .. ) ငပုေတာ (အာ..ဟုတ္ေသးပါဘူး) ဘိုကေလးမွာ ယမ္ ယမ္ေခါက္ဆြဲၾကား လက္ညပ္သြားလို႔ အ႐ိုးထဲက ယားသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္သံက ေျဗာင္လိမ္လုိ႔ထြက္ေနတာပါ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေျပာခ်င္လြန္းလို႔ အၿငိမ့္အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ ျပည္ဖံုးကားႀကီး “၀ုန္း” ကနဲ ပြင့္တက္သြားတယ္။ ႀကိဳးဆြဲစရာမလိုေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ ကိုသိန္းစိန္ ဘိုကေလးလာတုန္း သူေျပာတာေတြ အဲယားကြန္ပရက္ဆာထဲ ထည့္သိမ္းထားၿပီး အခုမွသံုးရတာ။ မွဳတ္တင္လိုက္တယ္ေပါ့။ နာဂစ္နဲ႔အတူ ေခတ္မီွကုန္တာပါခင္ဗ်ာ။

အလဲ့ !! .. ဒီတစ္ပြဲလူစံုတယ္ဗ်။ Micro Spot Light အေရအတြက္ စုစုေပါင္း 11.7 ဘီလီယံရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ “ ေျပာခ်င္လြန္း လို႔ ” အၿငိမ့္အဖြဲ႕သားငါးေယာက္ လက္အုပ္ေလးခ်ီလ်က္ ႐ိုက်ဳိးစြာရပ္လ်က္ရွိပါတယ္။

၀ဲမွယာသို႔ ေမာင္ဒိုင္း၊ ေျပာင္ရွည္၊ မင္းသမီးသန္တာရွည္၊ လွ်ာရွည္ ေနနတ္ႏြယ္တို႔၊ ေလးေယာက္နဲ႔ တစ္ေကာင္ဟာဆိုရင္ျဖင့္ ဗြက္သေရ အေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုေနပါေတာ့တယ္။ လပၸတၱာအနီး လမုေတာရွိ လဗြက္ေတာ ..(ေၾသာ္.. အရွိန္လြန္သြားတာ) ဗြက္ေတာထဲက.. ဗြက္အ ေရာင္ရွိတဲ့ ၾကပ္ျပည္နန္း ရွယ္နယ္ဖိုက္တံဆိပ္ ေရေမႊးေတြ၊ မိတ္ကပ္ေတြ သံုးထား၊ လူးထားလိ႔ုပဲခင္ဗ်။

တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ေျဗာင္လိမ္ .. ပူ ေျဗာင္လိမ္ .. ပူ ေျဗာင္လိမ္ ..

စိန္ပတ္ရွည္လက္ကေတာ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ အညႇပ္ခံထားရတာ ဒီတစ္သက္ျပန္ေကာင္းေတာ့မယ္ မထင္ဘူးေလ။

ကဲ .. ရွည္ရွည္တို႔အဖြဲ႕ ရွည္ေနလို႔မၿပီးေသး။ စၿပီခင္ဗ် .. ဒန္ တန္ တန္..။

သန္တာရွည္ ။ ။ “ မဂၤလာပါခ်န္၊ ေရႊဘေလာ့လာ မိဘျပည္သူအေပါင္း ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး ရႊင္ၿပံဳးခ်မ္းသာေတာ္ မူၾကပါစခ်န္ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ၾကည့္ေျပာ မင္းသမီး၊ ေခတ္ကသိပ္မေကာင္းဘူး ..”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ ရွင္ဆိုလဲရွင္၊ ရွန္ဆိုလဲရွန္ေပါ့။ ဘယ့္ႏွယ္ .. ခ်န္က ဘာတုန္း ..”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ တူ .. ခ်ဂါးပီ၀ူးထင္တယ္ .. ”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ ေၾသာ္ .. အသာေနပါ နင္က .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အင္း .. ငါၾကားတာ မွန္ေလာက္တယ္ ..”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ ဘာတုန္းဗ်.. ကိုေျပာင္ရွည္၊ လင္းပါဦး ..”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ေလာေလာဆယ္ မလင္းႏိုင္ဘူး။ ဟတ္စကီးႀကီးလာၿပီး ဆီရမွ ခုတ္ႏိုင္မွာ ..”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ ခုႏွစ္စီးဆိုလား၊ နဲဘူးဟ ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ မီး .. သတိ ..၊ အႏၲရာယ္ရွိသည္၊ ဂါလံ ၁၆၀၀ ..”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေတာ္ပါေတာ့ !! .. ႐ွဳပ္ကုန္ၿပီ။ ငါၾကားတာ ဟိုၾကပ္ေျပးမွာ ခြဲတမ္းခ်ၾကသတဲ့။ ဘယ္သူကဘယ္ၿမိဳ႕ယူ ..ဘာ ညာ..၊ အဲဒါ မင္းသမီးက ဟိုဟာဆိုလဲ သူ႕လင္ဖို႔ခ်န္၊ ဒီဟာဆိုလဲ သူ႕လင္ဖို႔ခ်န္နဲ႔၊ ေနာက္ဆံုး ခ် နဲ႔ ရွ မပီေတာ့တာပါခ်န္ .. အဲေလ.. ခင္ဗ်ာ ..”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ အင္း .. နာဂစ္အရသာက မင္းသမီးတို႔အတြက္ေတာ့ ခ်တတေလး .. အဲေလ ရွတတေလးေတြ ျဖစ္က်န္ခဲ့မွာေပါ့။ ေကာင္းပါ့ .. ”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ဘာေတြတုန္းဗ် .. ခင္ဗ်ားတို႔ဟာကလည္း ခ်ဳပ္ေနေတာ့တာပဲ ..”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ ခ်ဳပ္တာက မင္းသမီးပါ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ ခ်င္းခ်င္းပဲ .. ဟဲ ဟဲ ..”

