ၿဗိတိသွ်စေတာ္ဗယ္ရီယိုအိပ္မက္
(၁)
ေရျမင္းရွင္ (ဟုတ္ဖူး..မွားလို႔) ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊကား မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မုန္တိုင္း ဒဏ္ခံ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ သူမသြား၍မျဖစ္ေတာ့။ မေန႔တစ္ေန႔ကပင္ ေနာင္ေတာ္ ဟူဂ်င္ေတာင္ Hu Jintao က သူ႔အား ဖုန္း အပူလိုင္းမွ ကမန္းကတန္း မွာသည္။
“ ညီေလးတန္းေခြ် .. ၊ လုနီႏိုင္လွေရွလားကြယ္။ အပါးကတီမီနပ္ဘူးဘဲ..၊ ၀ကို လူေတြကေျပာကုန္ၾကဘီ။ တီကမၻာလံုး ၀ကိုပဲ ေျပာကုန္ၿပီ။ လုလို႔ တိုင္းျပည္မွာ နာဂစ္၀င္လို႔ မီၾကာေသး၊ ၀လို႔လဲ ေျမမ်ဳိဘီ။ လုလို႔ေဂ်ာင့္ ၀တို႔လဲ ျပာကုန္ၾကဘီ။ ၀.. ကေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုယ္ အားေပးေစခ်င္လယ္။ ၀ .. လုကိုအီႀကံေပးမယ္ တန္းေခြ်။ လု .. ရန္ကုန္ျဖစ္ျဖစ္ အီျမန္ဆံုးတြားဘာ။ ဒီတစ္ခါ ၀ .. အီႀကံေပးသလို လုမီ လုပ္ရင္ အီေျခအီေန တယ္မီေကာင္း၀ူး ျဖစ္မွာဘဲ … ”
သူလားလားမွ မသြားခ်င္။ သို႔ေသာ္ မေနသာေတာ့။ အမွန္က ကမၻာမကလို႔ စႀကၤာ၀ဠာတိုက္တစ္ေသာင္းမွ ၀ိုင္းေျပာေစဦး။ ေရႊစိတ္ေတာ္ထဲ နဲနဲမွ်မထား။ ယခုကားေနာင္ေတာ္ Hu Jintao ထံမွအမွာစကား။ သူတေလွ်ာက္လံုး အားကိုးတႀကီးမွီခိုေပါင္းသင္းခဲ့ရသည့္ မိတ္ေဆြႀကီး၏ သတိေပးခ်က္။ သူခ်ီတံုခ်တံုႏွင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့သည္ကပင္ ရက္သတၱပတ္တစ္ပတ္ရွိၿပီ။ သူ႔စိတ္ကား ခိုးလိုးခုလု ရွိေနေတာ့၏။ သြားရမည္လား၊ မသြားရမည္လား။ အေၾကာင္းကား တေလာတုန္းက နာဂစ္မုန္တိုင္း မလာခင္ေလးမွာ သူအင္မတန္မွ အား ထားယံုၾကည္ရသည့္ ဘိုးေတာ္ ၾကပ္ထိပ္ေျပာင္ကလည္း သတိေပးထားခဲ့သည္ကို မွတ္မွတ္ရရရွိေနျခင္းပင္။
“ ဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး .. ဒီတစ္ႏွစ္လံုးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္၊ အၿမဲစားသတိ၊ သြားသတိ၊ ေျပာ သတိ၊ အီးပါေတာင္ သတိေကာင္းေကာင္း ထားရလိမ့္မယ္။ ျမင္ထားတာေတြရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးတို႔ အရင္ကိုးကြယ္တဲ့ ေအာင္ထြဋ္ ေခါင္တို႔လို က်ဳပ္ကေပါက္ ပန္းေလးဆယ္ ဆိုတာ၊ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ သာမ၊ ယဇု၊ ဣ႐ု ဆိုတဲ့ သံုးပံုက်မ္းအျပင္မွာ အာတပၸနေဗဒင္ က်မ္းႀကီးနဲ႔ ေသခ်ာညႇိၿပီး တြက္ၿပီးမွ ေျပာတာ။ အထက္၊ အလယ္၊ ေအာက္ဆရာေတြဆီက ေပးတာေတြေရာ က်ဳပ္အာ႐ံုရတာေတြေရာပဲ။ က်ဳပ္သတိေပးခဲ့တာေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားဘူးေနာ္ .. ”
သူေသေသခ်ာခ်ာကို အမွတ္ရေနေသးသည္။ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ရာမွာ ပုေရာဟိတ္အခါေပးမ်ား၏ အခန္းက႑မွာ အလြန္အေရးႀကီးသည္မ ဟုတ္လား..။ သူမေျပာနဲ႔၊ သူ႔အေဖႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းလဲ ေသခါမွေရေျမာ၊ မေသခင္ေတာ့ ဤလိုပင္ အႏွစ္သံုးဆယ္ခန္႔ ေနႏိုင္ခဲ့ပါ၏။ ဘိုးေတာ္က ဤေန႔ဤအခ်ိန္ နန္းေတာ္ေျပာင္းေစ၊ မေျပာင္းလွ်င္ေဘးေတြ႕အံ့၊ ေျပာင္းေသာ္ နန္းသက္ရွည္လတၱံ႕မိန္႔သျဖင့္ ကမန္းကတန္း ဖုတ္ဖက္ခါထ၍ ေျပာင္းခဲ့ရ၏။ ထိုတုန္းကလည္း ၀ိုင္းေျပာတာခံခဲ့ရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဘိုးေတာ္က စိုးရိမ္စရာမလို၊ သူ႔ဘာသာသူ ၿပီးဆံုးသြားပါလိမ့္မည္ဟု အာမဘေႏၲခံခဲ့သည္။ ၿပီးဆံုးသည္ဆိုသည့္စကားကေတာ့ ဘာမွန္းမသိ။ ေသခ်ာနားမလည္။ ၿပီးေတာ့သူကိုယ္ တိုင္လည္းေတာ္ေတာ္သေဘာမေတြ႕။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့သည့္ တစ္ခ်ိန္လံုး အမွားအယြင္းနဲပါးခဲ့သည္ ဆိုရမည္သာ။
ဘိုးေတာ္ ၾကပ္ထိပ္ေျပာင္ကား အင္မတန္မွ ေစ့စပ္ေသခ်ာ၍ အေျမာ္အျမင္ရွိသူတည္း။ သူညႊန္ျပသည့္အတိုင္း လိုက္နာခဲ့၍ ယခု သူတစ္ ခါမွ မၾကားဖူး၊ နားလဲ မလည္၊ မေလးရွားက၀န္ႀကီး နာဂ်စ္လားဟု ေမးယူရသည့္ နာဂစ္ ဆိုသည့္ ေဘးႀကီးတစ္ခုမွ လြတ္ခဲ့ေလၿပီ။ ခံရ မည့္သူမ်ားကား ခံေပေတာ့။ သူ႔ေလာက္မွ ဘုန္းကံမရွိပဲကိုး။ သူ႕လို ဘိုးေတာ္ အမွန္အကန္ေတြကို မကိုးကြယ္ၾကတာကိုး။ တေလာတုန္းက ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၾကပ္ေျပးက သူ႕နန္းေတာ္အလည္လာေတာ့ ဘုရားခန္း ဘယ္နားမွာ ေမ့ေန၍ သူ႔ ကိုယ္ရံေတာ္အား ေမးရေသးသည္။ တရားထိုင္နည္းေလးေတြ ထိုင္းႀကီးက သိခ်င္သည္ဆို၍လည္း သူျပလိုက္ရေသးသည္။ ဓါတ္ပံုလည္း အမွတ္တရ ႐ိုက္ခဲ့ၾကေသးသည္။ မဆိုးလွ။ ထိုင္းေကာင္ျပန္သြားေတာ့ သူ႔သတင္းကား ခ်က္ခ်င္းေမႊးပ်ံ႕ သြားသည္။ အဲဒီထိုင္းေကာင္ေရွ႕ တစ္ရက္ခန္႔ ညစာမစားပဲ ေနခဲ့တာ ကာမိသည္ဟု ဆိုရမည္။
