ဆူနာမီႏွင့္ ျမန္မာျပည္

ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း Blogspot ၿမိဳ႕ေတာ္၏ တစ္ခုေသာ နာမည္ေက်ာ္ ဘေလာ့မီဒီယာ တိုက္တစ္ခုမွ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာလိုက္ေသာ သု ေတသန စာတမ္းႀကီးတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ ဘေလာ့ၿမိဳ႕ေတာ္သူၿမိဳ႕ေတာ္သားမ်ားအၾကား ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္၊ အံ့ခ်ီးကုန္ႏိုင္ ဘြယ္ သဲသဲလွဳပ္မွ် ေ၀ဖန္ေလကန္လ်က္ရွိၾကေပ၏။

ေျပာရေလာက္ေအာင္ပင္ အဆိုပါသုေတသနစာတမ္း (သို႔) အမ်ားျပည္သူတို႔ကို တင္ျပသည့္ ေဆာင္းပါးႀကီးမွာ အလြန္တရာမွ ေစ့စပ္ ေသခ်ာၿပီး ကာလအတန္ၾကာကပင္ ဘက္စံုေထာင့္ေစ့ေအာင္ ျပဳစုခဲ့ရဟန္တူ၏။ ေသဆံုးၿပီးျဖစ္ေသာ ကမၻာေက်ာ္ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္သည့္ မစၥတာအိုင္းစတိုင္းႏွင့္ မစၥတာနယူတန္ ႏွစ္ဦး၏ ဦးေႏွာက္ႏွစ္ခုေရာသမေမႊ၍ ေပါင္းစပ္ကာ အႏွစ္တရာခန္႔ အေျဖရွာေသာ္လည္း အ႐ိုးေဆြးသြားႏိုင္ေလာက္သည့္ အဆိုပါ ျမန္မာလိုေရးသားထားသည့္ သုေတသနေတြ႕ရွိခ်က္ႀကီးအား အေနာက္တိုင္း ဘာသာ ရပ္အသီးသီးသို႔ျပန္ဆိုၿပီး ကမၻာ့ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေခတ္သစ္ သိပၸံပညာရွင္မ်ားကို ေပးဖတ္ေစေသာ္၊ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကား အိမ္ပစ္၊ ယာပစ္ သားမယားပါ စြန္႔ခြါပစ္ၿပီးသကာလ လူေရာစိတ္ပါ သြက္သြက္ခါ ႐ူးသြားႏိုင္၏။

ဆိုရခ်ိမ့္ေသာ္၊ အထက္ပါ သုေတသနေဆာင္းပါးႀကီးကား ကမၻာ့ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုက ေလာကဓါတ္သိပၸံပညာကို အလြဲသံုးစားျပဳကာ ကမၻာ့ရာသီဥတုႏွင့္ ဘူမိေဗဒသဘာ၀ျဖစ္စဥ္တရားအား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၍ လိုသလုိအသံုးခ်ၿပီး လူသားအသက္ေပါင္း သန္း၀က္ခန္႔ ပမာဏကို အသက္ဇီ၀ိန္ေျခြပစ္ခဲ့သည့္ စၾကၤာ၀ဠာလံုးဆိုင္ရာ မဟာ့မဟာ ရာဇ၀တ္မွဳႀကီးတစ္ခုအေၾကာင္း ခေရေစ့တြင္းက် ထုတ္ ေဖၚျပသျခင္းျဖစ္ေပေတာ့၏။