သန္တာရွည္ ။ ။ “ ကဲ .. ကဲ ..၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့ခ်န္၊ မီးတို႔ ဒီည ရတဲ့အခ်ိန္က နဲတယ္မဟုတ္လားခ်န္၊ ဒီေတာ့ .. ေတာ့ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟုတ္ပါၿပီ။ ေနာက္မွခ်န္ေတာ့၊ ငါလဲ ခြန္းေထာက္ ဘယ္ကစဆိုရမွန္း မသိေတာ့ပါလား လွ်ာရွည္ေရ .. ဒါနဲ႔ ဟိုဘက္က ရပ္ေနတာ ေနနတ္ႏြယ္လားခင္ဗ် .. ”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ဟုတ္ပါတယ္ခ်န္ .. တားတား ..ခုလို .. လို .. လို ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေအး .. ခုလို ညီအကိုေတြ စံုစံုညီညီေတြ႕ရတာ အဆဲခံရဖို႔မ်ားပါတယ္၊ ေဟာ .. ဒီဘက္က ကိုေမာင္ဒိုင္းလား ခင္ဗ် ..။ ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ အင္း .. ဟုတ္တယ္၊ က်ဳပ္ေမာင္ဒိုင္းဘဲ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေကာင္းပါၿပီ၊ အဲသေလာက္ အခ်ည္ႀကီး .. အဲေလ .. အရွည္ႀကီး မေျပာပါနဲ႔လားကြယ္၊ ေမာေနပါဦးမယ္ .. ”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ အင္း .. ခု ဒီညမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕သားေတြ တစ္စုတစ္ေပါင္းတည္း စံုညီစြာ ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ရၾကတဲ့ ပြဲပါပဲ။ ဟုတ္ဘူးလား ညီအကိုတို႔ေရ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးေယာက္+မင္းသမီးတစ္ေကာင္ ။ ။ “ ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ/ခ်န္ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟုတ္ပါၿပီ..ဟုတ္ပါၿပီ..မင္းသမီးခ်န္၊ ရန္ရန္ခ်မ္းေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး၊ ရမ္းရမ္းခ်န္ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ကဲ .. မင္းသမီး အထဲ ခဏၾကြ။ ခု .. ကြ်န္ေတာ္တို႔ ညီအကိုေလးေယာက္ ကေန႔နာဂစ္ဒဏ္ခံ မိဘျပည္သူမ်ားကို အားေပးစကားေျပာဖို႔ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၀မ္းနဲပူေဆြးေနၾကရတဲ့အထဲမွာ တကယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေျပာအဆို အျမင္မေတာ္တာ မ်ားရွိခဲ့ရင္ သက္ဆိုင္ရာဌာနအႀကီးအကဲထံသို႔ အဆင့္ဆင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံ ၿပီး … ၿပီး .. ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ ေဟ့လူ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အဲ .. အဲ .. ေဆာရီးပါခင္ဗ်ာ၊ လြန္တာရွိ ၀ႏၵာမိပါလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး ႀကိဳတင္ကန္ေတာ့အပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ.. ”

တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ေျဗာင္လိမ္ .. ပူ .. ေျဗာင္လိမ္ .. တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ပူ ေျဗာင္လိမ္ ..