ယခုရက္ပိုင္းေတာ့ ေရႊစိတ္ေတာ္ကား အင္မတန္ညႇိဳးႏြမ္းေနေခ်သည္။ ဘိုးေတာ္ၾကပ္ထိပ္ေျပာင္ ေျပာထားသည္မ်ားကလဲ မွန္လွ၏။ ေတာင္အရပ္ကား မိမိႏွင့္မသင့္၊ မိမိအတြက္ ဓါတ္နံအင္မတန္ယုတ္ညံ့သည္ဆို၏။ ေရႏွင့္မတည့္ဆိုလား။ သူ႕ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ စကားမ်ား အား မိမိလဲ ေသခ်ာေတာ့ နားမလည္။ မွန္ႏိုင္ပါသည္။ မိမိဇာတိ ေက်ာက္ဆည္မွာတုန္းက ပင္လယ္ဆိုတာ ဂ်ဳိနဲ႔လား ေမးရမည့္အရာ။ ေရေၾကာက္၏။ ယခုထီးနန္း စိုးစံရမွသာ ေခ်ာင္းသာတို႔ ေငြေဆာင္တို႔မွာ မိမိႀကိဳက္သည့္အခ်ိန္ ေရကစားထြက္ေတာ္ မူႏိုင္သည္ မဟုတ္ လား။ ဘိုးေတာ္ေျပာသလိုဆို မိမိမွာ အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္သည္။ တစ္ဘက္ကလည္း ေနာင္ေတာ္ Hu Jintao ။ မသြားလွ်င္ လက္ငင္းအက်ဳိးေပးကား မလွျဖစ္ဖို႔ မ်ား၏။ ပင္လယ္မွာ ဟိုေကာင္အေမလိကန္တို႔ ေရာက္ေနသည္ဆိုပါလား။ အေရးထဲမွာ ဘန္ကီမြန္း ကလဲ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္သည္ဆို၏။ မိမိရန္ကုန္ရွိတုန္းက အရင္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး၀င္းေအာင္ အဂၤလိပ္စာသြားသြားသင္သည့္ လွည္း တန္းေစ်းနားကဆရာဆီမွာ မသင္မိခဲ့သည္ကို ေနာင္တရခ်င္သလိုလို။ ႏို႔မို႔ရင္ ဟိုေကာင္ ဥာဏ္၀င္းထက္ေတာ့ အျပတ္သာမည္။ ဘန္ကီ မြန္းကိုလဲ ဖုန္းထဲကေန ဘြတ္ဘဲ့ ဒြတ္ဒဲ့ သာသာေလး လုပ္ႏိုင္မည္။ မိဘုရားႀကီးႀကိဳင္ေသဘီကေတာ့ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးသံုးမရ၊ ႏိုင္ငံျခားကို တစ္ခါေခၚသြားမိသည္။ “ Kyaing Kyaing is my name ” လုပ္ေနလို႔ မနဲ ဆြဲထားရ၏။
ဆိုး၀ါးလြန္းသည့္ အခ်က္ကား အျပင္မီဒီယာက ေျပာတာေတြ။ မွန္ေနေတာ့လဲ မိမိမွာဖံုးရဖာရလြန္းသည့္အတြက္ ဖာသယ္ႀကီးကိုျဖစ္လို႔။ ႐ုရွား လႊတ္ထားသည့္ ေကာင္ေလးအခ်ဳိ႕ကလဲ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုပိုသံုးစားမရေတာ့။ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနသူကေနၾက၏။ ထား ေတာ့။ သူတို႔ကား မိမိဘာမွ မေျပာလိုၿပီ။ မိမိမ်က္ႏွာ ၾကည့္ၿပီး.. ႀကိဳးစားအာေခ်ာင္ေနၾကသည့္ ေကာင္ေတြကလဲ လြဲပဲလြဲႏိုင္လြန္းသည္။ မိမိပိုင္ ေၾကးမံုတို႔၊ ျမန္မာ့အလင္းတို႔ကေန ကူးေရးေနတာလြဲ၊ ကိုယ္ပိုင္အႀကံေလးမ်ားလဲ မထုတ္တတ္ၾက။ ရဲေဘာ္တို႔ အသင့္ .. လို႔ေျပာ ရင္ “ yahoo လား၊ Gtalk လား၊ ” လို႔ျပန္ေမးမဲ့ အေကာင္ေတြခ်ည္း။ သူတို႔စိတ္မထင္ “မေက်နပ္ရင္ Gtalk မွာ add လိုက္ေလ၊ ငါ့ေမးလ္ က xxxx..။” ဟု လုပ္တတ္၏။ ဒါေၾကာင့္လဲ မိမိမွာအိုႀကီးအိုမနဲ႔ဒီေနရာက မစြန္႔ခြါႏိုင္ေသး။ ငယ္တုန္းကလိုမသန္ေတာ့။ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ကလဲ ကုန္လုၿပီ။ မ်က္ႏွာနာစရာေလးေတြ လိုက္လိုက္ေထာက္ရင္း၊ မိမိဟ၀ွာကိုပါ လာလာေထာက္သည့္ ထိုင္းတို႔၊ စကၤာပူတို႔၊ မေလးရွားတို႔ကလဲ တေမွာင့္။ ခုေတာ့မျဖစ္ေတာ့။ ဘိုးေတာ္ ဘယ္ေလာက္တားတား၊ လက္ငင္းက မသြား မျဖစ္ေတာ့။
ႀကိဳင္ေသဘီကေတာ့ တခါတေလ ဒါမ်ဳိး အားကိုးရသည္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူကၿဗိတိန္မွလာေသာ စေတာ္ဘယ္ရီယိုႏွင့္ ျပင္သစ္ေပါင္မုန္႔ တို႔တို႔ၿပီးစားရလွ်င္ အင္မတန္သေဘာေခြ႕၏၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးမွာတုန္းက ေတာ္ေတာ္ငတ္ခဲ့တာကိုး။ ဟိုမွာက တပ္ရင္းဂိတ္ႀကီးက ထြက္ တာနဲ႔ ေရွ႕တန္းဆိုေတာ့ ရန္ကုန္က ကြန္ဗိြဳင္နဲ႔ပို႔တဲ့ ပဲရည္ၾကည္ေလးပဲေလြးရ၏။ ခုအျမင့္စံဘ၀မွာေတာ့ ပဲဆိုလွ်င္ ဆိတ္ေအာ္သံလားဟု ျပန္ေမးတတ္ေလၿပီ။ သူ႕အႀကိဳက္ စေတာ္ဘယ္ရီယိုႏွင့္ ျပင္သစ္ေပါင္မုန္ တို႔တို႔ၿပီးစား။ ၿပီးလွ်င္တေရးတေမာအိပ္ခါ၊ တသီတတန္းႀကီး မက္တတ္ေသာ သူ႔အိပ္မက္မ်ားကို အတိတ္ေကာက္ရင္ မွန္သည္ကမ်ား၏။ အခုလို အေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္၊ တိုင္းေရးျပည္ရာ၊ စားပြဲအေရး ကုလားထိုင္အရာမ်ားတြင္ မိႀကိဳင္ေသဘီကိုပဲ ေသခ်ာျပန္ေမးရမည္။ ျပည္ပအားကိုး စေတာ္ဘယ္ရီသူခိုး၊ (မွား .. ျပန္ဘီ) ၿဗိတိန္စ ေတာ္ဘယ္ရီယို အိပ္မက္ေလးကို မိမိေသေသခ်ာခ်ာ အတိတ္နိမိတ္ေကာက္ယူ ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူမွ ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရေတာ့မည္ျဖစ္၏။
(၂)
အေတြးမ်ားကိုရပ္ပစ္ၿပီး၊ ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ ၾကည့္႐ွဳပါသည္။ သူမ်ားေတြေျပာေနသလိုလဲ မဆိုးပါဘူး။ ဒီသစ္ပင္ႀကီးေတြ လဲတာမ်ား တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ လမ္းလဲခ်ဲ႕လို႔ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ၀ါယာလက္က တပ္ကိုခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ခိုင္းလိုက္၊ ၿပီးရင္ ခြဲသားေတြကို ေ၀ေပးလိုက္၊ တပ္ရင္းထင္းစာေတာင္ရေသး။ ငါျမင္ရသေလာက္ ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြ အားလံုးအဆင္ေျပသားပဲ။ မယံုရင္ ေရာ့ .. အင့္ .. ဒီမွာ ဖတ္ ..