ဤကဲ့သို႔ ေဖၚျပပါ ဘေလာ့မီဒီယာတိုက္မွ မီဒီယာသမား သုေတသနပညာရွင္ႀကီးမွာ ခါးအေညာင္းခံ၊ ေလးလံလွေသာ မ်က္ခြံအစံုကို ရရာ တုတ္ေခ်ာင္း၊ သို႔မဟုတ္ မီးျခစ္ဆံအေခ်ာင္းျဖင့္ ျဖစ္သလိုေထာက္ခံ၊ မိမိအလုပ္အတြက္ ကြန္ျပဴတာ၊ မီးအလင္းစသည္တို႔အတြက္ လိုအပ္ေသာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားကို အဘယ္မည္သို႔ရသည္မသိေသာ ေဒၚလာေငြတို႔ျဖင့္ ၀ယ္ယူအသံုးခ်ကာ ခါနာ မန္းနီးအျပတ္ခံ၊ စသည့္ ျဖစ္ အခံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ခံကာ ကမၻာ့လူထုသန္းေပါင္းေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္အတြက္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ့လူထု သန္းေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ေျခာက္ဆယ္ခန္႔ကို န-အ-ဖ လူသတ္တာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဟု ေမာင္သန္းေရႊႏွင့္ အဖြဲ႕၀င္တို႔အေပၚ မဟာဂ႐ုဏာမ်ား ဆူနာမီအလား အင္အားႀကီးစြာ စိမ့္၀င္ ယံုၾကည္ထင္မွတ္လာေစရန္ အပတ္တကုပ္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လ်က္ရွိေပေတာ့၏။

အဆိုပါသုေတသနေတြ႕ရွိခ်က္ကား တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြား ေျမနဂါးမင္းႏွင့္ ဤကမၻာႀကီးအားေစာင့္ၾကပ္လ်က္ရွိသည့္ ဆိုင္ရာပိုင္ရာ နတ္မင္းအ ေပါင္း မ်က္စိမ်ားပင္ လည္ေတာ္မူသြားရရွာသည့္ ဆူနာမီဗံုးပင္တည္း။ ယခုေနာက္ဆံုးရရွိေသာ စက္ရပ္သတင္းအရဆိုလွ်င္၊ အဆိုပါ သည္ဂရိတ္ေအာ့(ဖ္) နတ္မင္းအေပါင္းတို႔မွာ ဆူနာမီဗံုးဘယ္သူထြင္သလဲဟု အျပင္းအထန္ေဆြးေႏြးအေျဖရွာကာ ေတြ႕သိလွ်င္ခ်က္ခ်င္း ကမၻာေျမတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမွဳကို ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဥပေဒအရ အေဆာတ လ်င္အေရးယူႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လ်က္ရွိၾကကုန္၏။

သို႔ေပမင့္ အံတႀကိတ္ႀကိတ္၊ ေတာက္တေခါက္ေခါက္ျဖင့္ ေဒါသႏွင့္ ႏွေျမာေနာင္တ ရွယ္ယာတူ ပူးတြဲခံစားရလ်က္ရွိေသာသူမွာ ငရဲျပည္ ေရာက္ မစၥတာအေဒါ့(ဖ္)ဟစ္တလာပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္တမံု႔။ အေၾကာင္းကား ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ၎သတ္ခဲ့ေသာဂ်ဴးေျခာက္သန္း အတြက္ ဓါတ္ေငြ႔ဖိုး၊ က်ည္ဆန္ဖိုး၊ ဟိုဖိုးဒီဖိုး စသည္တို႔ကို ႏွေျမာလြန္း၍ျဖစ္ေတာ့၏။ ထို႔ျပင္တ၀ သူစဥ္းစားမိသည္မွာ ဂ်ဴးေျခာက္သန္း ကိုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီသတ္ရ၏။ ဂ်ဴးတို႔ေသၾကသလို စႀကၤာအဖြဲ႕၀င္ အရာရွိႀကီးငယ္အေပါင္းလည္း၊ ေသြးေခြ်း၊ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာရင္းရသည္။ ဆူနာမီဗံုးနည္းပညာသာ အႏွစ္ ငါးဆယ္ခန္႔ေစာ၍ ဂ်ာမန္သိပၸံပညာရွင္တို႔ တီထြင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္ ေကာင္းေလစြဟူလို။ ဂ်ဴးေျခာက္သန္းႏွင့္ တကြ၊ မိမိမေတြ႕လိုေသာ သူအေပါင္းတို႔အား ေန႔၀က္စာ ထမင္းေကြ်း အေအးတိုက္၍ ကမ္းေျခသို႔ ေနပူစာလံွဳေခၚ၊ ဗံုးခြဲသတ္ေသာ္ တစ္ လပင္မၾကာ မဟုတ္တံုေလာ။