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ရြာစားကေတာ့ ေအာက္ကေန အျပတ္ကို ေထာက္ခံေနၿပီ .. ”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ အင္း .. အင္း .. ေကာင္းလွေခ်ရဲ႕ ေျပာင္ရွည္ေရ .. ဒါနဲ႔ .. ဒီညအတြက္ဘယ္လိုဘယ္ပံု တင္ဆက္ဖို႔ စီစဥ္ထားတုန္း .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အင္း .. ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိဘမ်ား စိတ္ဓါတ္ေရးရာ တက္ၾကြလန္းဆန္းေစဖို႔ သံခ်ပ္ေလးနဲ႔ အားေပးၾကမယ္ေလ၊ မေကာင္းဘူးလားဗ်ာ .. ။ ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ သံရွပ္ .. ေၾသာ္ .. သံခ်ပ္ .. အင္း ..ေကာင္းပါ့ဗ်ာ .. ”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ကိုဒိုင္းတို႔က မွတ္ဥာဏ္တယ္ေကာင္း .. မင္းသမီးမွားစရာမလိုဘူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အင္း .. အၿငိမ့္အစ သံခ်ပ္ကဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္ေလ။ သံခ်ပ္ေလးမွ မပိုင္ရင္ အၿငိမ့္က' စားလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားလက္ထက္ကတည္းက ဆရာ့ဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ ဆို႐ိုးအတိုင္း သံခ်ပ္ေလးနဲ႔ စၾကရေအာင္ဗ်ာ၊ ညီအကိုတို႔ .. ”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ ထိုးတာကဟုတ္ပါၿပီ။ ဘယ္အေၾကာင္းထိုးၾကမွာတုန္း .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေၾသာ္ .. ဒီလိုေလ၊ တို႔ျမန္မာျပည္ထဲထဲကို နာဂစ္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းေရာက္တယ္။ ငါတုိ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးက.. အဲ .. အဲ လူႀကီးေတြက ဒီဒုကၡေဘးဆိုးႀကီးက လြတ္ကင္းေအာင္ ဘယ္လို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္၊ ျပန္လည္တည္ေထာင္ေရး အစီအစဥ္ေတြ ဘယ္လိုခ်မွတ္ထားတယ္၊ အဲဒါေတြကို တို႔ မိဘျပည္သူမ်ား သိေအာင္ ေျပာၾကမယ္ကြာ .. ဒါပဲေပါ့ ညီအကိုတို႔ရ .. ဟဲ .. ဟဲ .. ဟဲ .. ”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ဒါေပါ့ .. ဒါေပါ့ .. လူမွဳထူးခြ်န္ဆုတို႔ စီမံထူးခြ်န္ဆုတို႔ တစ္ဒါဇင္ေလာက္ ရႏိုင္တယ္ဗ်.. အစ္ အစ္ .. အု အု .. ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ နင္ေနမယ္ ေကာင္ေလး၊ ေလွ်ာ့ .. ေလွ်ာ့ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ကဲ .. ကဲ အေျပာနဲ႔တင္မၿပီး၊ (ခါးေတာင္းထက်ဳိက္) .. အလုပ္နဲ႔ သက္ေသ တကယ္ျပရေတာ့မွာကိုး .. ၊ ဇာတ္သမား လာရင္ မွတ္သားစရာပါရမယ္၊ ေဟာ .. ဇာတ္သမား ျပန္ေတာ့ ဂုန္နီအိတ္စုတ္ေတြ၊ ေျပာင္းဖူး႐ိုးေတြ၊ အုတ္ခဲက်ဳိးေတြ .. ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ မွားေနဘီ … မွားေနဘီ .. နာဂစ္လာေတာ့ ေလပဲပါတယ္။ ေဟာ .. နာဂစ္ျပန္ေတာ့လဲ ေလေတြပဲ က်န္တယ္။ ေျပာ လိုက္ၾကတာ၊ ဘန္ႀကီးေတာင္ ပါေသး”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အင္း .. အဲ .. အဲ .. ဒါေတြ မက်န္ရေအာင္၊ ဟိုေလ .. ဇာတ္သမားျပန္ရင္ မွတ္သားစရာေလးေတြ က်န္ရေအာင္ .. ကဲ .. ရြာစားေရ ခုနက ေျဗာင္လိမ္ေလး လုပ္ပါဦး … ”

က်န္လူရႊင္ေတာ္ သံုးေယာက္ကလဲ ခါးေတာင္းအသီးသီး က်ဳိက္လ်က္ …

တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ေျဗာင္လိမ္ .. ပူ .. ေျဗာင္လိမ္ .. တိန္ .. တိန္ .. တိန္ .. ေျဗာင္လိမ္ ပူ ေျဗာင္လိမ္ ..

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ကဲ .. အသင့္လား .. စၿပီေဟ့ … (လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းလို႔ ခုန္ေပါက္ၿပီးေတာ့ေပါ့ဗ်ာ .. ဆိုကေရးတီး ၾကည့္ဖူးတယ္ဟုတ္ .. အင္း .. အဲလိုပဲဗ် .. ) ၂၀၀၈ ရဲ႕ ေမလမွာ .. ”

က်န္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ သံုးေယာက္လား၊ ဘယ္ဆိုမလဲ၊ ဘာဆိုရမွန္းမွ မသိတာ၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးေမးေငါ့လ်က္ ရွိေနတာေပါ့။

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အမ္ .. ေထာက္ၾကေလ ..၊ ဆိုၾကေလ .. ”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ ငါတို႔ကဘာဆိုရမွာတုန္း .. ၂၀၀၈ ေမလဆိုေတာ့ ကဆုန္ေလ၊ ေညာင္ေရသြားသြန္းရမွာလား .. ”

က်န္ႏွစ္ဦးကလဲ နားမလည္ ..။

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အိမ္း … စကတည္းကိုက ပြဲကလွေနၿပီ။ နာဂစ္ေလ၊ နာဂစ္အေၾကာင္းေလ၊ ခုပဲ ငါေျပာတယ္ မဟုတ္လား .. ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ ေအးေလ .. အဲဒါဘာျဖစ္တုန္း .. ”