(၃)
အျပန္ခရီးကား သူအင္မတန္ ပင္ပန္းလွ၏။ တစ္ခုေတာ္ေသးသည္က ရန္ကုန္ကသူ႔ေကာင္ေတြ အလိုက္သိလြန္းလွသည္ပင္။ တပည့္ႀကီး ေတြ ေတာ္ခ်က္က လက္ကုန္ပဲဟု ဆိုရမေလာက္။ ေရာက္ရာအရပ္မွာ အဆင္မေျပမွဳဆိုတာ သိပ္မေတြ႕ခဲ့ရ။ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚမွ ၾကည့္မိ သေလာက္ ျမင္သမွ် အားလံုး၀ါ၀ါေတြ။ သူအတိတ္နိမိတ္ေကာက္လိုက္ေသးသည္။ ေရႊ၀ါေရာင္နိမိတ္ေပပဲ မဟုတ္လား။ ယခင္စိမ္းစိုေန ေသာ ဧရာ၀တီတစ္ခြင္သည္ ယခုလို ၀ါ၀ါႀကီးသန္းေနေသာအခါ၊ ေရႊ၀ါေရာင္နမိတ္လို႔ မေကာက္ရင္ ဘယ္ဟာကိုမ်ား ေကာက္ရပါ့။ ထား ေခ်ေတာ့။ ဤကိစၥကိုျပန္မွ ဘိုးေတာ္ေလွ်ာက္တင္ၿပီး၊ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတာင္းခံရမည္။ သူေဟာခဲ့သည့္ဒီခရီးလမ္းအတြက္ သူကိုယ္တိုင္ ေပးသည့္ ယတ်ာကို ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးတြင္ မိဘုရားႀကီးကား မုခ် လိုက္နာေဆာင္ရြက္မည္ပင္။ သူသာပဲဘယ္လို လုပ္ရမည္သိသည္ကိုး။ ေတြးရင္းပင္ သတိရလာ၏။ မိမိ..ဒီခရီးမသြားမျဖစ္ မသြားခင္က မိဘုရားႀကီးက ေရႊစိတ္ေတာ္ ေအးေအးသာထားၿပီးသြားဖို႔မွာလိုက္၏။ သူစိတ္ေတာ့ ခ်ပါသည္။ တစ္သက္လံုး ေပါင္းသင္းလာခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းကံစမ္းမဲေလး မဟုတ္လား။ တြင္းသစ္ တူးရတာထက္စာရင္ တြင္း ေဟာင္းက သူ႔အတြက္အဆင္သင့္ဟု လက္ခံယံုၾကည္လာခဲ့သည္ေလ။ “ တြင္းေဟာင္းေရၾကည္ ေအးျမသည္”.. တဲ့။
သူကံေကာင္းလြန္းလို႔သာေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေနျပည္ေတာ္သို႔ေရာက္ေတာ့မည္။ ေရွ႕မွာ သာ၀တၳိကားလမ္းခြဲ၊ ေက်ာ္ရင္ ေအလာ (ေခၚ) ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္။ သူ စိတ္ေတြ ၿငိမ္သက္ေအးေဆးသြားေတာ့သည္။
(၄)
ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးကား ေအးစိမ့္လွေပသည္။ မနာလိုသူေတြ ေျပာေျပာေနသလို ၾကပ္ေျပးကား ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႕လွသည္ ဆိုသည့္စ ကားကို သူတစ္ခ်က္ေတြးမိရင္း ျပက္ရယ္ျပဳမိေသး၏။ မေအးခံႏိုင္လား။ ေလာကဓါတ္ပညာကို သူတစ္ခါတေလ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္မိသည္။ အေအးပံုးေသတၱာမ်ားကို မိမိနန္းေတာ္အတြင္း ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္သည္မွာ ရြာအိမ္က စာကေလးအိမ္နဲ႔ မျခား။ အေကာင္းဆံုး႐ိုးမကြ်န္း သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ မေဟာ္ဂနီေရာင္ ေျပာင္လက္ေနသည့္ ေရႊအနားကြပ္ သလြန္ေတာ္ေပၚ ေရႊဖင္ခ်ထိုင္လိုက္ေတာ့ မိဘုရားႀကီး က စကၤာပူကြ်န္းက တကူးတကမွာထားသည့္ ေသာက္ေရေတာ္ေအးေအးတစ္ခြက္ကို ဆက္၏။ သူတစ္ခ်က္မွ်ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ မိဘုရားႀကီး၏ မ်က္ႏွာေတာ္မွာ တစ္ခုခုကို ေ၀ခြဲမရဟန္ေပၚေနသည္။ မိဘုရားႀကီးအား ၾကည့္ေနရင္း ေသာက္ေတာ္ေရ တက်ဳိက္မွ်ငံုလိုက္ၿပီး မိမိ သိလိုလွသည့္ စေတာ္ဘယ္ရီအိပ္မက္ အေၾကာင္းကို မဆိုင္းမတြပင္ေမးေတာ္မူေတာ့၏။
“ ကဲ .. ေလွ်ာက္စမ္းပါဦး မယ္ႀကိဳင္..၊ မေန႔ကအိပ္မက္ ဘယ္ႏွယ့္ရွိပါလိမ့္၊ ေမာင္ဘုရား ၾကားလိုလွၿပီကြယ္။ ..”
မယ္ႀကိဳင္မွာလဲ မည္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေလွ်ာက္လိုလွသည္မသိ။ ခ်က္ခ်င္းပင္..
“ မွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ အိပ္မက္ကား ထူးဆန္းပါသည္။ Star Movie ခ်ယ္နယ္ကလာသည့္ ဓါတ္ရွင္ကား ၾကည့္ရသည့္ႏွယ္၊ ေရွးေခတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားပါသည္။ သည္တစ္ႀကိမ္မက္သည့္အိပ္မက္ကို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမလဲ အတိတ္မေကာက္တတ္ပါ ထီးဘုရား..။ (နန္းေတာ္ထဲ ဒီလိုပဲ ေျပာၾက၏။ မယံု ၾကပ္ေျပးမွာ သြားၾကည့္) ..”