ထားေခ်ေတာ့။ 2004 ဒီဇင္ဘာတြင္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ဆူနာမီစစ္စစ္၊ (သို႔) မီဒီယာသုေတသနသမားႀကီး ေဖၚထုတ္သလို ဆူနာမီဗံုးေၾကာင့္ အရွိန္ျပင္းထန္လွေသာ ဧရာမလွိဳင္းလံုးႀကီးတို႔ကား အိႏၵိယသမုဒၵရာကို ေျခကန္၊ ေမးတင္လ်က္ရွိၾကေသာ ႏိုင္ငံအေပါင္းတို႔အား အခ်ိန္တိုအတြင္း ေျပးေဆာင့္ ၀င္ေရာက္ ႏွဳတ္ဆက္ၾကကုန္၏။ ဆူနာမီကား ေခသူမဟုတ္ေခ်။ အေသအေပ်ာက္ အပ်က္အစီးတို႔သည္၊ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း အတက္ၾကမ္းလွ၏။ ယင္းအပ်က္အစီး အဆံုးအ႐ွံဳးတို႔၏ ႀကီးမားျမင့္တက္လာမွဳ စာရင္းဇယားကို ဂရပ္(ဖ္)ဆြဲေသာ္၊ ျမန္ မာျပည္၏ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း ဂရပ္(ဖ္) ႏွင့္ နင္လား ငါလားဟု ေျပာရမတတ္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္တမံု႔။

သို႔ရာတြင္ကား အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဘြယ္၊ ဆူနာမီငလ်င္လွိဳင္းေၾကာင့္ ျမန္မာေတြဘာမွမျဖစ္။ အေၾကာင္းရင္းအခံကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူ ပ ညာ့ပညာရွင္မ်ားစြာတို႔ကား အျမင္ေတြ၊ ေကာက္ခ်က္ေတြ၊ ကုန္းခ်က္ေတြ ေျပာၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ ခ်ၾကကုန္၏။ တဖန္ ဘာသာေရးဘက္ မွၾကည့္ေသာ္ ဗုဒၶသာသနာ စည္ပင္ထြန္းကားေသာ၊ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးမက၊ အပါးတစ္ရာခန္႔ႏွင့္ ညီညြတ္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ျခင္း ခံယူရေပေသာ ေရႊျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ေပမို႔၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္၊ တရားေကာင္းတရားျမတ္တို႔က ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္ဟူ၏။ ဤကား န-အ-ဖ အလိုသာျဖစ္ေခ်သည္။ ကြ်ႏု္ပ္ကား ပိုင္းျခားေ၀ဖန္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာ။

သို႔ရာတြင္ ဘေလာ့မီဒီယာတိုက္မွ ထုတ္ေဖၚဖြင့္ခ်ေသာ ဆူနာမီဗံုးလား၊ ဆူနာမီခြက္လားမသိ။ အႏွီသေကာင့္သားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဆူနာမီငရဲလွဳိင္းသည္ကား ၂၀၀၄ ခုအကုန္က ျမန္မာျပည္အ၀သို႔ မုခ်ေရာက္လာခဲ့ေပ၏။ ျမန္မာျပည္သူမ်ား သတိထားမိေစရန္ ကမၻာေက်ာ္သတင္းမီဒီယာဌာနႀကီးတစ္ခုမွ ၂၀၀၅ ႏွစ္ဦးတြင္ ေၾကျငာခ်က္တစ္ခု ထုတ္ျပန္ေၾကာ္ျငာခဲ့ေပ၏။ ဆူနာမီလွဳိင္းမေရာက္လို႔ ျမန္မာျပည္မပ်က္စီး၊ မထိခိုက္ဟု မင္းအစိုးရ၊ ပညာရွင္ စသည္ျဖင့္ မည္သူက မည္သို႔ပင္ ျမြက္ၾကား မွတ္ခ်က္ ေပးေသာ္ျငားလည္း၊ အ ဆိုပါ သတင္းဌာနမွ လႊင့္ထုတ္ခဲ့သည့္အခ်က္ကိုေတာ့ မွန္ေလာက္ေပသည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္အေနျဖင့္ ယူဆေပ၏။ စာဖတ္သူမ်ား ယံု/မယံုကား ကြ်ႏု္ပ္ အေနျဖင့္ မတတ္ႏိုင္ေခ်ဟု၊ ဤစာမ်က္ႏွာကပင္ ေတာင္းပန္ေအာက္က်ဳိ႕ စကားဆိုရခ်ိမ့္မည္။ ကြ်ႏု္ပ္ကား ဤစာ၏ အစဦးပိုင္းတြင္ ေဖၚျပခဲ့ေသာ ဘေလာ့ဂါ မီဒီယာ သုေတသန သမားေက်ာ္ကဲ့သို႔ ပညာ၀မ္းစာ မျပည့္ရွာ။ ေဇာ္ဂ်ီလက္ကြက္အနည္းငယ္သိၿပီး၊ ဆရာ မေဒၚေမၿငိမ္းေက်းဇူးေၾကာင့္ ျမန္မာစာလံုး မည္ကဲ့သို႔မွန္ေအာင္ေပါင္းရမည္ကို ကြ်ႏု္ပ္တစ္ဦးတည္းအေနျဖင့္ ႏွမ္းေစ့မွ်သာ သိသည္ျဖစ္၍ ဘေလာ့ေရးေနျခင္းသာ။ အေၾကာင္းကား ရွည္လြန္းေခ်ၿပီ။ ျပန္ဆက္ရသည္ရွိေသာ္ .....