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ ၂၀၀၈ ရဲ႕ ေမလမွာ .. နာဂစ္ဆိုတာ မုန္တိုင္းႀကီးဗ် … ဟဲ ဟဲ .. အဲလိုမဟုတ္လား ကိုေျပာင္ရ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ အင္း .. နင္ေတာ္တယ္၊ နာဂစ္ဆိုတာ မုန္းတိုင္းဟုတ္ဖူးေဟ့ .. နင့္ႀကီးေဒၚ .. ေအာ္ .. ငါ့ႏွယ္ေနာ္ .. ဒီမွာ .. ၂၀၀၈ ရဲ႕ ေမလမွာ .. ေတာင္အရပ္က ေလမုန္တိုင္းႀကီး .. ေတာင္အရပ္က ေလမုန္တိုင္းႀကီး ..၊ ဒီလိုလာရမွာေပါ့။ ဘယ္လိုစတယ္ .. ? ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ (သေဘာေပါက္သြားၿပီေလ ..) ေဟး ….. ေတာင္အရပ္က ေလမုန္တိုင္းႀကီး ..၊ ေတာင္အရပ္က ေလမုန္ တိုင္းႀကီး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဂြတ္ .. ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ သတင္းစာေတြ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ေတာင္အရပ္က ေလမုန္တိုင္းႀကီး .. ေတာင္အရပ္က ေလမုန္တိုင္းႀကီး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟိုး .. ေတာ္ .. ေတာ္ .. ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ .. မုန္တိုင္းကမလာေသးဘူးေလ ..၊ သူလာမွာ တို႔လူႀကီးေတြက သိ တယ္ေလကြာ ..၊ အဲဒီေတာ့ ဒီေကာင္လာမွာအတြက္ သတင္းစာက ဘာလုပ္ရမတုန္း .. ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ အီးအီးကံုး၊ ဒါမွမဟုတ္ င႐ုတ္သီးထုပ္ရမွာေပါ့ .. ၊ ေရမစိုရေအာင္ .. ၊ ႏို႔မို႔ မွိဳလိုက္သြားမယ္ ထင္တယ္ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေအး .. အဲဒီဟာနဲ႔ ေလမတိုက္ေအာင္ ကာၾကေဟ့ .. ညစ္ပါ့ကြာ .. ၊ သတင္းစာဆိုတာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အားကိုး ယံုၾကည္ရာေလ .. ခက္ပါ့ေကာင္ေလးေတြ၊ .. လိုက္ဆို .. ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ သတင္းစာေတြ .. ဒို႔ျပည္သူေတြ ယံုၾကည္အားထား ..၊ လုပ္ ..
ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ သတင္းစာေတြ .. ”

က်န္တဲ့ သံုးဦးက ခ်က္ဆို ဗိုက္မွာရွိတယ္ သိၿပီးသား ..