“ ကြယ္ .. ေလွ်ာက္မွာသာေလွ်ာက္စမ္း၊ ငါကိုယ္ေတာ္ၾကားလိုလွၿပီကြယ့္ .. ”
“ မွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမမက္သည္မွာ၊ သီေပါဘုရင္ ႏွင့္စုဘုရားလတ္တို႔ျဖစ္ပါသည္ .. ”
“ အို .. ထူးပါေပ့၊ ဒါဟာနိမိတ္ေကာင္းပါပဲ ..ဆက္ေလွ်ာက္ပါ မယ္ႀကိဳင္ .. ”
“ မွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ အတိအက်မွတ္မိတဲ့ အေၾကာင္းက သီေပါမင္းတို႔ ေမာင္ႏွံဟာ၊ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးတို႔ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ မီးသေဘၤာ ေပၚေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီအေရွ႕ကအေၾကာင္းေတြေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ သူတို႔ သေဘၤာေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္း သီေပါမင္းႀကီးက ေဘးနားက သူ႕မိဘုရားကို တိုးတိုးေလး ကပ္ၿပီးေျပာပါတယ္ ဘုရား .. ”
ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊမ်က္ႏွာကား ၀င္းလက္သြား၏။
“ ေဟ .. ဟုတ္လား..၊ ငါဖတ္ဖူးသေလာက္၊ သူ သူ႕မိဘုရားကို အဲဒီတုန္းက ဘာမွ တိုးတိုးေလး မမိန္႔ပါဘူးကြယ္ ..၊ ဧကႏၲ သီေပါကိုယ္ ေတာ္တပိုတပါးသြားခ်င္လို႔နဲ႔ တူတယ္ ဟုတ္စ .. ”
ၿဗိတိသွ်စေတာ္ဘယ္ရီ အိပ္မက္ပိုင္ရွင္ကား ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ အတိတ္နမိတ္ ေကာက္ယူ ေတာ္မူႏိုင္ရန္ ၀မ္းသာအားရ မဆိုင္းမတြပင္ ဤသို႔ေလွ်ာက္တင္လိုက္၏။
“ မဟုတ္ရပါဘုရား၊ သီေပါမင္းတိုးတိုးေလးမိန္႔တာကို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ မင္းဟိုဘက္နဲနဲေရႊ႕စမ္း…၊ ငါ ျပဳတ္က်ေတာ့မယ္ ေရထဲကို … တဲ့ .. ဘုရား .. ”
ဤတြင္ ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊမ်က္ႏွာကား ႐ွံဳ႕မဲ့သြားေခ်ေတာ့သတည္း။
ေရျမင္းရွင္ (ဟုတ္ဖူး..မွားလို႔) ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊကား မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မုန္တိုင္း ဒဏ္ခံ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ သူမသြား၍မျဖစ္ေတာ့။ မေန႔တစ္ေန႔ကပင္ ေနာင္ေတာ္ ဟူဂ်င္ေတာင္ Hu Jintao က သူ႔အား ဖုန္း အပူလိုင္းမွ ကမန္းကတန္း မွာသည္။
“ ညီေလးတန္းေခြ် .. ၊ လုနီႏိုင္လွေရွလားကြယ္။ အပါးကတီမီနပ္ဘူးဘဲ..၊ ၀ကို လူေတြကေျပာကုန္ၾကဘီ။ တီကမၻာလံုး ၀ကိုပဲ ေျပာကုန္ၿပီ။ လုလို႔ တိုင္းျပည္မွာ နာဂစ္၀င္လို႔ မီၾကာေသး၊ ၀လို႔လဲ ေျမမ်ဳိဘီ။ လုလို႔ေဂ်ာင့္ ၀တို႔လဲ ျပာကုန္ၾကဘီ။ ၀.. ကေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုယ္ အားေပးေစခ်င္လယ္။ ၀ .. လုကိုအီႀကံေပးမယ္ တန္းေခြ်။ လု .. ရန္ကုန္ျဖစ္ျဖစ္ အီျမန္ဆံုးတြားဘာ။ ဒီတစ္ခါ ၀ .. အီႀကံေပးသလို လုမီ လုပ္ရင္ အီေျခအီေန တယ္မီေကာင္း၀ူး ျဖစ္မွာဘဲ … ”
သူလားလားမွ မသြားခ်င္။ သို႔ေသာ္ မေနသာေတာ့။ အမွန္က ကမၻာမကလို႔ စႀကၤာ၀ဠာတိုက္တစ္ေသာင္းမွ ၀ိုင္းေျပာေစဦး။ ေရႊစိတ္ေတာ္ထဲ နဲနဲမွ်မထား။ ယခုကားေနာင္ေတာ္ Hu Jintao ထံမွအမွာစကား။ သူတေလွ်ာက္လံုး အားကိုးတႀကီးမွီခိုေပါင္းသင္းခဲ့ရသည့္ မိတ္ေဆြႀကီး၏ သတိေပးခ်က္။ သူခ်ီတံုခ်တံုႏွင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့သည္ကပင္ ရက္သတၱပတ္တစ္ပတ္ရွိၿပီ။ သူ႔စိတ္ကား ခိုးလိုးခုလု ရွိေနေတာ့၏။ သြားရမည္လား၊ မသြားရမည္လား။ အေၾကာင္းကား တေလာတုန္းက နာဂစ္မုန္တိုင္း မလာခင္ေလးမွာ သူအင္မတန္မွ အား ထားယံုၾကည္ရသည့္ ဘိုးေတာ္ ၾကပ္ထိပ္ေျပာင္ကလည္း သတိေပးထားခဲ့သည္ကို မွတ္မွတ္ရရရွိေနျခင္းပင္။
“ ဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး .. ဒီတစ္ႏွစ္လံုးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္၊ အၿမဲစားသတိ၊ သြားသတိ၊ ေျပာ သတိ၊ အီးပါေတာင္ သတိေကာင္းေကာင္း ထားရလိမ့္မယ္။ ျမင္ထားတာေတြရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးတို႔ အရင္ကိုးကြယ္တဲ့ ေအာင္ထြဋ္ ေခါင္တို႔လို က်ဳပ္ကေပါက္ ပန္းေလးဆယ္ ဆိုတာ၊ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ သာမ၊ ယဇု၊ ဣ႐ု ဆိုတဲ့ သံုးပံုက်မ္းအျပင္မွာ အာတပၸနေဗဒင္ က်မ္းႀကီးနဲ႔ ေသခ်ာညႇိၿပီး တြက္ၿပီးမွ ေျပာတာ။ အထက္၊ အလယ္၊ ေအာက္ဆရာေတြဆီက ေပးတာေတြေရာ က်ဳပ္အာ႐ံုရတာေတြေရာပဲ။ က်ဳပ္သတိေပးခဲ့တာေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားဘူးေနာ္ .. ”
