အမိန္႔ ..... အမိန္႔ ..... အမိန္႔ ....
လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္၊လူမကုန္ေသးဘူးလား၊ ခ်ီးဘရိန္းဆိတ္ဗိုလ္ေလးရယ္၊ စာမၾကည့္ပဲ၊ ကင္းေတြပဲေစာင့္ၿပီးလူဖမ္းပြဲလုပ္ေန တယ္ထင္ပါ့၊မျပန္ရေသးဘူးလား.....။ ေမာ္စကိုမွာဗိုလ္ေက်ာ္ဆန္းဖိတ္ၿပီးေတာ့၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတစ္ခုလုပ္လိုက္ပါဦးေတာ့လား။ အင္း .. အဆဲခံေနရေတာ့လည္း၊ အထက္ကလာတဲ့အမိန္႔အတိုင္းလုပ္ေနၾကရတယ္ထင္ပါ့၊ ေၾသာ္ ..... အမိန္႔ ..... အမိန္႔ ..... ။
အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ..... 2001 ခုႏွစ္၊ေဖေဖၚ၀ါရီလ၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔မတိုင္ခင္ေလးမွာေပါ့၊ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း၊ တပ္မေတာ္(ေလ)ကရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္းခပ္နိမ့္နိမ့္ပ်ံသန္းေနတယ္။ ဦးတည္ရာအရပ္ကေတာ့ ေတာင္မွ ေျမာက္သို႔၊ေဆာင္းအကုန္ေလးမွာပတ္၀န္း က်င္တစ္ခုလံုးမံႈတုန္တုန္၊၀ါးတားတား။ တခ်က္၊တခ်က္မွာေတာ့ မိုးေလးကပါလိုက္ေသး။ ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္ဆို၊ ဘားအံၿမဳိ႕ဆီ ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုလားပဲ။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔အျပင္ဘက္မွာ မိုးပိုသည္းလာလားေတာ့မသိ၊ ရဟတ္ယာဥ္အတြင္းပါလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြ အားလံုးပိုၿပီးေအးစိမ့္စိမ့္ခံစားလာရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကဆိုဂ်ာကင္ေလးေတြေတာင္ေကာက္၀တ္လိုက္ေသး။ ရဟတ္ယာဥ္ပိုင္းေလာ့ချမာ လည္း၊ မံႈပ်ပ်ျမင္ေနရတဲ့၊ေရွ႕တူ႐ႈဆီ ႀကိဳးစားေမာင္းႏွင္ေနတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမေတာ့၊ ေရွ႕ေရာက္ေလ၊ ရာသီဥတုပိုဆိုးလာေလ၊ ပိုၿပီးေတာ့ေအးလာေလသလားလို႔ေတာင္ထင္ေနမိတယ္။ ေရွ႕ျမင္ကြင္းကိုအားစိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ၊ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ႐ုတ္တရက္ အေမွာင္က်သြားၿပီး၊ ရဟတ္ယဥ္ကိုယ္ထည္ဟာလည္းသိမ့္ကနဲတစ္ခ်က္တုန္သြားတယ္။
အေနာက္ဘက္မွာ၀က္ေမွးေမွးလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီး၊ ႐ုတ္တရက္လန္႔ႏိုးသြားပါေရာလား၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း၊ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္နဲ႔ အျပင္တစ္ခ်က္လွမ္း႐ိႈးလိုက္တယ္။ အား ..... ပါး ပါး .. ေမွာင္မဲေနပါေရာလား၊ ၿပီးေတာ့ေအးလိုက္တာလည္းလြန္ပါေရာ၊ သူတခ်က္ စိတ္တိုသြားတယ္။ မေန႔ညကကစ္ထားတဲ့အရွိန္ကသိပ္ေျပခ်င္ေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ခုႏွစ္ပင္လိမ္မိလို႔လူကလည္းေမာေတာေတာ၊မူးတူး တူး၊ ေရကလည္းငတ္ေသး။ တင္းတာေပါ့၊ ခ်မ္းရတဲ့အထဲမွာ၊ အေရွ႕ကေကာင္ေတြကလည္းဟတ္စကီးကိုဘတ္(စ္)ကားလိုေမာင္းေန ၾကတယ္။ စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္လာတာနဲ႔၊ အေနာက္ကကိုယ္ေရးအရာရွိကိုလွမ္းေဟာက္လိုက္တယ္။ ဘာမဆိုင္၊ညာမဆိုင္ ေလ။ “ ေဟ့ေကာင္ ..... ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ခ်မ္းေနရတာလဲကြ ” တဲ့။ အရာရွိခမ်ာမွာ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားၿပီး၊ တစ္ခ်က္စဥ္း စားမိတာနဲ႔ ႀကံမိႀကံရာေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေျဖရွိဖို႔အဓိကမဟုတ္လား၊ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါရွင္းေပေတာ့။ မရဲတရဲလႊတ္ကနဲပဲျပန္ေျဖ လိုက္မိတယ္။ “ ပန္ကာဖြင့္ထားလို႔ေအးေနတာထင္ပါတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ား” တဲ့။
“ ဟင္ ..... ” ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေဒါသငယ္ထိပ္ေဆာင့္တက္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲလႊတ္ေအာ္ထည့္လိုက္တာပဲ။ ေတာ္ေတာ္အလိုက္ကန္းဆိုး မသိလြန္းတဲ့ေကာင္ေတြပဲေပါ့။ “ဟိုေရွ႕ကေလယာဥ္ေမာင္းေနတဲ့အေကာင္ေတြ၊ ခုခ်က္ခ်င္း ... ပန္ကာပိတ္ပစ္စမ္း၊ ဒါအမိန္႔ ” တဲ့။ ဟုတ္ ကဲ့ ..... ေသဆိုေသ၊ ရွင္ဆို ..... ရွင္။ အမိန္႔ဆိုတာ တပ္မေတာ္ရဲ႕အသက္ျဖစ္တာမဟုတ္လား။ ပိုင္းေလာ့ .. ခ်က္ခ်င္းပဲ ရဟတ္ယာဥ္ရဲ႕ ေမာင္းႏွင္လည္ပတ္ေနတဲ့၊စက္အစိတ္အပိုင္းအားလံုး၊ပိတ္ခ်ပစ္လိုက္တာေပါ့။အမိန္႔ေလ၊ အထက္ကလာတဲ့အမိန္႔၊ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔၊ ဘာရမလဲ၊ ပိတ္ဆိုပိတ္ပစ္တာေပါ့။ အမိန္႔ဟာ ..... အမိန္႔ ..... အမိန္႔ .....အမိန္႔။
ခဏေလးပဲၾကာတယ္။ မိနစ္ပိုင္းေလးပဲ။ သံလြင္ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာရွိတဲ့၊ တ႐ုတ္လွ ဆိုတဲ့ေက်းရြာေလးကရြာသူရြာသားအားလံုးဟာ၊ မိုးႀကိဳးပစ္သံလိုလို၊ ေရထဲပဲတစ္ခုခုပစ္က်သြားတဲ့အသံလိုလို၊ ပီပီျပင္ျပင္ႀကီးၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ “၀ုန္း.....” _________________________________________________________________________________________________ ကဲ .....ေျပာခ်င္တာေလးေတြဆက္ေရးဦးမွ ..... “ဟင္ .... !!!!! သူတို႔၀င္လာၿပီ ..... ၀င္လာၾကၿပီ၊ ေအာင္မေလးဗ်ာ ..ပိတ္မွ၊ ငါ့စက္ကေလးျမန္ျမန္ပိတ္မွ၊ ..... ” “ေအာင္မေလးဗ်န္႔.....မေရးေတာ့ပါဘူးဗ်၊ဒီေန႔ေျပာတာ.....” “လူကိုခ်မ္းသာေပးၾကပါဗ်ာ၊.....ကြန္ျပဴတာေလးေတာ့မသိမ္းၾကပါနဲ႔၊” “မနဲေျခြတာၿပီး၀ယ္ထားရတာမို႔.....” “ဦးရဲမင္းထြန္းဆိုလား၊ ဦးမင္းရဲထြန္းဆိုလားမသိဘူး၊ ရာထူးကႏႈတ္ထြက္လို႔ ...... အဲဒါေလးပဲဖတ္ေနတာပါခင္ဗ်ာ ..... စီဗံုးမွာလာေအာ္သြားလို႔.. မယံုရင္ ေအာက္မွာၾကည့္ၾကည့္.....” “ ေအာင္မေငးျဗန္႔ ..... ေနာက္ေန႔မွပဲေရးပါေတာ့မယ္.....” http://www.mediafire.com/?5ciugjjl4nd
အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ..... 2001 ခုႏွစ္၊ေဖေဖၚ၀ါရီလ၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔မတိုင္ခင္ေလးမွာေပါ့၊ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း၊ တပ္မေတာ္(ေလ)ကရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္းခပ္နိမ့္နိမ့္ပ်ံသန္းေနတယ္။ ဦးတည္ရာအရပ္ကေတာ့ ေတာင္မွ ေျမာက္သို႔၊ေဆာင္းအကုန္ေလးမွာပတ္၀န္း က်င္တစ္ခုလံုးမံႈတုန္တုန္၊၀ါးတားတား။ တခ်က္၊တခ်က္မွာေတာ့ မိုးေလးကပါလိုက္ေသး။ ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္ဆို၊ ဘားအံၿမဳိ႕ဆီ ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုလားပဲ။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔အျပင္ဘက္မွာ မိုးပိုသည္းလာလားေတာ့မသိ၊ ရဟတ္ယာဥ္အတြင္းပါလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြ အားလံုးပိုၿပီးေအးစိမ့္စိမ့္ခံစားလာရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကဆိုဂ်ာကင္ေလးေတြေတာင္ေကာက္၀တ္လိုက္ေသး။ ရဟတ္ယာဥ္ပိုင္းေလာ့ချမာ လည္း၊ မံႈပ်ပ်ျမင္ေနရတဲ့၊ေရွ႕တူ႐ႈဆီ ႀကိဳးစားေမာင္းႏွင္ေနတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမေတာ့၊ ေရွ႕ေရာက္ေလ၊ ရာသီဥတုပိုဆိုးလာေလ၊ ပိုၿပီးေတာ့ေအးလာေလသလားလို႔ေတာင္ထင္ေနမိတယ္။ ေရွ႕ျမင္ကြင္းကိုအားစိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ၊ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ႐ုတ္တရက္ အေမွာင္က်သြားၿပီး၊ ရဟတ္ယဥ္ကိုယ္ထည္ဟာလည္းသိမ့္ကနဲတစ္ခ်က္တုန္သြားတယ္။
အေနာက္ဘက္မွာ၀က္ေမွးေမွးလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီး၊ ႐ုတ္တရက္လန္႔ႏိုးသြားပါေရာလား၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း၊ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္နဲ႔ အျပင္တစ္ခ်က္လွမ္း႐ိႈးလိုက္တယ္။ အား ..... ပါး ပါး .. ေမွာင္မဲေနပါေရာလား၊ ၿပီးေတာ့ေအးလိုက္တာလည္းလြန္ပါေရာ၊ သူတခ်က္ စိတ္တိုသြားတယ္။ မေန႔ညကကစ္ထားတဲ့အရွိန္ကသိပ္ေျပခ်င္ေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ခုႏွစ္ပင္လိမ္မိလို႔လူကလည္းေမာေတာေတာ၊မူးတူး တူး၊ ေရကလည္းငတ္ေသး။ တင္းတာေပါ့၊ ခ်မ္းရတဲ့အထဲမွာ၊ အေရွ႕ကေကာင္ေတြကလည္းဟတ္စကီးကိုဘတ္(စ္)ကားလိုေမာင္းေန ၾကတယ္။ စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္လာတာနဲ႔၊ အေနာက္ကကိုယ္ေရးအရာရွိကိုလွမ္းေဟာက္လိုက္တယ္။ ဘာမဆိုင္၊ညာမဆိုင္ ေလ။ “ ေဟ့ေကာင္ ..... ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ခ်မ္းေနရတာလဲကြ ” တဲ့။ အရာရွိခမ်ာမွာ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားၿပီး၊ တစ္ခ်က္စဥ္း စားမိတာနဲ႔ ႀကံမိႀကံရာေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေျဖရွိဖို႔အဓိကမဟုတ္လား၊ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါရွင္းေပေတာ့။ မရဲတရဲလႊတ္ကနဲပဲျပန္ေျဖ လိုက္မိတယ္။ “ ပန္ကာဖြင့္ထားလို႔ေအးေနတာထင္ပါတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ား” တဲ့။
“ ဟင္ ..... ” ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေဒါသငယ္ထိပ္ေဆာင့္တက္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲလႊတ္ေအာ္ထည့္လိုက္တာပဲ။ ေတာ္ေတာ္အလိုက္ကန္းဆိုး မသိလြန္းတဲ့ေကာင္ေတြပဲေပါ့။ “ဟိုေရွ႕ကေလယာဥ္ေမာင္းေနတဲ့အေကာင္ေတြ၊ ခုခ်က္ခ်င္း ... ပန္ကာပိတ္ပစ္စမ္း၊ ဒါအမိန္႔ ” တဲ့။ ဟုတ္ ကဲ့ ..... ေသဆိုေသ၊ ရွင္ဆို ..... ရွင္။ အမိန္႔ဆိုတာ တပ္မေတာ္ရဲ႕အသက္ျဖစ္တာမဟုတ္လား။ ပိုင္းေလာ့ .. ခ်က္ခ်င္းပဲ ရဟတ္ယာဥ္ရဲ႕ ေမာင္းႏွင္လည္ပတ္ေနတဲ့၊စက္အစိတ္အပိုင္းအားလံုး၊ပိတ္ခ်ပစ္လိုက္တာေပါ့။အမိန္႔ေလ၊ အထက္ကလာတဲ့အမိန္႔၊ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔၊ ဘာရမလဲ၊ ပိတ္ဆိုပိတ္ပစ္တာေပါ့။ အမိန္႔ဟာ ..... အမိန္႔ ..... အမိန္႔ .....အမိန္႔။
ခဏေလးပဲၾကာတယ္။ မိနစ္ပိုင္းေလးပဲ။ သံလြင္ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာရွိတဲ့၊ တ႐ုတ္လွ ဆိုတဲ့ေက်းရြာေလးကရြာသူရြာသားအားလံုးဟာ၊ မိုးႀကိဳးပစ္သံလိုလို၊ ေရထဲပဲတစ္ခုခုပစ္က်သြားတဲ့အသံလိုလို၊ ပီပီျပင္ျပင္ႀကီးၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ “၀ုန္း.....” _________________________________________________________________________________________________ ကဲ .....ေျပာခ်င္တာေလးေတြဆက္ေရးဦးမွ ..... “ဟင္ .... !!!!! သူတို႔၀င္လာၿပီ ..... ၀င္လာၾကၿပီ၊ ေအာင္မေလးဗ်ာ ..ပိတ္မွ၊ ငါ့စက္ကေလးျမန္ျမန္ပိတ္မွ၊ ..... ” “ေအာင္မေလးဗ်န္႔.....မေရးေတာ့ပါဘူးဗ်၊ဒီေန႔ေျပာတာ.....” “လူကိုခ်မ္းသာေပးၾကပါဗ်ာ၊.....ကြန္ျပဴတာေလးေတာ့မသိမ္းၾကပါနဲ႔၊” “မနဲေျခြတာၿပီး၀ယ္ထားရတာမို႔.....” “ဦးရဲမင္းထြန္းဆိုလား၊ ဦးမင္းရဲထြန္းဆိုလားမသိဘူး၊ ရာထူးကႏႈတ္ထြက္လို႔ ...... အဲဒါေလးပဲဖတ္ေနတာပါခင္ဗ်ာ ..... စီဗံုးမွာလာေအာ္သြားလို႔.. မယံုရင္ ေအာက္မွာၾကည့္ၾကည့္.....” “ ေအာင္မေငးျဗန္႔ ..... ေနာက္ေန႔မွပဲေရးပါေတာ့မယ္.....” http://www.mediafire.com/?5ciugjjl4nd
သရဲနီတို႔ေပ်ာ္စံရာသို႔ --> (ပံုကိုႏွိပ္ေတာ္မူ)
2 comments:
ဟီဟီ အရမ္းေကာင္းတယ္ း) အားေပးလ်က္ ။
ကိုလွ်ာရွည္ အေရးအသား၊ အေတြးအေခၚေတြကို ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ေလးစားပါတယ္။
Post a Comment