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ဒို႔ျပည္သူေတြ ယံုၾကည္အားထား ..၊ ဒို႔ျပည္သူေတြ ယံုၾကည္အားထား .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ရက္စ္ ..၊ ဇလေဗဒက ထုတ္ျပန္တာ … ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ေၾကာ္ျငာေပးတာ တစ္ရက္အလုိမွာ ခင္ဗ် … ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေဖ်ာင္း .. ေဖ်ာင္း .. ေဖ်ာင္း .. (သံုးေယာက္ဆိုေတာ့ သံုးခ်က္ေပါ့.. ခံၾက သံုးေယာက္လံုး)၊ မွားတယ္၊ ဒီထက္ ေတာင္ ေနာက္က်ေသး၊ ခက္တယ္ေနာ္ .. ေရငုပ္ခ်င္လို႔လား ..၊ ဒါမ်ဳိးက် ညီလိုက္တာ ..၊ ဘယ့္ႏွယ္ .. မိုးေလ၀သနဲ႔ ဇလေဗဒဦးစီး ဌာနဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္က စည္းစနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကြ .. ေစ့စပ္ၿပီးသား၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ တိက်ေသခ်ာ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း.. ျဖစ္ရမယ္၊ ဟုတ္ၿပီေနာ္ .. စၿပီ .. ဇလေဗဒက ထုတ္ျပန္တာ … ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ တိက်ေသခ်ာ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း.. ၊ တိက်ေသခ်ာ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း.. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ နာဂစ္ေမႊလို႔ တစ္သိန္းေက်ာ္ေသ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ တိက်ေသခ်ာ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း.. ၊ တိက်ေသခ်ာ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း.. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ေဖာင္း .. ေဗါင္း .. ေဗ်ာင္း .. (သံုးေယာက္ဆိုေတာ့ သံုးခ်က္ေပါ့..) .. ၊ တိက်ဦး .. တိက်ဦး .. အဲဒါမွားတယ္၊ ျပည္ပက ေကာင္ေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာကြ၊ လိုက္ဆို .. ဒို႔ျပည္သူေတြ အယံုအၾကည္မရွိဘူး .. ကဲ .. ျပန္စမယ္ .. နာဂစ္ေမႊလို႔ တစ္သိန္းေက်ာ္ေသ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ဒို႔ျပည္သူေတြ အယံုအၾကည္မရွိဘူး .. ၊ ဒို႔ျပည္သူေတြ အယံုအၾကည္မရွိဘူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဒါေပါ့၊ ဆက္ၾကမယ္ေဟ့ ..၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကမွာတမ္းေခြ် .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ဒို႔ျပည္သူေတြ အယံုအၾကည္မရွိဘူး .. ၊ ဒို႔ျပည္သူေတြ အယံုအၾကည္မရွိဘူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ငါထိပ္ဆံုးကပဲ .. ေၾသာ္ .. တာလေပါဟင္းတိုင္း မခ်ဳိဘူးေနာ္ .. ၾကည့္လုပ္ၾက..၊ ဒီလိုကြ .. ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က မွာတမ္းေခြ် .. ခြဲတမ္းအျပည့္ပါ ဗိုက္ကိုေခြးနမ္း .. လုပ္ .. လုပ္ .. ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကမွာတမ္းေခြ် .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ခြဲတမ္းအျပည့္ပါ ဗိုက္ကိုေခြးနမ္း .. ခြဲတမ္းအျပည့္ပါ ဗိုက္ကိုေခြးနမ္း .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ .. ကိုတ႐ုတ္ .. အဲေလ .. ေယာင္လို႔ .. ဒီမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေသခ်ာမွာသြားတယ္ကြ၊ ဒုကၡသည္မ်ား အားလံုးအဆင္ေျပေစရမယ္။ ဒါပဲ။ အေျခအေနက မေျပလို႔ကိုမျဖစ္ဘူး၊ ေျပမွကိုျဖစ္မွာ..။ ဆက္မယ္ ..တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလဲ ေရာက္လို႔လာ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ခြဲတမ္းအျပည့္ပါ ဗိုက္ကိုေခြးနမ္း .. ခြဲတမ္းအျပည့္ပါ ဗိုက္ကိုေခြးနမ္း .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေအးေပါ့၊ သူ႕က်ေတာ့ ေခြးထီးေကာေခြးမေကာ ေခြး၀ဲစားေကာ ေခြးပုစုေလးေကာ နမ္းၾကတာပဲ။ သူကပုိစြမ္းတာကိုး ..၊ ႐ွဳပ္သထက္ ႐ွဳပ္လာၿပီလို႔ေကာ နဲနဲေလးမွမထင္ၾကေတာ့ဘူးလားဟ ..၊ တပ္ခ်ဳပ္ ႀကီးကိုယ္တိုင္လာအားေပးေတာ့ ဒို႔ျပည္သူေတြက ၀မ္း သာၾကည္ႏူးရတာေပါ့။ စဥ္းစားၾကစမ္းပါ။ ျပည္သူေတြဟာ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူး .. ျဖစ္ရမွာေပါ့ .. လုပ္ .. လုပ္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလဲ ေရာက္ လို႔လာ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ .. ျပည္သူေတြဟာ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူး .. .. ျပည္သူေတြဟာ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဒီလိုလာရမယ္ေလ .. ကဲ .. ဟိုမွာၾကည့္စမ္း အေလာင္းေကာင္ေတြ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ .. ျပည္သူေတြဟာ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူး .. .. ျပည္သူေတြဟာ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ နင္တုိ႔အမ်ဳိးေတြမပါလို႔လား .. ကဲ ဟာ .. (ဗုန္း .. ဒုန္း .. အုန္း .. ) ကြ်ဲလိုထူ ႏြားလိုထိုင္းတဲ့ဟာေတြဘဲ။ အေလာင္း ေတြ႕မွေတာ့ ၿပံဳးႏိုင္မလားဟ၊ ေရထဲျပန္ေမွ်ာ .. အဲေလ .. မီး႐ွိဳ႕ပစ္ရမွာေပါ့ .. လုပ္ေနက်ပဲဟာကို .. .. ဓါတ္ဆီေလာင္းကာ မီး႐ွိဳ႕ပါကြဲ႕ .. လို႔ ျပန္ဆိုမယ္ .. ။ ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း အေလာင္းေကာင္ေတြ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ဓါတ္ဆီေလာင္းကာ မီး႐ွိဳ႕ပါကြဲ႕ .. ဓါတ္ဆီေလာင္းကာ မီး႐ွိဳ႕ပါကြဲ႕ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ႀကံ့ခိုင္တို႔လဲ ပါလို႔လာ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ဓါတ္ဆီေလာင္းကာ မီး႐ွိဳ႕ပါကြဲ႕ .. ဓါတ္ ဆီေလာင္းကာ မီး႐ွိဳ႕ပါကြဲ႕ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ လုပ္သင့္တာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ေၾသာ္ .. ဒုကၡပါပဲ.. ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေတြက ေစတနာ၀န္ထမ္းေတြေလ.. ဒီလို အေျခအေနမွာ သူတို႔လဲ ဘယ္ေနသာမလဲ၊ အလုပ္႐ွဳပ္ၿပီေပါ့ဟ .. ဒီလိုအခ်ိန္အခါ လက္မေႏွးပါဘူး .. ျဖစ္ရမွာေပါ့..၊ တိုက္ေနရတာနဲ႔ မိုးလင္းေတာ့မယ္။ ျပန္စ.. ႀကံ့ခိုင္တို႔လဲ ပါလို႔လာ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “.. ဒီလိုအခ်ိန္အခါ လက္မေႏွးပါဘူး .. .. ဒီလိုအခ်ိန္အခါ လက္မေႏွးပါဘူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ လွဴဒါန္းပစၥည္း ေပ်ာက္ရွတာ … ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “.. ဒီလိုအခ်ိန္အခါ လက္မေႏွးပါဘူး .. .. ဒီလိုအခ်ိန္အခါ လက္မေႏွးပါဘူး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဒါေတာင္ စြမ္းအားရွင္တို႔ မီးသတ္တို႔ မပါေသးဘူးေနာ္ .. ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ေတြ႕ၿပီဘဲကြာ ..၊ ေပ်ာက္တယ္ဆိုတာ မြန္းေအာင္သီခ်င္းလိုပဲဟ.. မနာလိုသူေသြးထိုးစကားေတြထဲ .. ဟဲ ဟယ္ ..၊ ေရစုန္မွာ ေမ်ာရင္း နားေယာင္ဆဲ .. ငါေနာ္ .. ။ ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ေတာ္ေတာ္ညစ္ေနၿပီဗ်.. စိတ္