သူေသေသခ်ာခ်ာကို အမွတ္ရေနေသးသည္။ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ရာမွာ ပုေရာဟိတ္အခါေပးမ်ား၏ အခန္းက႑မွာ အလြန္အေရးႀကီးသည္မ ဟုတ္လား..။ သူမေျပာနဲ႔၊ သူ႔အေဖႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းလဲ ေသခါမွေရေျမာ၊ မေသခင္ေတာ့ ဤလိုပင္ အႏွစ္သံုးဆယ္ခန္႔ ေနႏိုင္ခဲ့ပါ၏။ ဘိုးေတာ္က ဤေန႔ဤအခ်ိန္ နန္းေတာ္ေျပာင္းေစ၊ မေျပာင္းလွ်င္ေဘးေတြ႕အံ့၊ ေျပာင္းေသာ္ နန္းသက္ရွည္လတၱံ႕မိန္႔သျဖင့္ ကမန္းကတန္း ဖုတ္ဖက္ခါထ၍ ေျပာင္းခဲ့ရ၏။ ထိုတုန္းကလည္း ၀ိုင္းေျပာတာခံခဲ့ရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဘိုးေတာ္က စိုးရိမ္စရာမလို၊ သူ႔ဘာသာသူ ၿပီးဆံုးသြားပါလိမ့္မည္ဟု အာမဘေႏၲခံခဲ့သည္။ ၿပီးဆံုးသည္ဆိုသည့္စကားကေတာ့ ဘာမွန္းမသိ။ ေသခ်ာနားမလည္။ ၿပီးေတာ့သူကိုယ္ တိုင္လည္းေတာ္ေတာ္သေဘာမေတြ႕။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့သည့္ တစ္ခ်ိန္လံုး အမွားအယြင္းနဲပါးခဲ့သည္ ဆိုရမည္သာ။
ဘိုးေတာ္ ၾကပ္ထိပ္ေျပာင္ကား အင္မတန္မွ ေစ့စပ္ေသခ်ာ၍ အေျမာ္အျမင္ရွိသူတည္း။ သူညႊန္ျပသည့္အတိုင္း လိုက္နာခဲ့၍ ယခု သူတစ္ ခါမွ မၾကားဖူး၊ နားလဲ မလည္၊ မေလးရွားက၀န္ႀကီး နာဂ်စ္လားဟု ေမးယူရသည့္ နာဂစ္ ဆိုသည့္ ေဘးႀကီးတစ္ခုမွ လြတ္ခဲ့ေလၿပီ။ ခံရ မည့္သူမ်ားကား ခံေပေတာ့။ သူ႔ေလာက္မွ ဘုန္းကံမရွိပဲကိုး။ သူ႕လို ဘိုးေတာ္ အမွန္အကန္ေတြကို မကိုးကြယ္ၾကတာကိုး။ တေလာတုန္းက ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၾကပ္ေျပးက သူ႕နန္းေတာ္အလည္လာေတာ့ ဘုရားခန္း ဘယ္နားမွာ ေမ့ေန၍ သူ႔ ကိုယ္ရံေတာ္အား ေမးရေသးသည္။ တရားထိုင္နည္းေလးေတြ ထိုင္းႀကီးက သိခ်င္သည္ဆို၍လည္း သူျပလိုက္ရေသးသည္။ ဓါတ္ပံုလည္း အမွတ္တရ ႐ိုက္ခဲ့ၾကေသးသည္။ မဆိုးလွ။ ထိုင္းေကာင္ျပန္သြားေတာ့ သူ႔သတင္းကား ခ်က္ခ်င္းေမႊးပ်ံ႕ သြားသည္။ အဲဒီထိုင္းေကာင္ေရွ႕ တစ္ရက္ခန္႔ ညစာမစားပဲ ေနခဲ့တာ ကာမိသည္ဟု ဆိုရမည္။
ယခုရက္ပိုင္းေတာ့ ေရႊစိတ္ေတာ္ကား အင္မတန္ညႇိဳးႏြမ္းေနေခ်သည္။ ဘိုးေတာ္ၾကပ္ထိပ္ေျပာင္ ေျပာထားသည္မ်ားကလဲ မွန္လွ၏။ ေတာင္အရပ္ကား မိမိႏွင့္မသင့္၊ မိမိအတြက္ ဓါတ္နံအင္မတန္ယုတ္ညံ့သည္ဆို၏။ ေရႏွင့္မတည့္ဆိုလား။ သူ႕ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ စကားမ်ား အား မိမိလဲ ေသခ်ာေတာ့ နားမလည္။ မွန္ႏိုင္ပါသည္။ မိမိဇာတိ ေက်ာက္ဆည္မွာတုန္းက ပင္လယ္ဆိုတာ ဂ်ဳိနဲ႔လား ေမးရမည့္အရာ။ ေရေၾကာက္၏။ ယခုထီးနန္း စိုးစံရမွသာ ေခ်ာင္းသာတို႔ ေငြေဆာင္တို႔မွာ မိမိႀကိဳက္သည့္အခ်ိန္ ေရကစားထြက္ေတာ္ မူႏိုင္သည္ မဟုတ္ လား။ ဘိုးေတာ္ေျပာသလိုဆို မိမိမွာ အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္သည္။ တစ္ဘက္ကလည္း ေနာင္ေတာ္ Hu Jintao ။ မသြားလွ်င္ လက္ငင္းအက်ဳိးေပးကား မလွျဖစ္ဖို႔ မ်ား၏။ ပင္လယ္မွာ ဟိုေကာင္အေမလိကန္တို႔ ေရာက္ေနသည္ဆိုပါလား။ အေရးထဲမွာ ဘန္ကီမြန္း ကလဲ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္သည္ဆို၏။ မိမိရန္ကုန္ရွိတုန္းက အရင္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး၀င္းေအာင္ အဂၤလိပ္စာသြားသြားသင္သည့္ လွည္း တန္းေစ်းနားကဆရာဆီမွာ မသင္မိခဲ့သည္ကို ေနာင္တရခ်င္သလိုလို။ ႏို႔မို႔ရင္ ဟိုေကာင္ ဥာဏ္၀င္းထက္ေတာ့ အျပတ္သာမည္။ ဘန္ကီ မြန္းကိုလဲ ဖုန္းထဲကေန ဘြတ္ဘဲ့ ဒြတ္ဒဲ့ သာသာေလး လုပ္ႏိုင္မည္။ မိဘုရားႀကီးႀကိဳင္ေသဘီကေတာ့ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးသံုးမရ၊ ႏိုင္ငံျခားကို တစ္ခါေခၚသြားမိသည္။ “ Kyaing Kyaing is my name ” လုပ္ေနလို႔ မနဲ ဆြဲထားရ၏။
ဆိုး၀ါးလြန္းသည့္ အခ်က္ကား အျပင္မီဒီယာက ေျပာတာေတြ။ မွန္ေနေတာ့လဲ မိမိမွာဖံုးရဖာရလြန္းသည့္အတြက္ ဖာသယ္ႀကီးကိုျဖစ္လို႔။ ႐ုရွား လႊတ္ထားသည့္ ေကာင္ေလးအခ်ဳိ႕ကလဲ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုပိုသံုးစားမရေတာ့။ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနသူကေနၾက၏။ ထား ေတာ့။ သူတို႔ကား မိမိဘာမွ မေျပာလိုၿပီ။ မိမိမ်က္ႏွာ ၾကည့္ၿပီး.. ႀကိဳးစားအာေခ်ာင္ေနၾကသည့္ ေကာင္ေတြကလဲ လြဲပဲလြဲႏိုင္လြန္းသည္။ မိမိပိုင္ ေၾကးမံုတို႔၊ ျမန္မာ့အလင္းတို႔ကေန ကူးေရးေနတာလြဲ၊ ကိုယ္ပိုင္အႀကံေလးမ်ားလဲ မထုတ္တတ္ၾက။ ရဲေဘာ္တို႔ အသင့္ .. လို႔ေျပာ ရင္ “ yahoo လား၊ Gtalk လား၊ ” လို႔ျပန္ေမးမဲ့ အေကာင္ေတြခ်ည္း။ သူတို႔စိတ္မထင္ “မေက်နပ္ရင္ Gtalk မွာ add လိုက္ေလ၊ ငါ့ေမးလ္ က xxxx..။” ဟု လုပ္တတ္၏။ ဒါေၾကာင့္လဲ မိမိမွာအိုႀကီးအိုမနဲ႔ဒီေနရာက မစြန္႔ခြါႏိုင္ေသး။ ငယ္တုန္းကလိုမသန္ေတာ့။ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ကလဲ ကုန္လုၿပီ။ မ်က္ႏွာနာစရာေလးေတြ လိုက္လိုက္ေထာက္ရင္း၊ မိမိဟ၀ွာကိုပါ လာလာေထာက္သည့္ ထိုင္းတို႔၊ စကၤာပူတို႔၊ မေလးရွားတို႔ကလဲ တေမွာင့္။ ခုေတာ့မျဖစ္ေတာ့။ ဘိုးေတာ္ ဘယ္ေလာက္တားတား၊ လက္ငင္းက မသြား မျဖစ္ေတာ့။