မွန္ေပစြ၊ ၂၀၀၄ ဆူနာမီ လွိဳင္းလံုးႀကီးတို႔ကား တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ (၁၆၀) ခန္႔ျဖင့္ ဘဂၤလားပင္လယ္အတြင္း ေျမာက္ယြန္းယြန္းသို႔ ခ်ီ လာ၏။ စစ္ထြက္ခရာသံကား တေ၀ါေ၀ါ။ က်ည္သယ္ရန္ ေပၚတာ ပါမပါကား ကြ်ႏု္ပ္မသိ။ အဆိုပါဆူနာမီလွိဳင္းတပ္ကား နံနက္ကိုးနာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္၀သို႔ ေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ ၂၀၀၄၏ ခရစ္စမတ္ရက္အလြန္ခန္႔ဟု ကြ်ႏု္ပ္ေရးေတးေတးမွ်သာ မွတ္မိေတာ့၏။ အတိအက်သိလိုေသာ္ ဆူနာမီဗံုး သုေတသနေဖၚထုတ္ေရးသားသူထံ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းၾကပါေလ။ သို႔ေသာ္၊ ၎တို႔ကိုဆက္သြယ္ရန္ လိပ္စာမည္ကဲ့သို႔ ရွာရမည္ကို ကြ်ႏု္ပ္မသိ။ စာတမ္းကိုတာ၀န္ယူ ထုတ္ေ၀ေဖၚျပသူ ဘေလာ့မီဒီယာတိုက္၏ ပရ၀ုဏ္တြင္လည္း စိုးစဥ္းမွ် မေတြ႕မိ။ ကြ်ႏု္ပ္အထင္ တိုက္တည္ရာ ကေနဒါသို႔ လူကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ေမးျမန္းမွ ရႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ဤကားစကားခ်ပ္။

သီးခံေတာ္မူၾကပါ။ ျပန္ဆက္အံ့။ ရန္ကုန္ျမစ္၀မွ ေျမာက္ဘက္သို႔ဦးတည္၍ အတြင္းပိုင္းသို႔ ေခ်မြဖ်က္ဆီးရန္ ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ဧ ရာမ လွိဳင္းလံုးတို႔သည္ကား မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခုခံမွဳႏွင့္ေတြ႕ရေလေတာ့သည္။ တျခားမဟုတ္။ ျမစ္၀တြင္ ေစာင့္ေနေသာ ဧရာမ ငါးႀကီးႏွစ္ ေကာင္ဦးေဆာင္သာ ငါးတပ္ႀကီးပင္။ ဦးေဆာင္ငါးႀကီးႏွစ္ေကာင္ကား ဆူၿဖိဳးလွေပေတာ့၏။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနေသာ ဆူနာမီကား ဦး ေဆာင္ငါးႀကီးႏွစ္ေကာင္အား စတင္ေမးျမန္းေတာ့၏။