ေနနတ္ႏြယ္ ။ ။ “ သူတိုင္ေပးတဲ့ အတိုင္းလဲ လိုက္ဆိုရေသးတယ္ .. ”

ေမာင္ဒိုင္း ။ ။ “ ေအးေလ .. ”

လွ်ာရွည္ ။ ။ “ ေတာ္ၿပီကြာ .. သြားေတာ့မယ္ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေဟ့ .. ေဟ့ ေနၾကပါဦးကြာ .. မင္းတို႔ကလဲ ဒီမွာကြာ .. ခိုးတယ္ဖြက္တယ္ဆိုတာ ျပည္ပကစြပ္စြဲတာေတြကြ၊ ခုေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ လိုက္ဆိုၾကပါဦး .. မိုးလံုးျပည့္လွ်ံ မုသာ၀ါဒ .. လို႔ .. ၊ ဟုတ္ၿပီေနာ္ .. ၊ လွဴဒါန္းပစၥည္းေပ်ာက္ရွတာ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ .. မိုးလံုးျပည့္လွ်ံ မုသာ၀ါဒ ..၊ .. မိုးလံုးျပည့္လွ်ံ မုသာ၀ါဒ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဂြတ္ .. ၊ ျပန္ၾကားေရး၀န္ ရွင္းလင္းေန .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ .. မိုးလံုးျပည့္လွ်ံ မုသာ၀ါဒ ..၊ .. မိုးလံုးျပည့္လွ်ံ မုသာ၀ါဒ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟာ .. ဟာ .. ေဟ့ေကာင္ေတြ .. ႐ွဴး .. တိုးတိုး လုပ္ပါဟ၊ သူရွင္းတာက ဘာေတြ ဘယ္လိုေသေၾကပ်က္စီးတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း.. ကြ်ဲႏြားတိရိစၧာန္သန္းခ်ီေသသတဲ့ .. ၊ ဟုတ္ၿပီလား .. ကဲ .. ျပန္ၾကားေရး၀န္ရွင္းလင္းေန .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ကြ်ဲႏြားတိရိစၧာန္သန္းခ်ီေသသတဲ့ ..၊ ကြ်ဲႏြားတိရိစၧာန္သန္းခ်ီေသသတဲ့ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ၾကည္းတပ္ပ်က္စီး ေရတပ္မက်န္ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ကြ်ဲႏြားတိရိစၧာန္သန္းခ်ီေသသတဲ့ ..၊ ကြ်ဲႏြားတိရိစၧာန္သန္းခ်ီေသသတဲ့ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ မင္းတို႔ေျပာတဲ့ အေကာင္ေတြက ဒီမွာမရွိၾကေတာ့ဘူးဟဲ့ .. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ၾကပ္ေျပးေျပာင္းၿပီ။ ၊ ခုေသတာက တပ္မေတာ္သားေတြ၊ သံုးရာေက်ာ္ထဲပါကြာ ..၊ သန္းမခ်ီပါဘူး၊ ျပည္သူေတြေသရသလို တပ္မေတာ္သားေတြလဲ ေသရတာပဲ။ ဒါကိုဆိုလိုတာ .. ၊ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ တစ္သားတည္းပါပဲ .. ကဲ .. ၾကည္းတပ္ပ်က္စီး ေရတပ္မက်န္ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ျပည္သူေတြနဲ႔ တစ္သားတည္းပါပဲ .. ျပည္သူေတြနဲ႔ တစ္သားတည္းပါပဲ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ျပည္ပတပ္အခ်ဳိ႕ေရာက္ရွိေန .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ျပည္သူေတြနဲ႔ တစ္သားတည္းပါပဲ .. ျပည္သူေတြနဲ႔ တစ္သားတည္းပါပဲ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဒါေတာ့မွန္ေလာက္တယ္၊ ေၾသာ္ .. ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဟ။ ဟိုကဒူးတုန္ေနၿပီ။ အခြင့္အေရးအတြက္ပါ ေစာင့္ေနၾကျခင္း ..လို႔ ျပန္ေအာ္မယ္ေဟ့ ..၊ ျပည္ပတပ္အခ်ဳိ႕ေရာက္ရွိေန .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “အခြင့္အေရးအတြက္ပါ ေစာင့္ေနၾကျခင္း ..၊ အခြင့္အေရးအတြက္ပါ ေစာင့္ေနၾကျခင္း ..၊ ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေတဇတို႔အဖြဲ႕အသင့္ရွိၿပီ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “အခြင့္အေရးအတြက္ပါ ေစာင့္ေနၾကျခင္း ..၊ အခြင့္အေရးအတြက္ပါ ေစာင့္ေနၾကျခင္း ..၊ ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ရမ္းရမ္းခ်န္ေပါ့ .. ဟာကြာ .. ေသေတာ့မွာပဲ ..၊ ၿမိဳ႕ရြာပ်က္စီးမွဳေတြ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ဖို႔ပါကြ၊ ျပန္လည္ တည္ ေဆာက္ ၿမိဳ႕ရြာဖြံ႕ၿဖိဳး .. ။ ျပန္စမယ္ .. ေတဇတို႔အဖြဲ႕အသင့္ရွိၿပီ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ၿမိဳ႕ရြာဖြံ႕ၿဖိဳး .. ၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ၿမိဳ႕ရြာဖြံ႕ၿဖိဳး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေနာင္ခါဆိုင္ကလုန္း ထပ္လာရင္ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ၿမိဳ႕ရြာဖြံ႕ၿဖိဳး .. ၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ၿမိဳ႕ရြာဖြံ႕ၿဖိဳး .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေဆြခုႏွစ္ဆက္ မ်ဳိးခုႏွစ္ဆက္ ႀကီးပြား ဖူလံုၾကဦးမွာေပါ့ .. ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ .. ေတြးတာေတာင္ ေက်ာခ်မ္းတယ္၊ ဒီလိုေလကြာ၊ ခုတို႔ျပည္သူေတြ ခံလိုက္ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာင္ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြ ႀကံဳလာရရင္ မမွဳေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ။ အေတြ႕အႀကံဳ ရွိၿပီးသားေပါ့ .. ဟုတ္ဘူးလား..၊ ဒို႔ျပည္သူေတြ ႐ိုးေနၿပီေဟ့ ..၊ ဒီလိုေထာက္ရမယ္ေနာ္ ..၊ စမယ္ .. ေနာင္ခါဆိုင္ကလုန္း ထပ္လာရင္ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ဒို႔ျပည္သူေတြ ႐ိုးေနၿပီေဟ့ .. ၊ ဒို႔ျပည္သူေတြ ႐ိုးေနၿပီေဟ့ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဒါေပါ့ကြ..၊ ဒို႔ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ အရာရာမွာ ထုသားေပသားက်ၿပီးသား၊ ခံႏိုင္ရည္ရွိၿပီးသား၊ နာဂစ္ေလာက္ ေတာ့ ေအးေဆး ဟုတ္လား၊ ဒါစိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းတစ္မ်ဳိးပဲ။ ေဟာ .. ခုၾကည့္စမ္း ..၊ အေျခအေနေတြ တည္ၿငိမ္ေနၿပီ။ ေရွ႕ဆက္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾက႐ံုပဲ၊ ကဲ .. ေနာက္ဆံုး တစ္ပိုဒ္ေဟ့ .. ရာႏွဳန္း ၉၀ ဆႏၵအမွန္ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦး ။ ။ “ နအဖေတြ ေသသင့္ပါေၾကာင္း .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟင္ .. ဟာ .. အို .. ေဟ့ေကာင္ေတြ .. အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳပြဲႀကီး .. ေလကြာ .. ”

လူရႊင္ေတာ္သံုးဦးကားမရေတာ့ ..

“ ရာႏွဳန္း ၉၀ ဆႏၵအမွန္ .. နအဖေတြ ေသသင့္ပါေၾကာင္း .. ၊
ရာႏွဳန္း ၉၀ ဆႏၵအမွန္ .. နအဖတို႔ ေသေၾကာင္းႀကံၾက၊
ရာႏွဳန္း ၉၀ ဆႏၵအမွန္ နအဖေတြ ငရဲလားပါေၾကာင္း ..၊
ရာႏွဳန္း ၉၀ ဆႏၵအမွန္ .. နအဖေတြ ေျမၿမိဳေစေၾကာင္း .. … … ”

ဟုေအာ္ကာ တိုင္းရင္သားအကေပါင္းစံုကရင္း၊ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀လုပ္လ်က္ စင္ေနာက္သို႔ ၀င္သြားၾကေလေတာ့သည္။
ဤတြင္ သံခ်ပ္အလံုးလဲ ဟက္တက္ကြဲပါေတာ့၏။