ႀကိဳင္ေသဘီကေတာ့ တခါတေလ ဒါမ်ဳိး အားကိုးရသည္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူကၿဗိတိန္မွလာေသာ စေတာ္ဘယ္ရီယိုႏွင့္ ျပင္သစ္ေပါင္မုန္႔ တို႔တို႔ၿပီးစားရလွ်င္ အင္မတန္သေဘာေခြ႕၏၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးမွာတုန္းက ေတာ္ေတာ္ငတ္ခဲ့တာကိုး။ ဟိုမွာက တပ္ရင္းဂိတ္ႀကီးက ထြက္ တာနဲ႔ ေရွ႕တန္းဆိုေတာ့ ရန္ကုန္က ကြန္ဗိြဳင္နဲ႔ပို႔တဲ့ ပဲရည္ၾကည္ေလးပဲေလြးရ၏။ ခုအျမင့္စံဘ၀မွာေတာ့ ပဲဆိုလွ်င္ ဆိတ္ေအာ္သံလားဟု ျပန္ေမးတတ္ေလၿပီ။ သူ႕အႀကိဳက္ စေတာ္ဘယ္ရီယိုႏွင့္ ျပင္သစ္ေပါင္မုန္ တို႔တို႔ၿပီးစား။ ၿပီးလွ်င္တေရးတေမာအိပ္ခါ၊ တသီတတန္းႀကီး မက္တတ္ေသာ သူ႔အိပ္မက္မ်ားကို အတိတ္ေကာက္ရင္ မွန္သည္ကမ်ား၏။ အခုလို အေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္၊ တိုင္းေရးျပည္ရာ၊ စားပြဲအေရး ကုလားထိုင္အရာမ်ားတြင္ မိႀကိဳင္ေသဘီကိုပဲ ေသခ်ာျပန္ေမးရမည္။ ျပည္ပအားကိုး စေတာ္ဘယ္ရီသူခိုး၊ (မွား .. ျပန္ဘီ) ၿဗိတိန္စ ေတာ္ဘယ္ရီယို အိပ္မက္ေလးကို မိမိေသေသခ်ာခ်ာ အတိတ္နိမိတ္ေကာက္ယူ ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူမွ ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရေတာ့မည္ျဖစ္၏။
(၂)
အေတြးမ်ားကိုရပ္ပစ္ၿပီး၊ ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ ၾကည့္႐ွဳပါသည္။ သူမ်ားေတြေျပာေနသလိုလဲ မဆိုးပါဘူး။ ဒီသစ္ပင္ႀကီးေတြ လဲတာမ်ား တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ လမ္းလဲခ်ဲ႕လို႔ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ၀ါယာလက္က တပ္ကိုခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ခိုင္းလိုက္၊ ၿပီးရင္ ခြဲသားေတြကို ေ၀ေပးလိုက္၊ တပ္ရင္းထင္းစာေတာင္ရေသး။ ငါျမင္ရသေလာက္ ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြ အားလံုးအဆင္ေျပသားပဲ။ မယံုရင္ ေရာ့ .. အင့္ .. ဒီမွာ ဖတ္ ..
(၃)
အျပန္ခရီးကား သူအင္မတန္ ပင္ပန္းလွ၏။ တစ္ခုေတာ္ေသးသည္က ရန္ကုန္ကသူ႔ေကာင္ေတြ အလိုက္သိလြန္းလွသည္ပင္။ တပည့္ႀကီး ေတြ ေတာ္ခ်က္က လက္ကုန္ပဲဟု ဆိုရမေလာက္။ ေရာက္ရာအရပ္မွာ အဆင္မေျပမွဳဆိုတာ သိပ္မေတြ႕ခဲ့ရ။ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚမွ ၾကည့္မိ သေလာက္ ျမင္သမွ် အားလံုး၀ါ၀ါေတြ။ သူအတိတ္နိမိတ္ေကာက္လိုက္ေသးသည္။ ေရႊ၀ါေရာင္နိမိတ္ေပပဲ မဟုတ္လား။ ယခင္စိမ္းစိုေန ေသာ ဧရာ၀တီတစ္ခြင္သည္ ယခုလို ၀ါ၀ါႀကီးသန္းေနေသာအခါ၊ ေရႊ၀ါေရာင္နမိတ္လို႔ မေကာက္ရင္ ဘယ္ဟာကိုမ်ား ေကာက္ရပါ့။ ထား ေခ်ေတာ့။ ဤကိစၥကိုျပန္မွ ဘိုးေတာ္ေလွ်ာက္တင္ၿပီး၊ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတာင္းခံရမည္။ သူေဟာခဲ့သည့္ဒီခရီးလမ္းအတြက္ သူကိုယ္တိုင္ ေပးသည့္ ယတ်ာကို ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးတြင္ မိဘုရားႀကီးကား မုခ် လိုက္နာေဆာင္ရြက္မည္ပင္။ သူသာပဲဘယ္လို လုပ္ရမည္သိသည္ကိုး။ ေတြးရင္းပင္ သတိရလာ၏။ မိမိ..ဒီခရီးမသြားမျဖစ္ မသြားခင္က မိဘုရားႀကီးက ေရႊစိတ္ေတာ္ ေအးေအးသာထားၿပီးသြားဖို႔မွာလိုက္၏။ သူစိတ္ေတာ့ ခ်ပါသည္။ တစ္သက္လံုး ေပါင္းသင္းလာခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းကံစမ္းမဲေလး မဟုတ္လား။ တြင္းသစ္ တူးရတာထက္စာရင္ တြင္း ေဟာင္းက သူ႔အတြက္အဆင္သင့္ဟု လက္ခံယံုၾကည္လာခဲ့သည္ေလ။ “ တြင္းေဟာင္းေရၾကည္ ေအးျမသည္”.. တဲ့။
သူကံေကာင္းလြန္းလို႔သာေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေနျပည္ေတာ္သို႔ေရာက္ေတာ့မည္။ ေရွ႕မွာ သာ၀တၳိကားလမ္းခြဲ၊ ေက်ာ္ရင္ ေအလာ (ေခၚ) ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္။ သူ စိတ္ေတြ ၿငိမ္သက္ေအးေဆးသြားေတာ့သည္။
(၄)
ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးကား ေအးစိမ့္လွေပသည္။ မနာလိုသူေတြ ေျပာေျပာေနသလို ၾကပ္ေျပးကား ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႕လွသည္ ဆိုသည့္စ ကားကို သူတစ္ခ်က္ေတြးမိရင္း ျပက္ရယ္ျပဳမိေသး၏။ မေအးခံႏိုင္လား။ ေလာကဓါတ္ပညာကို သူတစ္ခါတေလ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္မိသည္။ အေအးပံုးေသတၱာမ်ားကို မိမိနန္းေတာ္အတြင္း ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္သည္မွာ ရြာအိမ္က စာကေလးအိမ္နဲ႔ မျခား။ အေကာင္းဆံုး႐ိုးမကြ်န္း သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ မေဟာ္ဂနီေရာင္ ေျပာင္လက္ေနသည့္ ေရႊအနားကြပ္ သလြန္ေတာ္ေပၚ ေရႊဖင္ခ်ထိုင္လိုက္ေတာ့ မိဘုရားႀကီး က စကၤာပူကြ်န္းက တကူးတကမွာထားသည့္ ေသာက္ေရေတာ္ေအးေအးတစ္ခြက္ကို ဆက္၏။ သူတစ္ခ်က္မွ်ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ မိဘုရားႀကီး၏ မ်က္ႏွာေတာ္မွာ တစ္ခုခုကို ေ၀ခြဲမရဟန္ေပၚေနသည္။ မိဘုရားႀကီးအား ၾကည့္ေနရင္း ေသာက္ေတာ္ေရ တက်ဳိက္မွ်ငံုလိုက္ၿပီး မိမိ သိလိုလွသည့္ စေတာ္ဘယ္ရီအိပ္မက္ အေၾကာင္းကို မဆိုင္းမတြပင္ေမးေတာ္မူေတာ့၏။
“ ကဲ .. ေလွ်ာက္စမ္းပါဦး မယ္ႀကိဳင္..၊ မေန႔ကအိပ္မက္ ဘယ္ႏွယ့္ရွိပါလိမ့္၊ ေမာင္ဘုရား ၾကားလိုလွၿပီကြယ္။ ..”