“ အသင္တို႔ကား ရာရာ စစ၊ ငါဆူနာမီကို အဘယ္သို႔မွတ္ေနသနည္း။ ဖယ္ေလာ့၊ ရွားေလာ့၊ အခ်ိန္ေႏွာင္းပါက အသင္တို႔ ေခါင္းနဲ႔ အၿမီး အုိးစားကြဲလတၱံ႕..။ ”

ေၾကာက္ပင္ေၾကာက္ေသာ္ျငား အေၾကာင္းအရင္းကို သိလိုေသာ ဦးေဆာင္ငါးႀကီးက ဤသို႔ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္၏။

“ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသင္တို႔ ဤျမန္မာျပည္ကို ေရာက္လာရသနည္း။ သင္တို႔ အက်ဳိးတစ္စံုတရာရရန္ ငါမျမင္၊ သိခြင့္ရွိက သိ လိုလွေပသည္ အသင္ဆူနာမီ.. ”

သို႔ျဖင့္ ဆူနာမီကျဖန္ေျဖသည္။

“ အသင္တို႔ တကယ္ပင္ မသိေလသေလာ၊ ငါဆူနာမီေရာက္ရာအရပ္ကား မည္သည့္အရာမွ က်န္႐ိုးထံုးစံမရွိ၊ ယခုပင္ ဖူးခက္ မြမြေၾကၿပီ၊ သင္တို႔အလွည့္ကား တမဟုတ္ခ်င္းေရာက္ေတာ့အံ့..၊ အသင္သာဖယ္ရွားေပေတာ့ .. သင္တို႔တိုင္းျပည္ကား ငါ့အစြမ္းေၾကာင့္ မုခ်ပ်က္စီး ေပေတာ့မည္ ... ”

“ အို .. အသင္ဆူနာမီ..၊ အလာေကာင္းေပမယ့္ အခါေႏွာင္းခဲ့ၿပီေကာ၊ အသင္ေနာက္က်ခဲ့သည္မွာ အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္၊ ငါးဆယ္ရွိၿပီ။ ဤတိုင္းျပည္ကား သင္ဖ်က္ဆီးရန္ဘာမွမက်န္၊ ငါ့ေနာင္ေတာ္ လက္ထက္မွစၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ပဲ ဖ်က္ဆီး၍ ရစရာမက်န္၊ အို..အသင္ဆူနာမီ..၊ သင့္စြမ္းအားကို အက်ဳိးမဲ့မျဖစ္ေစလင့္..၊ သင္ၾကားဖူးၿပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္..၊ ယခုသင့္ေရွ႕တြင္ေတြ႕ေနရသည့္ ကြ်ႏ္ုပ္ တို႔ ေခါင္းေဆာင္ငါးႏွစ္ဦးကား ငေရႊႏွင့္ ငမန္းသာျဖစ္ေတာ့၏။ အသင္လွည့္ျပန္သြားျခင္းသာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေပအံ့..။ ”

မွန္ေပစြ၊ ကြ်ႏု္ပ္ဆိုခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဘယ္သို႔ေသာ ပညာရွင္တို႔က မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ၂၀၀၄ ဆူနာမီကား သူ႔ထက္ဆိုးလွေသာ ငါးေရႊႏွင့္ ငါးမန္းကို ေၾကာက္ရြံ႕ေလးစားလွသျဖင့္ ရန္ကုန္ျမစ္၀ကပင္ လွည့္ျပန္သြားေတာ့၏။ ျမန္မာျပည္သားမ်ားသိေစရန္ တစ္ခ်ိန္ကထုတ္ျပန္ ေၾကျငာခဲ့ဖူးေသာ ဆူနာမီႏွင့္ ျမန္မာျပည္ သုေတသနစာတမ္းႀကီးအား ကြ်ႏု္ပ္မွ တဖန္ျပန္၍ စက္တင္ပံုႏွိပ္ (အဲဗ်ာ.. ေယာင္လို႔..) ကီးဘုတ္ လက္တင္ ဘေလာ့ဂင္ လုပ္ျခင္းသာျဖစ္ေပေတာ့သတည္း။ ။