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ေအာင္မယ္ေလး ေတာ္ေတာ္ အ' တဲ့အေကာင္ေတြပါလား၊ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ အေသဖဲ့သဟ ..၊ ေတာ္ၿပီ .. ေတာ္ၿပီ..၊ ငါလဲ လူျပက္ဘ၀ကေန ထြက္မွ .. ဗ်ာ .. ”

အဲဒီမွာပဲ ဘယ္ကတည္းက ေစာင့္ေနမွန္းမသိတဲ့ မင္းသမီး သန္တာရွည္လဲ ထြက္လာပါေရာခင္ဗ်။

သန္တာရွည္ ။ ။ “ ကိုေျပာင္ေရ .. ဒီတစ္ခါေတာ့ မီးအလွည့္ေသခ်ာပါၿပီေနာ္ .. ”

ေျပာင္ရွည္ ။ ။ “ ဟင္ .. ရမ္းရမ္းခ်န္ .. မင္းသမီး.. ဟိုေကာင္ေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ မင္းသမီးလဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့ .. က်ဳပ္လဲ သြားၿပီဗ်ာ .. ”

သန္တာရွည္ ။ ။ “ အင္း .. သြား .. သြား .. မီးကေတာ့ အလွည့္က်မႏြဲ႕စတမ္း .. မီး.. ခု.. အရမ္းဖီးလ္ ျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖခ်င္ပါတယ္ခ်န္ ..၊ ဒီသီခ်င္းေလးကေတာ့ ေမဆြိသီဆိုထားတဲ့ “ ကိုႀကီး .. ကိုႀကီး .. ” လို႔ အမည္ရတဲ့သီခ်င္းေလး ျဖစ္ပါတယ္ ခ်န္။ မီးအတြက္ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို ရြာစားစိန္ပတ္ရွည္က အထူးစပါယ္ရွယ္ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ ေရးစပ္သီကံုးေပးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခ်န္။ .. မီးရဲ႕ အက အလွေလးမ်ားကို ႐ွဳစားအားေပးေတာ္မူၾကပါဦးခ်န္ .. ”

ဒီတစ္ပြဲေတာ့ IC မငွားေတာ့ဘူးခင္ဗ် .. Metal Zone က ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္တို႔ ျပတဲ့အကြက္ေပါ့ေလ .. Intro ခပ္ျမဴးျမဴးေလး ဆံုးတာနဲ႔ ရမ္းရမ္းခ်န္ေခၚ သန္တာရွည္က ခုလို သီဆိုပါေတာ့တယ္ … ။

အိုး … နာဂစ္ နာဂစ္ … အိုး နာဂစ္ နာဂစ္ …

နာဂစ္ နာဂစ္ .. အသဲထဲ အဆုတ္ထဲ ခင္တြယ္တယ္ .. နာဂစ္နာဂစ္ ..၊
ႏွလံုးသားထဲကၾကင္နာတယ္ .. နာဂစ္နာဂစ္ ..

ဆိုင္ကလုန္း ေလးကို ခ်စ္မဆံုးဘူးကြယ္၊

အို ေနာက္တစ္ေခါက္ရယ္ လာပါဦး …

တစ္ … ႏွစ္ … လမ္းအသစ္ေဖါက္မယ္ ..
သံုး … ေလး … ေစ်းအသစ္ေဆာက္မယ္ ..
ပေရာ့ဂ်က္အကုန္လံုး .. ကိုေတယူမဆံုး ..

အိုး … နာဂစ္ နာဂစ္ … အိုး နာဂစ္ နာဂစ္ …
နာဂစ္ နာဂစ္ .. အသဲထဲ အဆုတ္ထဲ ခင္တြယ္တယ္ .. နာဂစ္နာဂစ္ ..၊
ႏွလံုးသားထဲကၾကင္နာတယ္ .. နာဂစ္နာဂစ္ ..

ဆိုင္ကလုန္း ေလးကို ခ်စ္မဆံုးဘူးကြယ္၊

အို ေနာက္တစ္ေခါက္ရယ္ လာပါဦး …

ကဲ .. အပိုဒ္ေတြ ေက်ာ့ခ်င္သေလာက္သာ ေက်ာ့ၾကေတာ့ဗ်ာ .. ဒီဆိုဟန္ဆိုေပါက္ကို ဧရာ၀တီတိုင္းသား ဘႀကီးတို႔ ၾကားမ်ားၾကားမိရင္ .. အသဲကြဲ ႏွလံုး နာၿပီးရင္းနာ.. နာၿပီးရင္းနာ.. နာၿပီးရင္းနာ … ဂစ္ ဂစ္ ဂစ္ ဂစ္ နဲ႔ နာဂစ္ၿပီး တက္ေသသြားႏိုင္ေလာက္တယ္ဗ်ဳိ႕ … ။

ဤတြင္ျပဇာတ္ တစ္ခန္းရပ္ေစ။

ေျပာင္လွ်ာရွည္ေရးသားတင္ဆက္သည္။


Read more...