မယ္ႀကိဳင္မွာလဲ မည္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေလွ်ာက္လိုလွသည္မသိ။ ခ်က္ခ်င္းပင္..
“ မွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ အိပ္မက္ကား ထူးဆန္းပါသည္။ Star Movie ခ်ယ္နယ္ကလာသည့္ ဓါတ္ရွင္ကား ၾကည့္ရသည့္ႏွယ္၊ ေရွးေခတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားပါသည္။ သည္တစ္ႀကိမ္မက္သည့္အိပ္မက္ကို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမလဲ အတိတ္မေကာက္တတ္ပါ ထီးဘုရား..။ (နန္းေတာ္ထဲ ဒီလိုပဲ ေျပာၾက၏။ မယံု ၾကပ္ေျပးမွာ သြားၾကည့္) ..”
“ ကြယ္ .. ေလွ်ာက္မွာသာေလွ်ာက္စမ္း၊ ငါကိုယ္ေတာ္ၾကားလိုလွၿပီကြယ့္ .. ”
“ မွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမမက္သည္မွာ၊ သီေပါဘုရင္ ႏွင့္စုဘုရားလတ္တို႔ျဖစ္ပါသည္ .. ”
“ အို .. ထူးပါေပ့၊ ဒါဟာနိမိတ္ေကာင္းပါပဲ ..ဆက္ေလွ်ာက္ပါ မယ္ႀကိဳင္ .. ”
“ မွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ အတိအက်မွတ္မိတဲ့ အေၾကာင္းက သီေပါမင္းတို႔ ေမာင္ႏွံဟာ၊ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးတို႔ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ မီးသေဘၤာ ေပၚေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီအေရွ႕ကအေၾကာင္းေတြေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ သူတို႔ သေဘၤာေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္း သီေပါမင္းႀကီးက ေဘးနားက သူ႕မိဘုရားကို တိုးတိုးေလး ကပ္ၿပီးေျပာပါတယ္ ဘုရား .. ”
ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊမ်က္ႏွာကား ၀င္းလက္သြား၏။
“ ေဟ .. ဟုတ္လား..၊ ငါဖတ္ဖူးသေလာက္၊ သူ သူ႕မိဘုရားကို အဲဒီတုန္းက ဘာမွ တိုးတိုးေလး မမိန္႔ပါဘူးကြယ္ ..၊ ဧကႏၲ သီေပါကိုယ္ ေတာ္တပိုတပါးသြားခ်င္လို႔နဲ႔ တူတယ္ ဟုတ္စ .. ”
ၿဗိတိသွ်စေတာ္ဘယ္ရီ အိပ္မက္ပိုင္ရွင္ကား ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ အတိတ္နမိတ္ ေကာက္ယူ ေတာ္မူႏိုင္ရန္ ၀မ္းသာအားရ မဆိုင္းမတြပင္ ဤသို႔ေလွ်ာက္တင္လိုက္၏။
“ မဟုတ္ရပါဘုရား၊ သီေပါမင္းတိုးတိုးေလးမိန္႔တာကို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ မင္းဟိုဘက္နဲနဲေရႊ႕စမ္း…၊ ငါ ျပဳတ္က်ေတာ့မယ္ ေရထဲကို … တဲ့ .. ဘုရား .. ”
ဤတြင္ ေရေျမ့ရွင္ သခင္ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊမ်က္ႏွာကား ႐ွံဳ႕မဲ့သြားေခ်ေတာ့သတည္း။
သရဲနီတို႔ေပ်ာ္စံရာသို႔ --> (ပံုကိုႏွိပ္ေတာ္မူ)
4 comments:
ဒီေသခ်င္းဆုိး ဘုရင္ရူး အယုတ္တမာ ေကာင္ သန္းေရႊ ကုိ လူ ၂ ေယာက္က လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေနတာ ၾကည္႕ရတာ ယုိသူမရွက္ ၿမင္သူရွက္ ဆုိသလုိပါပဲ။
ဒီေသခ်င္းဆုိး ဘုရင္ရူး အယုတ္တမာ ေကာင္ သန္းေရႊ ကုိ လူ ၂ ေယာက္က လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေနတာ ၾကည္႕ရတာ ယုိသူမရွက္ ၿမင္သူရွက္ ဆုိသလုိပါပဲ။
သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္..မကာကြယ္နုိင္တာ သိပါတယ္။
ဒါေပမဲ ့ ၾက္ိဳသိခဲ့ရင္.လူ ့ အသက္ေတြ ကိုတန္ဖိုးထားတတ္ရင္..ရွိတဲ ့လူေတြ ကို ၄၈နာရီ အတြင္း ေဘးလြတ္ရာ ေနရာေျပာင္းေရြ ့ဖို ့လူၾကီးသူမပီပီ သတိေပးနူိင္ပါတယ္.။
ဒါမုန္တ္ိုင္းပါ.ျဖဳေဖြးေနတဲ့ ဝဲကေတာ့ နဲ ့တိမ္တုိက္ၾကီး ဘယ္ေလာက္ အဝန္းၾကီးတယ္..ဘယ္ေနရာကို ဦးတည္လာမယ္ဆိုတာ..ျမင္ရခန္ ့မွန္းနိူင္ပါတယ္။
ငလွ်င္။ ဆူနာမိ ဆိုတာက.အမွတ္တမဲ့.ရုတ္တရက္. ျဗံဳးစားၾကီး ထလွဳပ္တာမ်ိဳး မို ့မသိလို ့ေသတယ္ ဆိုရင္..ခြင့္လြတ္နိုင္ပါေသးရဲ့.။
အမွန္က ဒါဟာ မီဒီယာ သတင္းေမွာင္ခ်မွူပါ. သူတို ့အမ်ိဳးေတြ က်..သူတို ့ပစၥည္းေတြက် လြတ္ရာေရွာင္ထားေပးျပီး က်န္တဲ့လူေတြက် ေသပေစ။
အခ်ိန္မီ မုန္တိုင္း သတင္းျပရမဲ့အစား.ကိုရီးယားကား ႏွပ္တရြဲရြဲနဲ ့ ငိုရတဲ့ကားေတြျပျပီး လူေတြကို စိတ္ေျပာင္းထားတာ။
အခုေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဗမာေတြ အျပံုလိုက္ေသ.တကဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ ့ရင္ကြဲပက္လက္ ငိုရမဲ့ဘ၀ ျဖစ္ေနတာပါ။
လိုရင္းကေတာ့ ေစတနာပါ။ အာဇာနည္ေတြက ရသမ်ွ CBOX ထဲလာေပးတဲ့ မုန္တိုင္းသတင္းေတြကို.အေရးၾကီးတဲ ့ ဆိုက္ေတြထဲေရာက္ေအာင္..က်ေနာ္တို ့ျဖန္ ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ ့ က်ေနာ္တို ့ရဲ့ blogger.com ကို.ေရြွဘဘတို ့ကဘန္းထားျပန္။ အင္တာနက္ ကြန္နက္ရွင္ကလည္းေႏွး.က်ေနာ္မ်ားကလည္း.ေရဒီယို စေတရွင္လည္း မပိုင္။
သတင္းစာတိုက္ ကလည္းမဟုတ္.
ဦးထြန္းလြင္လို weather Man လည္းမဟုတ္ေလေတာ့..
မသဒၶါၾကီးမွာ တတ္နိုင္သေလာက္လူသိေအာင္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း..အရာ မထင္ခဲ့ပါ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္.က်ေနာ္တို ့အုပ္စု တတ္အားသ၍ေတာ့ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။
ပင္လယ္ေသာင္စပ္က ဆားခ်က္ရြာ..ငပိ လုပ္တဲ့ရြာ က တဲပုတ္ စုတ္စုတ္ကုပ္ကုပ္ကေလးေတြ ကေတာ့..အင္တာနက္လည္းမသိ. ဘေလာ့ဆိုတာလည္းမသိ
။ ကြန္ျပဴတာ လည္းမသိ။ ဘာေရဒီယို တီဗြ ီမွ မေရာက္တဲ့ေနရာကေလးကို မုန္တိုင္းကိစၥ အသိေပးဖို ့ကိစၥေတြကေတာ့
အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရလို ့သူတို ့ဖာသာေခၚေနသူေတြရဲ့ အလုပ္သာျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ဘဲေခါင္ေခါင္ နီးရာ ခရိုင္ျမိဳ ့နယ္ေတြ နဲ ့ အဆက္အသြယ္ေတာ့ရွိၾကတာပါ။
ေနျပည္ေတာ္ၾကီးဟီးေနျပီး..ေတာရြာဇနပုဒ္ မီးကေလးမွိတ္တုတ္ ( အဲေလ..ျမိဳ ့ေတာ္ေဟာင္းၾကီး ရန္ကုန္လဲပါတာေပါ့)
ျဖစ္ေနတာေတာ့..အစိုုးရမင္းမ်ား၏ XXX သံုးမက်ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
ယခုၾကည့္ပါ။ မုန္တိုင္းကလာ ျဖစ္..လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးကလည္း ညံ့မွ ညံ့။
ဥိီးသန္းေရြွ ဒါေတြ သိပါတယ္..သ ူဧရာ၀တီတိုင္းမွဴးအျဖစ္နဲ့ နဳစဥ္က ဧရာဝတီတုိင္းက ထြက္ကုန္ေတြ တျဖဲ ႏွစ္ျဖဲ စားခဲ့ဘူး ပါတယ္။
တကယ္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့ မကူဘူးဗ်ာ.။
သူသာစျဖစ္ကတည္းက..နို္င္ငံတကာကို အကူအညီေတာင္းခဲ့ရင္..ေရေမ်ာ ေနတဲ့ အသက္ရွင္ေနသူေတြ..
အစာမရ ေရမရ.. ေရာဂါရ ေသမဲ့လူေတြ အေသအေပ်ာက္နည္း ကယ္နိူင္မွာပါ. သူမကယ္ဘူးဗ်ာ။
ေနရက္တယ္..လုပ္ရက္တယ္
စိတ္ယုတ္ရဲ့သေဘာဟာ..ေသရင္ေတာင္..အကုသိုလ္ဟာ..မလြတ္ပါဘူး
အရိပ္လိုုဘဲေနာက္က လိုက္ေနတာပါ။
သူက မကယ္တဲ့အျပင္ သူမ်ားကယ္ဆယ္တာေတြ မနာလို သ၀န္တို ။
စစ္တပ္ေတြ မိုက္ေၾကးခြဲ ခိုးယူခိုင္း။.. ငတ္ေနသူေတြ.၂သန္းခြဲရွိရက္ .အစာရွိရက္နဲ ့မေဝ။
ပိုပိ္ုေသေအာင္လို ့ စိတ္ယုတ္နဲ့ လုပ္တဲ့အတြက္..
စပါးေပၚခ်ိန္ ေရြေငြ တြဲလြဲရြင္တဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္းက လူေတြဟာ
ကားလမ္းေဘးထိုင္..
တန္းစီေတာင္းစားတဲ့ သူေတာင္းစားဘ၀ေရာက္ခဲ့ပါျပီ။
ဒီရာဇ၀င္ေၾကြး.ဧရာ၀တီ က သမိုင္းေရးထားပါတယ္ သန္းေရြွ.
ပြဲျပီးတဲ့အထိ ဆက္ၾကည့္ၾကတာေပါ့ ။
အနားမွာေဟာင္ေနတဲ့ေခြးေတြ ..ေဒၚလာ တသန္းေပးရင္..
သန္းေရြွရဲ့ေခါင္း..ကို၀ယ္နိုင္ျပီး
ဧရာ၀တီ ကမ္းစပ္ကေန
ငါးစားရန္ေရသို ့ေမ်ွာခ်နိူင္ပါေၾကာင္း..
အိပ္ရဲရင္ ရဲရဲ အိပ္ သန္းေရြွ.။
မနက္ျဖန္ မင္းငရဲခန္း၀ကို ဗီဇာ တင္ရန္ တန္းစီဖို ့အေရာက္..
ငရဲသားလာတံခါးေခါက္လိမ့္မယ္။။
ေခါင္းမျပဳတ္ေအာင္..ကိုယ္နဲ့ ေခါင္း ေသာ့ခတ္ျပီးအိပ္..
ေနာက္မွ မိေခ်ာင္းမ်က္ရည္နဲ့ လာေခ်ြးမသိပ္နဲ ့..
အသက္ယူထားရင္..အသက္သာျပန္ေပး ဦးသန္းေရြွ။
ဘယ္ေတာ့မွ ကမၻာမေၾကဘူး.။
စာ ေလး ကုိ ႏွစ္သက္တဲ့ အတြက္ .. ကၽြန္ေတာ္ ကုိ ကူးယူခြင့္ေပးပါခင္ဗ်ာ..အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ ျပည္မွာ ဘေလာက္ကုိ ခက္ခက္ ခဲခဲ ဖြင့္၇တဲ့ လူေတြ လြယ္လြယ္ ျဖန္႔ ေ၀ႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေနရာေလးကုိ ေျပာင္းတင္လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...ယူသုံးထားတဲ့ အေၾကာင္းကုိလဲ တင္ျပထားေပးပါမယ္ ခင္ဗ်ာ..
ေလးစားစြာျဖင့္ အလင္းေရာင္(linker+)
Post a Comment